వసంత కన్యకెంత ప్రేమో ....ఒయారానికి వలపు రంగులద్ది ఒలకబోసేస్తోంది
ఆశల అలంకారాలన్నీ మోదుగపూలలో కూర్చి
అనుభూతుల పరిమళాలన్నీ అలవోకగా అలది(పులిమి)
ప్రతి మానునూ కౌగిలిస్తూ...ప్రతి మేనునూ పలకరిస్తూ
కెంజాయ చీరలా ధరణిని చుట్టేస్తూ పూవు పూవులో పరిమళిస్తూ
ఎన్ని జన్మల బంధాలో గురుతు చేస్తూ....అలా అలా...అలా...
భూకన్నె ఒడిలో ఒదిగిపోతూ.....ఆమె సిగలో సైతం మెరిసిపోతూ..
తనకు తానే అలంకారమై.....ఒదిగిపోతోంది వసంతం
తనను తాను మరచి భూసిగలో ఆసాంతం....
No comments:
Post a Comment