కాలం

కాలం యుద్ధమైన చోట కన్నీళ్ళకు తావుండదు బతుకు మార్మికంగా మారిన చోట ఆలోచనలకు తీరిక ఉండదు ఇప్పుడు బతకటం అంటే మనతో మనమే పోరాటం చేయాల్సిందే లేకపోతే ..ప్రకృతి పెట్టే పరీక్షలో మనం రాలిపోతాం చిరునామా లేని చావుకు లోనవుతాం మనల్ని మనం ప్రేమించుకుంటే చాలు కొండల్ని పిండి చేయొచ్చు అనుకున్నది మనది అయ్యే దాకా పోరాడొచ్చు ఇప్పుడు ...కావాల్సింది ఉక్కు సంకల్పం అది ఒక్కటి మన చెంతనుంటే చాలు విజయమో వీర స్వర్గమో అనే కాలయాపన అక్కర్లేదు అవును..ఇప్పుడు యుద్ధం చేయాల్సిందే మనతో మనమే కాదు ..సమాజంతో ఈ లోకంతో..మనల్ని నిర్వీర్యం చేస్తున్న ఈ ప్రపంచంతో..