వెయ్యిన్నొక్క వెన్నెలలు..
మోచేతుల నుండి మొదలైన లతలు
అర చేతుల్లో అందమైన పూలుగా పూయడం
నువ్వెప్పుడైన చూసావా
కుదురుగా ఉంటూనే కనికట్టులు చేస్తూ
గాడంగా ఎగిసి పడే నల్ల వాగు ప్రవాహాలు
నీకు ఎక్కడైనా తారస పడ్డాయా
నిండుగా కదిలే ఇసుక తిన్నెల దుమారాలను
సుతిమెత్తగా పల్లవించే పూల గుత్తుల పరిమళాలను
అనంతంగా జాలు వార్చే జుంటి తేనెల తియ్యదనాలను
నిరంతరాయంగా కొనసాగే కొంటె చూపుల ఉన్మత్తతలను
వంపులు దిరిగి లోయలోకి అదృశ్యమయ్యే
పచ్చని తోటల పరువాల నిగారింపులను
నిండు చెలమను- ఊట బావిని
స్వర్గ ద్వారాన్ని- సుఖ సాగరాన్నీ
నువ్వెప్పుడైనా చూసావా?
వేసవి తాపాలు వర్షంగా కురిసి
వర్షపు తడి దనాలు చలిగా జలదరించి
చలి దుప్పట్లు వెచ్చని మంటల తాపాలుగా
ఋతు విధ్వంసం జరిగిన నిమిషాలు
నీవెరుగుదువా?
అసలు, చూపులు సోకినంతనే
వెన్నెముకలోంచి మెదడు దాకా
సర్...ర్రున పాకే విద్యుత్ కరెంట్ ని
ఏనాడైనా అనుభూతి చెందావా?
అయ్యో, ఇవేవీ నీ అనుభవం లోకి రాలేదా
అయితే-
నువ్వు కొలువైన నా గుండెని నీకిస్తాను ప్రియా
ఖాయంగా
నీ చేతుల్లోకి రెక్కలు మొలుచుకొస్తాయి
నీ హృదయంలోకి వేయిన్నొక్క వెన్నెలలు తొంగి చూస్తాయి..
No comments:
Post a Comment