పగలంతా...వేచేది సాయం సంధ్య కోసం
అది రాగానే వేచి చూసేది నీ... కోసం
నా కళ్ళను గుమ్మానికి అతికిన్చేసిన కూడా
గేటు శబ్దం అయిన ప్రతిసారీ...
నా మనసు తొంగి తొంగి చూస్తుంది నువ్వేనేమో అని
ఇక నువ్వొచ్చాక చూడాలి దాని సంబరం
స్కూలు కి వెళ్లనని మారము చేసే
చంటి పిల్లాడికి సెలవలు ఇస్తే సంబరపడే అంతగా ... ఆనందిస్తుంది.
ఎందుకో దానికి నువ్వంటే అంత పిచ్చి
నువ్వు మాటల సెలయేరుల నా ముందు ప్రవహిస్తావు
నేను మౌనపు పడవనై
నీ అలలలో తేలియాడుతూ ఊయాలుగుతాను.
నువ్వు చూపుల బాణాలు వేస్తూ... ఉంటావు
ఆ బాణాలు చేసే గాయాలను నీకు చూపలేక
సిగ్గుల మొగ్గనై విరబుస్తూ ఉంటాను
గంటలు క్షణాలల కరుగుతూ ఉంటాయి
జాబిలి వస్తుంది వెన్నెల విరుస్తుంది
నువ్వెళ్ళే గడియ కూడా వచ్చేస్తుంది
ఆ చల్లని రాతిరిలో నన్ను ఒంటరిని చేసి
ఎంతో విరహాన్ని మిగిల్చి
నీ దారిన నువ్వు వెళ్లి పోతావ్...
తిరిగి రేపటి సంద్యకై నీ రాకకై
నా ఎదురుచూపులు మాత్రం తప్పవు కదా....??
No comments:
Post a Comment