కన్ను తాకిన

కన్ను తాకిన కల కష్టపడకూడదని రెప్పల దుప్పటిని తీయనేలేదు... రేతిరంతా రేగుముల్లులా గుచ్చిన అస్పష్టమైన ఆ మనిషి రూపం ఎవరిదో? మేలుకొలపలేని మెలకువ మెత్తబడ్డ క్షణాన, రేపటి ఆశను చూపి నిర్దయగా నన్ను సోమరిని చేసిన పాం ఎవరిదో? చీకటి చిక్కబడుతోందని భ్రమలో విర్రవీగుతున్న నాకు.. కొక్కొరొక్కో కూతలు చెవిన పడనేలేదు ఇంకా నేను నిద్రిస్తున్నానా?నిద్రను నటిస్తున్నానా? నిదుర వదిలిన క్షణంలో నిగ్గుతేలే నిజాల్ని చూసి, కళ్ళు బెదురుతాయన్న విషయం తెలిసీ కపట ధైర్యాన్ని వాటికి నూరిపోసి బద్ధకపు నీడే బావుందనుకుంటూ.. "బ్రతకడం" నా బాధ్యత కాదనుకుంటూ.. నన్ను నేను దాచేస్తూ నా భవితని నేనే దోచేస్తూ.. లేని గమ్యానికై పరిగెడుతున్నానా? తెలియనితనంతో ..తెలుసుకోలేనితనంతో నాకు నేనే భారమవుతున్నానా? దూరపుకొండలెపుడూ నునుపే పక్కోడి దారెపుడూ మనకి పూల పానుపే.. నా వెంటే నడిచొచ్చే నిజాన్ని నమ్మాలి తప్పదిక నలుగురితో నా పాదాలను నడపాలిక.. అమ్మో.. ఆ ఊహే భయంకరంగా ఉంది.. నలుగురూ...నేనూ ఒక్కటేనా?? చ...చ... రాజీపడవద్దని చెప్పే రాత్రికి సలాం కొడతా... కష్టం మాత్రమే తెలిసిన నా రెక్కలు కత్తిరించబడ్డా కసి తగ్గని నా కలంతో చరిత్ర పుస్తకంలో నా తుది సంతకం పెడతా...!!