ఆకాశానికి

ఆకాశానికి నిచ్చెనలు 
వేసినా అందవు 

పాతాళానికి పరుగులు 
వద్దన్నా ఆగవు 

గతిలేని మధ్య తరగతి

ప్రేమల బంధాలలో
ఉపిరి పీలుస్తారు

పర్ణ కుటీరమే
విశాల భవంతి


నేటి ఆనందాన్ని
రేపటికి వాయిదా
వేసే వారు కొందరు

ఆనందాన్ని కుడా
పొదుపుగా అనుభవించే
వారు ఇంకొందరు

ప్రతిక్షణం తపనతో
పరుగులు తీస్తారు
తరగతి పెరగాలని

అలసి సొలసిన వ్రుధాప్యంలో
జీవన శైలి పెరిగినా
తరగని బాధ గుండెలలో
మిగిలిపోతున్నది..

పేగు బంధాలు
ప్రేమ పంచక
ఆస్థులు పంచుకొని
అనాధలుగా ఒదిలేస్తే .....

కుమిలి పోతున్న
మానవత్వం కన్నీరు పెడితే

అమృత మూర్తుల బాధలు
పెట్టని శాపాలుగా మారి
ఆవిరవుతున్నది
బిడ్డల ఆనందం
తర తరాలుగా కరుగుతున్న ఆస్థిలా !!