లోకం అందంగానే ఉంటుంది.మనం చూసే కళ్ళలోనే తేడా ఉంటుందని అంటారు...మరి నేను నా కళ్ళతో అందంగానే చూస్తున్నానే.కానీ, నాకెందుకు కనిపించదా... అందం? నేను లౌకిక అలౌకిక ప్రపంచాల మధ్య నలిగిపోతున్నాను.అందరిలాగా నేను ఉండొచ్చుగా ఈ ప్రతేక భావాలూ....నాకెందుకు..?? నన్నో కవిగా ఎందుకు సృష్టించాడు ఆ దేవుడు...గడ్డి పూల మధ్య రోజాలా...!
నాకొక ప్రేమ కావాలి.ప్రేమ మాత్రమే కావాలి.నేను చూడని ప్రపంచాన్ని చూపే నిజ ,నిర్మల,శాశ్వత ప్రేమ...కానీ ,ఎక్కడుందా...ప్రేమ ? ఈ రోజాకు వాసనే కాదు మనసు కూడా లేదనుకుంటున్నాయి ఆ తుమ్మెదలు.వాటికీ మకరంధమే తప్ప బాహ్య సౌందర్యము కూడా కావాలి కదా...!!
గడ్డి పూలలో నేను ఓ గడ్డి పోచనై కలసి పోవాలి....అనుకుంటాను.కానీ ,భిన్నమైన నా భావాలూ వాటితో కలవనిస్తే కదా....! ఏ వసంతానికో....ఆశల చిరుగాలి నన్ను తాకి ,అమ్మ ప్రేమలా... నన్ను లాలించి కొమ్మకో... ఆకు చొప్పున చిగురింప చేసి , చేట్టువైన తర్వాత ఇతరులకు నీడ నివ్వడానికైనా... బ్రతుకు అన్నట్టు శాసిస్తోంది.
భావాల బరువు తాళలేక నా పూరేకులు ఒక్కొక్కటే రాలిపోతున్నాయి.అన్నీ, రాలితేనే కదా నాకు హాయి.నాకు లేని స్వేచ్చ నా భావాలకైనా కలుగుతుంది. వసంత చిరుగాలి నువ్వు తప్ప నాకెవరున్నారు చెప్పు నా బాధను పంచుకోవడానికి.అలా...అలా... గాలికి కొట్టుకోనిపోతూ...నా కలల ప్రేమసౌధం తాజ్ మహల్ ని చేరి ,ముంతాజ్ సమాధిపై రాలి ,వాడిపోయినా.... మరుజన్మకైనా... నేను కోరే ప్రేమ దొరుకుతుందేమో....
ఎన్నటికీ చిగురించని నా ఆశల్లా...మోడువారిన దేహంతో... ఆ చెట్టు మాత్రమే మిగులుతుంది నా జ్ఞాపకాల నీలి నీడలను ఈ భూమిపై పడవేస్తూ....పువ్వు లాంటి నా మనసేనాడో వాడిపోయింది.గాలితో కలసిన నా ఆత్మ నను కన్న నా దైవం వద్దకు వెళుతోంది..."నేనొక ప్రేమ పిపాసిని" అని పాడుకొంటూ .....
నరేష్
No comments:
Post a Comment