రాత్రి కలలో

రాత్రి కలలో పూసిన జ్ఞాపకాల పూలు

తెల్లవారితే రాలిపోతాయేమో అన్న భయంతో

మూసిన కను రెప్పలు విడివడడం లేదు

... కాని తెల్లవారింది కొండల చాటునుండి సూరీడు

నీ తలపుల పూతోటలో కోసుకొచ్చిన నా స్మృతుల పూలమూట

భుజాన వేసుకొని బోలెడు నవ్వులతో బయటికొచ్చాడు

నిన్ను మరిచిపోదామన్న అంతరంగానికి మరుపు వచ్చింది కానీ

నా పిచ్చితనం కాకపోతే నువ్వూ నేనూ

నువ్వూ- నేనైతే కదా మరిచిపోగలగడం

నువ్వే నేనైన నాడు ఏకమైన ఏకాంతం

మరిచిపోదామన్నా మరపురాని మధుర కావ్యం

అందుకే రాతిరి పూలు రాతిపూలైనా పరిమళమే

ఎప్పుడు తలుచుకున్నా నీ జ్ఞాపకలన్నీ మధురాతి మధురమే.