చిన్నప్పుడెప్పుడో నేను

చిన్నప్పుడెప్పుడో నేను
నీతోకూడా వచ్చికట్టిన
పిచ్చుక గూళ్ళను
కబళించే క్రమంలో
కెరటాలను బుజ్జగించేసి
గూళ్ళలను నిలిపి నిన్నునన్ను
పరవశింపజేసినవాడు
సాగరుడు గుర్తున్నాడా?
బాలరాముడిగా నేను
మురిపాల మల్లిగా నీవు
మురిపెంతో చేమంతిలాంటి
బంతిని మనం విసిరేసి
బిక్క మోహలతో
చిన్నబుచ్చుకున్నాం
తాను గద్దలా మింగినా
ఇవతలకు నెట్టిన బంతితో మనకు
చిరునవ్వులు పంచాడు మిత్రమా
కలసి మనం రాలేదని
కాలం కూడా తనకుతాను
కడలిగామారి తన గోసను
రాతిపర్వతాలను కోసే
కన్నీటిగొంతుకతో ఎనలేని
రోదనలతో ఘోషిస్తుంది విన్నావా
వినీల క్రాంతి ప్రతిభావర్తనమా.
ఈ కడలి అంచున ఎన్నో ఏళ్ళుగా
నా అన్వేషణం నీకోసమే కదా
అలల గలగలకు నాపాదముద్రలు
తుడుచుకుపోవచ్చునేమో గానీ
మదిలోని వూహల వూసులకు ఆశల
మొలకలెత్తిన వేళా రాయంచగా మారి
రేయి పగలు నీధ్యాసలోనే నాజీవనం
కనిపించవేమి నేస్తం కనులారా చూడగా
చితిలోనైన నిలిచి వెలిగేదే నీపైనాకున్న
ప్రేమంత నిజం నన్ను చూడవేమి ప్రేయసి
నాదొక విన్నపం వినండి సకలజనులారా
గ్రహంతరాలలోఇ జీవరాశిని శోదించిన
మహోన్నత విజ్ఞ్యాన శాస్త్రవేత్తల్లారా
చిన్ననాటి నాచిరు నేస్తం
ఒకనాటి నాప్రేమదేవతను
నాప్రాణానికి ఆమే ఉదజనీని
ఈకడలి అంచున నిలిచి పొందిన
ఆనందాన్ని తిరిగి పొందగలనా?
మీరే చేతులెత్తినాక
ఆమె సాన్నిత్యం లేని ఈజగతిలో
నాకిక మిగిలిన ఈ సంపదలన్ని
పిచ్చివాడు తొడుగుకున్న
చిరుగుల కోటులో దాచుకున్న
చింపిన గాలిపటాలే కదా.
ఈకడలి అంచున నిలుంచొని
కడసారిగా ప్రార్దిస్తున్నా మిత్రులారా
ప్రేమను మించిన పెన్నిది లేదన్నా
తోటరాముడిలా నేనేమి వీరుణ్ణి కాను
శిధిలమైన ఈ గుండె గుడిలో
ప్రేమ దివ్వెను వెలిగించలేను
మ్రుత్యువు కరుణకోసం ప్రేమనే
శిలాసుందరిని కంఠాభరణమని
సాదరంగా స్వాగతిస్తాను
సాగరుడు అన్నింటిని ప్రేమతో
తనలోకి లాక్కుంటాడు అట్లాగని
తనలోని సంపదలన్నింటిని
దేన్ని దాచుకోడు చివరికి
(వి) గతజీవినైన నన్నుకూడా
వొడ్డున పడవేస్తాడు
నిశ్చలంగా,నిర్దాక్షిణ్యంగా
వర్తమానంలోని సమాచారంగా
రేపటి తరాలవారి చరిత్ర కోసం
ప్రేమసంపుటంలో ఒక పేజిగా