రివ్వుమంటూ వీచే గాలికి

‎"రివ్వుమంటూ వీచే గాలికి
రెపరెపలాడే గడ్డి పరకలు
చేతిలోకి తీసుకుంటే
రాలిపోయే గింజలు
పొలాల గట్ల వెంటా
పరుగులు పెట్టే చిన్నారులు
సందడి చేసే లేగదూడలు
గువ్వ పిట్టల చప్పుళ్ళు
గుండెలను మీటే స్వరాలను
పలికించే గోరింకలు
కల్మషం లేని మనుషుల సమూహం
సంతను తలపింప చేసేది
ఓ వైపు చెమట చుక్కల స్వేదాలు
మరో వైపు కూలీలు
మర్మం ఎరుగని గొంతుకలు
చేదుడు బావిలో పిల్లల కేరింతలు
నాట్లు వేసుకుంటూ ..
పాటలు పాడుకుంటూ
అప్పుడప్పుడు జానపదాలను వల్లే వేస్తూ
ఒకరిపై మరొకరు
కళ్ళల్లోకి కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ
ఉంది పోయే వాళ్ళు
అప్పుడు ...గాలే కాదు
సూర్యుడు ...చంద్రుడు కలగలిసిన
అరుదైన సన్నివేశాలు
ప్రతి రోజు అగుపించేవి ..
ఇప్పుడు మా పల్లె బోసిపోయింది
కరవు కాటుకు లోనైంది .."