పిల్లలు చూపించిన జీవితం

నిండుగా ఏడువా లేవు, నిర్మలంగా నవ్వాలేవు వెన్నెల నీళ్ళలో మునక లేస్తూ చీకటి ఒడ్డు పైకి ఆ నక్షత్రాలని కప్పలుగా మార్చి వదిలే పిల్లలు కాళ్ళు తడవకుండా, కళ్ళూ తడవకుండా దూరంగా నిలబడ్డ నిన్ను చూసి ముసి ముసిగా నవ్వుతారు రాత్రి కాలువలోకి మొలతాళ్ళతో గెంతుతూ ఆడుతూ ఈ విశ్వానికీ నీకూ తమ బెల్లంకాయలు చూయించే అల్లరి నల్లని తెల్లని తుంటరి పిల్లలు- చూసుకో యిక నీ నిదురలోకి ఎగిరి వచ్చినా ఆకుపచ్చని కప్పలు నిన్ను వెక్కిరిస్తూ అరుస్తూనే ఉంటాయి రాత్రంతా బెక బెక బెక బెక బెక బెక బెక బెక బెక బెక బెక బెక...