పయనం ...

ఆ సాయంత్రం గుబులు నీడలు గుండెను కమ్మిన ఆ సాయంత్రం ఆశలన్నీ ఉడిగి నిస్త్రాణమైన ప్రాణంతో పడని అడుగులను ఈడ్చుకుంటూ ... ఆ వేసవి సాయంత్రం నీటి చుక్క కరువై కన్నీరు కూడా చిందలేని ఆర్చుకుపోయిన కళ్ళతో చెలిమి చెలమలింకిపోయిన ఆ సాయంత్రం అసహాయంగా ఆకాశం వైపు చూస్తూన్న రైతులా వర్షాధారిత పంటల కోసం వాన కోసం ఎదురు చూస్తూ జీవితపు కోర్కేలన్నిటికీ తాళం పెట్టి .... జీవికకోసం వెదికి వెదికి వేసారి ఉసూరంటూ ఎడ్వలేని బ్రతుకిక ఈడ్వలేనని రుజువైపోయిన ఆ సాయంత్రం గమ్యం లేని నడకతో బతుకు మీది కసితో అడవుల వైపు అడుగులేసిన ఆ సాయంత్రం ఆ చీకట్లలో దారీ తెన్నూ లేక నడక సాగిస్తూనే అర్ధం లేని అర్ధం కాని గుండె ధైర్యమేదో అవహించినట్టు అవగతం కాని మొండి తనమేదో కాలం పై కసి తీర్చుకోమన్నట్టు ఆ సాయంత్రం అలా మొదలైంది నా నడక గమ్యం అందక పోయినా కనీసం నడిచిన దారిని ఆస్వాదించే వైపుగా ...నా పాదాలు ఆ సాయంత్రం ఇన్నేళ్ళకి ఒక స్వతంత్ర నిర్ణయం తీసుకున్న ఆ సాయంత్రం .... నిర్భీతిగా , నిశ్చలంగా .. సంధ్య కెంజాయలో...కలిసి నీరవ నిశీధిలోనికి.... ఒక వెలుగు రేఖ కోసం పయనించిన ఆ సాయంత్రం ...!!!