ప్రకృతిలోకి వెళ్ళి

ప్రకృతిలోకి వెళ్ళి
జ్ఞాపకాల తుమ్మెదలను
పోగు చేసి తెచ్చా
ఇంటి తలపులు తీస్తూనే
ఒక్కొక్కటీ ఎగిరిపోయాయి
నా జీవితపు
హృదయ వేదనల్లో
నాతో ఇమడలేక
నన్ను మళ్ళీ ఒంటరిని చేసి
నా చిరునవ్వు జ్ఞాపకాలను
వెతుకుతూ ప్రకృతిలోనే
కలసిపోయాయి

రివ్వుమంటూ వీచే గాలికి

‎"రివ్వుమంటూ వీచే గాలికి
రెపరెపలాడే గడ్డి పరకలు
చేతిలోకి తీసుకుంటే
రాలిపోయే గింజలు
పొలాల గట్ల వెంటా
పరుగులు పెట్టే చిన్నారులు
సందడి చేసే లేగదూడలు
గువ్వ పిట్టల చప్పుళ్ళు
గుండెలను మీటే స్వరాలను
పలికించే గోరింకలు
కల్మషం లేని మనుషుల సమూహం
సంతను తలపింప చేసేది
ఓ వైపు చెమట చుక్కల స్వేదాలు
మరో వైపు కూలీలు
మర్మం ఎరుగని గొంతుకలు
చేదుడు బావిలో పిల్లల కేరింతలు
నాట్లు వేసుకుంటూ ..
పాటలు పాడుకుంటూ
అప్పుడప్పుడు జానపదాలను వల్లే వేస్తూ
ఒకరిపై మరొకరు
కళ్ళల్లోకి కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ
ఉంది పోయే వాళ్ళు
అప్పుడు ...గాలే కాదు
సూర్యుడు ...చంద్రుడు కలగలిసిన
అరుదైన సన్నివేశాలు
ప్రతి రోజు అగుపించేవి ..
ఇప్పుడు మా పల్లె బోసిపోయింది
కరవు కాటుకు లోనైంది .."

అలలు ....9

గుండె సంద్రం పొంగి పొరలి
నా కలల నురుగై 
తాకింది ఆతని 
పాదాలను....ప్రేమతో ....నరేష్


మాటల నడుమ 
సరాగం .....
పూలను అల్లే 
దారం లా.......ప్రేమతో ...నరేష్


ఆతని వెన్నెల మోముపై
నా నఖ క్షతం 
జాబిలి పై 
మరకలా.....ప్రేమతో...నరేష్ 


నా మల్లియల 
తోటకు 
జీవనమాలి 
తాను.....ప్రేమతో...నరేష్


పువ్వును వీడని 
పరిమళం 
ఆతని
బిగి కౌగిలి......ప్రేమతో...నరేష్




తన మాటల 
తేనెల జల్లు 
నా మది మురిసే 
నవ వర్ణాల హరి విల్లు ....ప్రేమతో ....నరేష్


నీ నగవుల కిరణాల 
వేడి సోకి 
కుంకుమ అయ్యింది 
నా పసిడి మేను .....ప్రేమతో ...నరేష్ 


నిండు పున్నమి 
తన నగవుల మోము
ఖిన్నమాయెను
నా నిరీక్షణలో....ప్రేమతో ...నరేష్


మము గని 
మధువని 
నును సిగ్గుతో 
మారాకు వేసింది .....ప్రేమతో...నరేష్

దానిమ్మ గింజల జల్లు .....4

1


హొయల హొయల సముద్రానివి నీవు
వదలకుండా చుట్టేసిన 
ఇసుక తీరాన్ని నేను 


2


ఎన్ని బోనులు 
చేరి ఉన్నాయి నీలో ...
ప్రతి దాంట్లో నేనే 
ఎందుకున్నాను?


3


నీవు కళ్ళతో నవ్వితే 
నేను అక్షరాలా 
మనసు తో నవ్వేస్తా 


4


కొన్ని సన్నివేశాలు తగిలి 
గుండె కాగితాలు 
రెప రెప లాడతాయి


5


నీవు సగమే మాట్లాడతావు 
మిగతా సగం నీ మౌనం 
ముసి ముసి నవ్వు 


6


పూలు ఆకుల మీద 
చినుకులు వాలతాయి కదా 
నేను నిన్నలా చేరనా?


7


అధరాల వరకు చూసాక 
నేను శిల నయ్యాను 
నీ కంటి చూపు తగిలి 
నేను ప్రేమికుడయ్యాను 


8


నాకిష్టమైన సముద్రభోజనం వద్దులే 
నీ గోరింట పండిన చేతులు 
ఇంకాసేపు నా ముందు ఉండనీ


9


నేను చీకటిని విసిరితే 
కోపంతో వెళ్లి 
కాటుకై నీ కంటిని చేరింది 


10


రాత్రి నా నరాల్లో 
పాకిన పాట
పొద్దున్నే గులాబి కొమ్మకు పూసింది 

నూరేళ్ళు

నూరేళ్ళు నీతో నడవగలను
అనే నమ్మకాన్ని నీపై
నేను పెంచుకోగలిగాను కానీ....
ఏడడుగులు నాతో నడిచేంత
నమ్మకాన్ని నువ్వు నాపై
పెంచుకోలేకపోయావు....
నీతో నడవను అనుకున్నావో
... నిన్ను నడిపించలేను అనుకున్నావో
మొత్తానికి మౌనం దాల్చావు....
నాకన్నా గొప్పవాడు దొరకొచ్చేమో
కానీ నీకు 'నేను' దొరకను...
ఎప్పటికీ దొరకను......!
ఇన్నాళ్లూ నువ్వున్న నన్ను చూశావు...
ఇప్పుడు నువ్వులేని నన్ను చూద్దువుకానీ...!
నువ్వున్నప్పటికీ...నువ్వులేని ఇప్పటికీ తేడా
ప్రేమలో 'పడి' 'లేచిన' నేనే...!!

ఈ నేల

"ఈ నేల రాను రాను
విధ్వంసానికి గురవుతూ వస్తోంది
మనం పోయినా
అక్కున చేర్చుకునేది ఈ భూమే
మనం చీదరించుకున్నా ..నిర్లక్ష్యం చేసినా
హత్తుకునేది ఈ పుడమినే
ఒకప్పుడు నా నేల ఆకసంలా ..
పండు వెన్నెలంతా పర్చుకున్నట్టు
పరువం వానగా మారినట్టు
నదిగా ముద్దాడినట్టు
నిండు ముత్తైదువలా ఉండేది
కానీ ఇప్పుడు
భూమి కొలిమిలా మండుతోంది
గుండెపై సమ్మెట పోటు వేస్తోంది
చేతిలోకి తీసుకుందామంటే
మట్టి ముద్ద కూడా రావడం లేదు
కడుపు నింపే ఈ అందమైన నేల
తానే దుఖిస్తున్నది
పగుళ్ళు బారిపోయి
గుండెలను చీల్చుతోంది .."

నీ కంటి చివర

నీ కంటి చివర
విసిరిన
ఆ నిరాకారాపు చూపు
నా నిలువెల్లా మంటల్లో
దహించి వేస్తుంది...


దేహమంతా సూదులతో
గుచ్చి
ఏసిడ్ పూత పూసినా యింత
గాయమయ్యేది కాదు..


నిలువెల్లా ఎడారి ఇసుకలో
పాతుకు పోయినా
ఇంత దాహమయ్యేది కాదు...


అంతలోనే
నీ పెదవి చివర
తళుక్కుమన్న చిర్నవ్వు
గుండెల్లో వెన్నెలని
పూయిస్తుంది....

పయనించాలని ఉంది

పయనించాలని ఉంది 
పంజరాన్ని ఒదిలి 


కట్టి పడేసిన 
అనుభవాల్ని 
అనుభూతులని 
సమూలంగా 
పెకలించి


వేసుకున్న సంకెళ్ళు 
వెళ్ళురుకున్న ఆలోచనలను 
భారమైన భావజాలాన్ని 
శతకోటి శతఘ్నులతో 
ఆసాంతం తెంచివేసి 


గుండె లోతుల్లో 
మనసు పొరల్లో 
పొంగుతున్న 
ఆపలేని ఆనందాన్ని 
అనుక్షణం 
అనుభవించలేని 


ఈ గొంగళి పురుగు 
స్థితిని మార్చి 
సీతాకోక చిలుకలా 
ఎగరాలని ఉంది ..


నింగిలో కి 
నేల నుంచి 
ఆకాశపు అంచులు దాటి 
హరివిల్లు పొందాలని 
అంతులేని ఆనందాన్ని పొందాలని ...

శాశ్వతంగా !!

ఆ వాన చినుకు నేనే అవుతా 
ఈ నేల రాలిన పూవు నవుతా 


ఆ నింగి మెరయు తార నవుతా 
ఈ నేల మురియు మొక్క నవుతా 


ఆ అలల తేలు నురగ నవుతా 
ఈ శిలలు పొందు శిల్ప మవుతా 


ఆ పైర గాలుల గంధ మవుతా
ఈ నేల చినుకుల సుగంధ మవుతా 


గల గలల గమకమునై 
కిల కిలల కలరవమునై 
ఎగసే విహంగామునై 
మెరిసే రవి తేజమై 


కురిసే వెన్నెల కాంతినై
విరిసే విరజాజిజై 
మురిసే మరు మల్లెనై 


ఆస్వాదిస్తా అనుభూతుల 
శ్వాసలు అంతరంగంలో 
హృదయ ఫలకముపై ముద్రించి 


అందాలి అంతులేని ఆనందం 
పొందాలి చూడలేని అనురాగం 
కావాలి కనిపించని అభిమానం 
సొంతమవ్వాలి స్వచ్చమైన ప్రేమ 
ప్రతి క్షణం కావలి నా సొంతం 
నేను నేనుగా నిలవాలి 
మనసు మందిరంలో శాశ్వతంగా !!

గ్రీష్మ తాపానికి

గ్రీష్మ తాపానికి 
వచ్చిన సెగలు 
తొలగెను 
పుడమి తల్లికి 
తొలకరి జల్లుతో 


వయసు తాపానికి 
రేగిన సెగలు
తొలగెను 
తనువుకు 
తోలి ముద్దుతో 


మంచు బిందువుతో 
పులకరించే 
ప్రకృతి 


నీ తొలి స్పర్శతో 
పులకరించే 
మనసు 


తడిసి ముద్దవుతున్నది 
తనువు తొలకరి జల్లులో 
మురిసి ముద్దవుతున్నది 
మనసు తొలి ప్రేమలో !!

ఒకానొక ఆకాశానికి..

ఇన్నాళ్ళూ నువ్వు భూమి లాంటి దానివే అనుకున్నా
కానీ
ఆకాశానివి కూడా అని తెల్సుకున్నా..
**** **** *****
చిన్నపుడు నువ్వు బొమ్మలను- గురుగులను
సందుగ పెట్టెలో దాచుకున్నట్టు
నన్ను కూడా నీ దేహం పెట్టెలో
ఎంతో అపురూపంగా దాచుకున్నావ్ కదా


రోజు రోజుకూ నీ దేహం లో నేను ఎదిగి పోతూ 
నువ్వు తినే ప్రతీ ఆహారపు ముద్దనీ
నేనే తినేసాను
నీ నోటిలోని ముద్దని మాయం చేసాను
అయినా -
లోలోపలి నా ఆకలిని నీ ఆకలిగా
ఈ లోకానికి భ్రమింప చేసావ్
లో లోపలి నా తన్నుకులాటని
నీ పెనుగులాటగా లుంగలు చుట్టుకు పోయావ్
గర్భాంతరిక్షంలో నేను జీరో గ్రావిటీ నై సంచరిస్తుంటే
పళ్ళ మధ్య నొప్పిని బిగించి పెదాలతో నిండుగా నవ్వావు 


నాకు ఈ లోకం నుంచి ఆహ్వానం అందిన క్షణాన
నన్ను స్వాగతించడానికి
నిన్ను నువ్వు రెండుగా చీల్చుకున్నావ్
నిన్ను విధ్వంసం చేసుకుని
నన్ను ఈ విశ్వంలో సృష్టించావ్ 


నీ తరతరాల జ్ఞానాన్నంతా
పేగు కార్డుతో నాలోకి డౌన్ లోడ్ చేసి
నా కేరింతల -బోసి నవ్వుల - ఉత్తుత్తి ఏడుపుల-
పోర్లాటల- పారాటల -తప్పటడుగుల - తప్పుడు మాటల-
అక్షరాభ్యాసాల- జీవితాధ్యయనాలలో
నా చుట్టూ 360 చేతులతో
అష్ట దిక్కులా దృక్కులతో నన్ను కాపాడుకున్నావ్ 


*** *** ***


చందమామని చూపించి
నాలో భావుకతని పెంచింది
బూ.. బూచాడని చెప్పి
నాలో చైతన్యాన్ని రగిల్చింది
"అనగనగా " కథలతో
నన్ను విజేతగా నిలిపింది
నా కోసం అన్నీ త్యాగం చేసి
నా నవ్వులలోనే నీ సంతోషాన్ని వెతుక్కుని
నా సాఫల్యంలోనే నీ జీవిత పరమార్ధాన్ని అన్వేషించి
ఏమీ లేని నన్ను
అన్నీ ఉన్న వాడిగా అనుగ్రహించింది నువ్వే కదా


అక్షరాల అడవిలో "కాటు" కలసినప్పుడు
అనుభవ రాహిత్యపు ఎడారిలో తడబడినప్పుడు
ఆశల క్రాస్ రోడ్స్లో ఉక్కిరి బిక్కిరి అయినప్పుడు
దిక్సూచివి - ఒయాసిస్సువి - సిగ్నలింగ్ లైట్ వి నువ్వే కదా


నా ఇష్టాలనే నీ ఇష్టాలుగా మార్చుకుని
నా కలలనే నీ కలలుగా స్వప్నించి
నా అడుగు జాడల్లో 
నీ ఆకాంక్షల ముగ్గులని మురిపెంగా చూసుకున్నది నువ్వే కదా..
**** **** *****


భూదేవి ఎత్తిన మానవ జన్మం నువ్వు
దేవుడు వేసిన వంతెన నువ్వు
నా ఆజన్మాంత సహచరి నువ్వు
నా అజాత మిత్రువు నువ్వు
నా ఆకాశం నువ్వు 
నా అమ్మవు నువ్వు..

వెయ్యిన్నొక్క వెన్నెలలు..

వెయ్యిన్నొక్క వెన్నెలలు..


మోచేతుల నుండి మొదలైన లతలు
అర చేతుల్లో అందమైన పూలుగా పూయడం
నువ్వెప్పుడైన చూసావా
కుదురుగా ఉంటూనే కనికట్టులు చేస్తూ
గాడంగా ఎగిసి పడే నల్ల వాగు ప్రవాహాలు
నీకు ఎక్కడైనా తారస పడ్డాయా


నిండుగా కదిలే ఇసుక తిన్నెల దుమారాలను
సుతిమెత్తగా పల్లవించే పూల గుత్తుల పరిమళాలను
అనంతంగా జాలు వార్చే జుంటి తేనెల తియ్యదనాలను
నిరంతరాయంగా కొనసాగే కొంటె చూపుల ఉన్మత్తతలను
వంపులు దిరిగి లోయలోకి అదృశ్యమయ్యే
పచ్చని తోటల పరువాల నిగారింపులను
నిండు చెలమను- ఊట బావిని 
స్వర్గ ద్వారాన్ని- సుఖ సాగరాన్నీ
నువ్వెప్పుడైనా చూసావా?


వేసవి తాపాలు వర్షంగా కురిసి
వర్షపు తడి దనాలు చలిగా జలదరించి
చలి దుప్పట్లు వెచ్చని మంటల తాపాలుగా
ఋతు విధ్వంసం జరిగిన నిమిషాలు
నీవెరుగుదువా?


అసలు, చూపులు సోకినంతనే
వెన్నెముకలోంచి మెదడు దాకా
సర్...ర్రున పాకే విద్యుత్ కరెంట్ ని 
ఏనాడైనా అనుభూతి చెందావా?


అయ్యో, ఇవేవీ నీ అనుభవం లోకి రాలేదా
అయితే-
నువ్వు కొలువైన నా గుండెని నీకిస్తాను ప్రియా 
ఖాయంగా
నీ చేతుల్లోకి రెక్కలు మొలుచుకొస్తాయి
నీ హృదయంలోకి వేయిన్నొక్క వెన్నెలలు తొంగి చూస్తాయి..

పాపకోసం ....

వయసు లేదు మందలిద్దామా అంటే
పసితనం కాదు నాలుగు తగిలిద్దామంటే
ఎలా చెప్పనమ్మా నీకు 
నీలాంటి మరిందరికీ 
పాలుగారు బుగ్గలపై 
కన్నీటి చారికలా.....
జీవితమంటే మీరు తెచ్చుకునే
మార్కులూ ర్యాంకులేనా?
అమ్మగా నాన్నగా మేము చేసేది తప్పే
కానీ ఈ పోటీ ప్రపంచం లో 
మీరు మాలా గొర్రె తోక బతుకులకి 
ఎక్కడ బలై పోతారో నని 
మా భయం తప్ప ...
మిమ్మల్నే కోల్పోయి మేము
సాధించేదేముంది రా
మేము సాధించని వన్నీ మీలో
చూసుకుంటున్నమని మీరు అనుకుంటారు 
నిజమేనేమో కానీ సాధించలేక 
ఓడిపోయిన వారం మేమే ఉన్నముగా
మీకు ఉదాహరణగా...
ఆశ పడటం తప్పు కాదు కదమ్మా 
దానికి ఇంత శిక్ష వేస్తావా
చిన్నప్పుడు నీ ఆకలి నీకు తెలియని సమయాన
బలవంతంగా ముద్దు చేస్తూ 
మరో రెండు ముద్దలు పెట్టిన దాన్నే గా నేను 
నాన్న ఎత్తుకుని నిన్ను ఆడిస్తూ పాడిస్తూ
పక్క వాళ్ళబ్బాయి కొనుక్కున్న బొమ్మపై
నీ ఇష్టాన్ని చూసి బనీన్లు కొనుక్కోవలసిన
డబ్బుతో నీకా బొమ్మ ను కొనిచ్చి 
మళ్ళీ రెండు నెలలు దాకా కూడా చినిపోయిన బనీన్లె 
తోడుక్కున్నరమ్మ .....
ఇదేదో త్యాగమని నే చెప్పడం లేదు
మా స్తోమత కి మించి నిన్ను 
ఒక మనిషిని చెయ్యాలని 
మా ప్రయత్నం అత్యాశా?
అందుకేనా మమ్మల్నిలా నట్ట్టేట ముంచి 
అడియాస చేసి వెళ్లి పోయావు?
నీకు పుస్తకాలతో బాటే ఎన్నో 
మంచి మాటలూ చెప్పేవాళ్ళం
ఒక ప్రయత్నం కాకుంటే మరో 
మార్గం ఉందమ్మా పర్వాలేదు అనే ధైర్యమిచ్చాము 
అయినా మా అంతరంగాలలో మమ్మల్ని దోషులుగా
నిలదీసి , ముద్దాయిలని చేసి 
నీకు నువ్వే అలోచంచుకుని 
కనీసం మాటమాత్రం చెప్పకుండా 
ఎలా వెళ్లి పోయావమ్మా?
పరీక్ష అయ్యాక సినిమాకి వెళ్దామా నాన్న?
అని అడిగినప్పుడు అలగేనమ్మ 
చాలా కష్టపడ్డావు తల్లీ
రేపు పరీక్ష కానీ తీసుకువేల్తాననే అన్నారు గా నాన్న
అమ్మ స్నేహితురాలి ఊరు వేళతానే అమ్మా అంటే 
ఊళ్ళో అమ్మవారి పండుగట రమ్మంది 
అంటే అలగేలేరా తప్పక పంపుతనమ్మ అన్నాను 
ఎందుకురా తల్లి మమ్మల్నిలా .......
పరీక్షలో మంచి మార్కులు రాకుంటే 
నాన్నకేమన్న అవుతున్దనుకున్నవా 
అమ్మ ఎమన్నా అంటున్దనుకున్నవా
ఎన్ని ప్రయత్నాలు చేసినా
చివరి నిర్ణయం దైవాధీనం కదురా అమ్మడూ
అయినా ఆ దైవాన్నే ఎదిరించి నీ నిర్ణయం 
నువు తీసేసుకుంటావా?
ఎవరికేమని చెప్పుకోము
మమ్మల్ని మేమెలా క్షమించుకోము రా బంగారూ?
గత రెండు నెలలుగా నిద్ర మాని నీతో బాటే కూర్చుని 
చదివించుకోవడం అలవాటై పాయిందమ్మ
ఇప్పుడిక నీ కోసం ఏడ్చి ఏడ్చి కన్నీరింకి 
పొడి బారిన కళ్ళకు 
సందడి కోల్పోయిన హృదయాలకు 
ఇక నిదురెక్కడిది? 
దేహాలు అలసి ఒక్క క్షణం మాగన్ను పడితే
అయ్యో పాప ని లేపి కాఫీ ఇవ్వాలి కదా
అన్న తలంపు తోనే
ఉలిక్కి పడుతూ లేస్తున్నా
నవ్వు లేవన్న నిజాన్ని మరిచి నాన్న
నిన్న గోరింటాకు పట్టుకొచ్చారు ఆఫీసునుండి వస్తూ
పాపకు ఇష్టం కదా అని
నీవు లేవన్న మరి రావన్న 
నిజానికి మేము ఏల అలవాటు పడాలి ...
ఈ ప్రశ్నకు సమాధానం నీ ఎమ్సెట్లో 
ఉండదు రా......
అమ్మ నాన్న అంటే నీకున్న ప్రేమలో 
నువ్వు నిజంగానే తప్పు సమాధానం రాసావురా తల్లి
నీ తప్పుడు సమాధానానికి మాకు 
మనశ్శాంతి మైనస్ మార్కులు వచ్చాయమ్మా
ఇక మేము ఓడి పోయాము ....
ఎక్కడ జరిగిన పొరబాటో తెలుసుకోలేక .....!

చెలిమిగా వచ్చావు..

చెలిమిగా వచ్చావు..
చెలియగా మారావు..
చెదరని ప్రేమకి చెలిమెగా నిలిచావు..
మాయే చేసావు..
మత్తులో ముంచావు...
మనసునే విరిచి మాయమై పోయావు..

వలపుల తేనెని గాలం వేసి..
వంచన వలలో ఉరివేసావు...కదే..ప్రేమా..
విరహాల శిక్షనే నాకు విధించి..
విలాసాల ఆహారంగా మలిచావు..కదే.. నా మది..

నువ్వూ నేనూ..

దిగంతాల చివరాఖరు అంచుపై 
నువ్వూ నేనూ..

ఏ మాలిన్యమూ అంటని
ఏ కాలుష్యమూ సోకని
ఏ కాఠిన్యమూ తాకని
నవ్వుల కాంతులు పూయిస్తూ..

దేహమంతా సంతోషపు
రెక్కల సవ్వడి వీవెనగా...

మనకు మనమే
రారాజుగా
ఈ ఆకాశపుటెడారిలో
ఆర్థ్ర వర్షపు జల్లులలో
తడుస్తూ
దాహార్తిని తీర్చుకుంటూ....

ఎలుగెత్తి స్వేచ్చా నినాదం
ఆద్యంతాలు పిక్కటిల్లేలా
చేస్తూ...

ఒక్కో అణువూ
దేనికదే విడివడి
దానికదే ఏకమవుతూ
సాగుతున్న
ఈ అనంత పయనంలో
సమూహంలో
ఒంటరి బాటసారిగా....

ఇక్కడో గులకరాయి వుండాలి!

ఇక్కడో గులకరాయి వుండాలి!
ఎవరో విసిరేసినట్టున్నారు...

ఇక్కడో ఏటి పాయ ఒరుసుకొని పారుతూ వుండాలి!
ఎవరో మింగేసినట్టున్నారు...

ఇక్కడో వట వృక్షం పిట్టల గుంపుతో కిలకిల మంటూండేది!
ఎవరో నరికేసినట్టున్నారు...

ఇక్కడో తీగ చుట్టుకొని విరగ కాస్తూ పరిమళిస్తుండాలి!
ఎవరో తుంచేసినట్టున్నారు...

ఇక్కడో పాక కడుపునిండా యింత అన్నం పెట్టేది!
ఎవరో పీకి పారేసినట్టున్నారు...

ఇక్కడో బడ్డీ కొట్టుండేది
నోటినిండా తాంబూలం ఇచ్చి వాసన పండిచ్చేది!
ఎవరో ఎత్తుకుపోయినట్టున్నారు....

ఇక్కడో ఆసుపత్రి గాయాలకు పలాస్త్రీ రాస్తూ వుండేది!
ఎవరో దొంగిలించినట్టున్నారు....

ఇక్కడో బడిగంట మోగుతూ వుండేది
అక్షరాభ్యాసం చేయిస్తూ నాలుగు పద్యాలు పాడేది!
ఎవరో జేబులో పెట్టుకు పోయినట్టున్నారు...

ఇక్కడో గుడి గోపురం ఠీవిగా నిలబడి వుండేది
గంట మోగుతూ నేనున్నానని పిలిచేది!
నేల మాళిగలో కలిసినట్టుంది...

ఇక్కడో పావురాల గుంపు ఎగురుతు వుండేది
పచ్చని ఆకు ఈనెలపై నెల వంకను పూసేది!
ఎవరో తవ్వి పారేసినట్టున్నారు....

ఇక్కడో కుర్రాడు సైకిల్ చక్రం తిప్పుతూ
పరిగెడుతుండేవాడు...
ఎవరో బొమ్మగీసి ఎత్తుకు పోయినట్టున్నారు...

ఒక్కోసారి అంతే..

ఒక్కోసారి అంతే..
తను పెరిగి పెద్దవాడైనా 
తన వెనకే నడవాలని 
తన నీడనే వుండాలని
కోరుకుంటుంది మనసు...

కానీ 
నా లాంటి 
అమ్మలనెందరికో
పుత్ర వాత్సల్యాన్ని తీర్చే
కొడుకుగా నడుస్తూ
వెళతావని ఊహించలేదు...

నాకు నీ రాజకీయ ప్రకటన
అర్థం కాలే..
కానీ అర్థాకలితో నిదరోయే
ఎన్నో కాలిన పేగుల వాసన
దానిలో కనబడి
నిన్ను తలచిన ప్రతిసారీ
నా పేగు కదిలింది...

ముంగిట వున్న
మామిడి చిగురువేసి
పూత వచ్చి పిందెలన్నీ
పండ్లుగా మారిన ప్రతిసారీ
గుర్తుకొస్తూనే వుంటావురా...

పొలం గట్లపై
లేడి పిల్లలా దుంకుతూ
తల్లి ఆవు వెనక
పరుగుపెట్టే లేగ దూడ
లేత గిట్టల్ని చూసినప్పుడంతా
యాదికొస్తావురా...

తొలకరి చినుకు పడి
మట్టి పురిటి వాసన
వేసిన ప్రతిసారీ
నీ తొలి పిలుపు
మెదిలి కన్న
పేగు మెలిపెడ్తుందిరా..

నీవు చెప్పే మాటలన్నీ
పాడే పాటలన్నీవినబడీ
చనుబాలధార కడుతుంటే
కన్నీళ్ళింకినది గుండెల్లోకాదని
తెరిపినిస్తుంది...

ఒక్కొక్కరు ఒక్కో మాటాడుతూ
తూట్లు పొడవాలని చూస్తుంటే
నీ గుండెనిబ్బరం చూసి
అమ్మనైనందుకు
గర్వంగా వుంటుంది...

నీవలాగే
నిరంతరమూ ఎక్కుపెట్టిన
విల్లులా నిలిచి
పోరుసల్పాలని
ఆశపడుతూ
పొడుస్తున్న
పొద్దులో వెతుకుతు...

ఆహ్వానిద్దాం.....

ఆహ్వానిద్దాం
దేహద్వారాలన్నీ తెరిచి
ఎండనూ వాననూ చలిని
తడి పొడిల సంగమాన్నీ
అన్నింటినీ
ఆహ్వానిద్దాం....

అవును
ఆహ్వానిద్దాం...
తలుపులు బార్లా తెరిచి
గుండె గది మూలలన్నీ తెరచి
అగరు బత్తీ పరిమళాన్ని
సన్నజాజుల వాసననీ
మల్లె పూల గుబాళింపునీ
గులాబీ రేకుల మృధుత్వాన్నీ
మొగలి రేకుల సువాసననీ
ఆహ్వానిద్దాం...

ఇప్పుడు
ఆహ్వానిద్దాం...
కనుల వాకిట మూయని
కన్రెప్పల తలుపులు తెరిచి
నలుపు తెలుపుల సంగమాన్ని
ఏడేడు వర్ణాల మిశ్రమ ఇంద్రధనస్సునీ
ప్రతిఫలిస్తున్న సమస్త వర్ణాల
ప్రతిబింబాన్ని లోలోపల
గోడలన్నీ అలికి ముగ్గు వేస్తూ
ఆహ్వానిద్దాం....

తప్పనిసరిగా
ఆహ్వానిద్దాం....
తెల్ల బడుతున్న మీసాన్ని
ఎండబడుతున్న చర్మాన్ని
పరుగులెత్తిన కాల చక్రానికి పడ్డ
అడ్డంకుల ముళ్ళనీ
కనుగుడ్లపై అలుకుతున్న తెల్లపొరనీ
గుండె కవాటానికి పడుతున్న చిల్లునీ
నవరంధ్రాల గుండా లోనకు
లోలోనకు పొగచూరుతున్న కాలాన్ని
ఆనందంగానే ఆహ్వానిద్దాం...

రండి
ఈ మలుపులో
కాసింత విశ్రమించి
ఊపిరి పీల్చుకునే సాయం సంధ్యవేళ
ఆమె చేతిలో చేయి వేసి
కాసేపు ఇక్కడ
చిగురించిన ఈ చింత చిగురు
లేతదనాన్ని ఆమె వేలి చివర
స్పృశిస్తూ
అరి పాదాల గుండా పాకుతున్న
పచ్చిక మెత్తదనాన్ని
ఆస్వాదిస్తూ
ఆహ్వానిద్దాం...

రా నేస్తం...
ఎత్తిపట్టిన కత్తితో మృత్యువుతో
పెదవి చివరంటా తొణకని
చిర్నవ్వుతో యుద్ధం చేద్దాం...

నా ప్రాణమా!

నా ప్రాణమా
నా గుండెలో కొలువు దీరిన రూపమా..!
నీకై నే బ్రతికివున్న
నీకోసమే వేచివున్న..!


నే గిసిన నిరుపం నా మదిలో,
మెదులుతుంది ప్రతిక్షణం నా కన్నులలో..!
నాలో నీ నిరుపాన్ని బాద్ర పరచుకున్న
నీ రాకకై వేచివున్న..! 

అమ్మా!

అమ్మా! మరీ మరేఁ ఈ రోజు మాతృ దినోత్సవమట
వెర్రి వెయ్యి తలలు అంటారిందుకేనేమో
అమ్మ అనురాగానికి ఆనందోత్సవం జరుపుకోవాలంటే
ఒక్కరోజు చాలనుకోవడం వెర్రితనం కాదూ మరి!!!
మున్నూటరవై నాల్గు రోజుల మాతృప్రేమకు
మూర్దాభిషేకం ఒక్కరోజుతో సరా?
ఈ ప్రశ్నకు చిత్రంగా అక్షరాలే జవాబిచ్చాయి
"నేస్తమా! నిత్యం ఎన్నో వేలకోట్లమంది
మమ్మల్ని వాడుకుంటూ నలిబిలి చేస్తూంటారు
గజిబిజిగా నలిపేస్తూ ,యువత మెదడు నమిలేస్తూ
మమ్మల్ని కలత పెడుతూనే ఉంటారు
కానీ ఈ రోజు అమ్మతనన్ని తెలిపే కమ్మని రోజు
అందుకోసమైనా వేలకోట్లహృదయాలు ఒక్క క్షణమైనా
అమ్మను గుర్తు చేసుకుంటాయి....ఆమె జ్ఞాపకాల పునీతమౌతాయి
అందుకని ఈ రోజు మాకోసం...మీరంతా సంవత్సరమంతా
మాతో చేసిన ముక్కప్రయోగాలతో చితికిన మా మమసులకి
ప్రశాంతతకోసం మాదైన మా చల్ల(క్క)ని అమ్మ కోసం
కనీసం అక్షరాలతో అయినా అభిషేకం చేయండి
అమ్మ విలువ మీకు తెలియకున్నా మాకు తెలుసు
భౌతికంగా అమ్మ చెంత లేనందుకే త్రేతాయుగాన
అగ్నిపునీతైన సితమ్మ అడవులపాలైంది
అమ్మ చెంతనున్నందుకే ద్వాపరాన
ఆదిదేవుని సావాసావ అంతిమ విజయమైంది పాండవులకు
అందుకే అమ్మంటే అక్షరాలకు ప్రాణం " అన్నాయమ్మా"

కానీ నాకు తెలుసమ్మా ....
అమ్మంటే అలంకారాలు అవసరం లేని ఒక అందమనీ
అమ్మంటే ఆడంబరాలు కోరని ఒక సామ్రాజ్ఞి అనీ
అమ్మంటే ప్రశంసలు అవసరం లేని ఒక పరిపూర్ణతనీ
అమ్మంటే బహుమతులు కోరని ఏకైక విజేత అనీ
చివరిగా ఒక్కటి చెప్పగలను
అమ్మంటే తనకు తానే పోటీ అయిన సాటిలేని అద్భుతం
అందుకే అమ్మా! నిన్నూ నన్నూ కన్నది భరతమాత అయినా
నా దృష్టిలో నువ్వేనమ్మా నాకున్న తొలి తుది సెలబ్రిటీ

ఎందుకంటే....

The Most Beautiful Person On The Earth , Our Best Critic....
Yet our Strongest Supporter Is...........
.
.
.
.
OUR MAAM.......ONLY MAAM.....

ఈ క్షణం

ఈ క్షణం
గాలి వీడ్కోలు గానానికి
దిక్కులు బెంగటిల్లాయి
నది 'అల్ విదా ' సవ్వడికి
తీరాలు దిగాలు పడ్డాయి
ప్రక్రుతి గుడ్ బై రావాలకి
అడవి అంతా శిశిరమై చిన్నబోయింది
మబ్బుల 'కదిలే' కదలికలకి 
ఆకాశం ఒంటరిదే అయింది
గోరింటాకు 'బై బై ' పలుకులకి
చేతిలో మెహందీ మాయం అయింది
'జాగ్రత ' అనే పెదాల హెచ్చరికలకి
మనసు నిశ్చలమయింది
మలుపు వద్ద అదృశ్యమైన రూపాన్ని చూసి
హృదయం కోటి టన్నుల బరువెక్కింది
నీ 'టేక్ కేర్ ' మందలింపులకి 
నా కాలం ఆగిపోయింది
దూరంగా చేతులూపుతూ నువ్వు
ఇక్కడ అచేతనమై నేను..


బంగారూ, నువ్వెల్లిపోతుంటే
నా దేహం గూడు ను విడిచి
ప్రాణం పిట్ట ఎగిరెళ్లి పోతున్నట్టుగా ఉందిరా..

అల్లరికి రూపమొస్తే..

అల్లరికి రూపమొస్తే..
అందానికి ప్రాణమోస్తే...
అది నీవేనే..నీవెనే..
ఆనందం హద్దులు దాటితే..
ఆత్మీయంగా అక్కున చేరితే..
అది నీతోనే..నీతోనే..
చెలీ...
ఇన్నాళ్ళు ఏమైపోయావో గాని..
ఇక నుండి నా తోడువయ్యావే..
ఈడు ఆశలకి రెక్కలనిచ్చి..
ఈ చలనంలేని గుండెలో...
ఓ కదలిక తెచ్చావే.. 

అన్నం

అన్నం ముందు కూర్చుంటాను 
తినాలని ...
కిటికీ పక్కన ఓ అనాథ పిల్లోడు ...
రెండు రోజులుగా ఆకలితో అల్లాడుతూ ...
ఎందుకో తెలియదు 
కంటిలో ...
సన్నటి కన్నీటి పోర...
తినీ తినీ బలిసాను ...
ఒక్క పూట తగ్గించి వాడికిస్తే...
వాడి ఆకలి బాధ తీరి ...
ఆరోగ్యంగా ఎదుగుతాడు ...
నా కొవ్వు తగ్గి 
నేను సపూర్ణ ఆరోగ్య వంతున్నవుతాను 
సుఖ లాలసకు బానిసై ...
ఆధునిక మనిషి ముగ్గు రి ఆకల్ని
దోచుకు తింటున్నాడట ...!
అనవసరంగా అధికంగా ...తింటూ 
కచ్చితంగా ఆరోగ్యాన్ని పాడు చేసే ..
ఆ అదనపు తిండి పేదలకు ...పంచితే ..
ఆకలి చావులు ఉండవు ...
ఆహార కొరత ఉండదు ...
పైగా ఆరోగ్యం !!...ఒక్క సారి ...
ఆలోచించండి ...

అంతరించిపోతున్న

‎"..అంతరించిపోతున్న
భాషకు 
ఆమె ప్రతీక 
కెవ్వు కేక 
కట్టి కార్తీక
మాటల మంత్రజాలం వేసి 
మైమరిపిస్తుంది 
కమ్మని కబుర్లతో 
హృదయాలను మీటుతుంది 
రాత్రయితే చాలు 
అదో మాటల గమ్మత్తు 
గుండెల్లో గుబులు రేపుతూ 
గలగలమని నవ్వేస్తుంది 
మనలోని భాదను చెరిపేస్తుంది 
ఎప్పుడెప్పుడా అని 
ఎదురు చూసేలా చేస్తోంది 
ఇప్పుడు నగరంలో 
ఆమె ఓ సంచలనం 
సదా స్మరణీయం .."

నిశ్శబ్ధం

నిశ్శబ్ధం
ఒంటరిగా
కాలుతున్న వాసన...


చెవిలో ఏదో సైలెన్సర్ బిగించినట్టుగా
ఏదీ వినబడనితనం 
ఒక్కోమారు బిగుతుగా...


కంట్లో రెటీనాపై నల్లగా ఓ తెర కప్పి
లోలోపల ఏవో శూన్య రేఖలు 
బర బరా గీస్తున్నట్టు...


దేనికదే వేటికవే 
ఓ నిశ్శబ్ధ యంత్రం చుట్టూ 
మూగి గుస గుసలాడుతున్నట్టు...


దేహమంతా ఓ గుండ్రని 
బంతిలా మారి దొర్లుకుంటూ 
ఓ మూలన చేరినట్టు...,


గాలి వీయని తనంతో 
అంతా మూగగా ఉగ్గబట్టి 
రోదిస్తున్న వేసవితనం ముసురుపట్టినట్టు...


సెలయేళ్ళన్నీ బయలు దేరిన చోటనే
లోలోపలికి యింకుతూ
రాతి మూలల దాగినట్టు...


అలలన్నీ బంద్ చేసి 
ఒడ్డుకందని దూరంతో
సముద్ర గర్భంలో నిదుర పోయినట్టు...


ఆకురాలిన కాలంలో
గొంతు మూగబోయిన 
కోయిలలా పాటరానితనంతో
నేనిలా...

దుర దృష్టం....

దుర దృష్టం....
ఇంకా అదే మాట వింటూనే ఉన్నా..
చెవుల్లో సీసం తెచ్చి పోస్తున్నట్లు వేధించినా..!!


దౌర్భాగ్యం..
ఇంకా అదే హేళన భరిస్తూనే ఉన్నా..
కళ్ళల్లో కాలే చువ్వలు గుచ్చినట్లు బాధించినా..!!


చెప్పిన మాట చెబుతూనే ఉన్నా..
ఓటమి ఎదురైన ప్రతీసారి..
ఐన గాయం మానుతుందిలే అనుకున్నా..
గెలుపుకి చేరువైన ప్రతీసారి..


కానీ..
పుట్టుకతో ఉన్న శని...
పుడమిని వీడే దాకా పోతుందా..??
పుటుక్కుమని పగిలిన యెద అద్దం..
పునర్జన్మలో నీ రూపం చూపెడుతుందా..??


అందుకే...
ఏడుపుతో ఉపశమిస్తున్నా..
ఏకాకిగా బ్రతుకీడుస్తున్నా..
ఏ వైపో తెలియని ఎడారిలో..
ఎండమావులకై పరుగెడుతున్నా..

అప్పుడప్పుడు

అప్పుడప్పుడు...అంతే...
మనం ఎన్నో చెప్పాలనుకుంటాం..
ఆలోచిస్తాం..ఆశ పడుతాం..
కానీ ఆ సమయం వచ్చే సరికి
అన్నీ మరిచి...
ఆశక్తతతోనే ఉండిపోతాం..
ఆవేదనలోనే రగిలిపోతాం..

అది ప్రేమించే మాట అయినా..
ప్రయోజనకర బాట అయినా..
మనసుపడే ఆట అయినా....
మంది మెచ్చే పాట అయినా..

లోలోనే దాచుకుంటాం...
లోకువవుతామని భయపడుతాం..
మనకు మనమే మభ్యపడుతాం..
మనసునెప్పుడూ బాధపెడుతాం..

అదే..
నోట మాట పలికితే....
లోని భారం తీరదా..?
మనసు ద్వారం తెరిచితే..
ప్రేమ గాలి వీయదా..??

నీలో నీవే మధనపడితేముంది..?
మిగిలేది..నిండు సున్నే..!!
నిర్భీతితో ఓ అడుగేస్తే..
నిలిచిపోయేది...నీ వన్నె..

బహుమతి

ఇంత బాధని పరిచయం చేసావు 
అసలే నా కన్ను 
కునుకుని కోరుకోదు 
ఈ బాధ వర్ణనాతీతంగా 
నన్ను బాధిస్తుంది 
నా మనసులోని 
ప్రేమ చలమని ఆవిరి చేసి 
వేడి నీటి ఊటను 
తవ్వావు. ఇక నా నుండి 
అంతులేని బాధను తవ్వుకో 
నీకేం లాభమో 
చూసుకో... నన్నిలా 
నొప్పిలోనే నాననివ్వు
ఒకరోజు నీ నొప్పిని 
హరించే బాధా నివారిణిలా 
అయినా నీకు సంత్రుప్తినిస్తానేమో 

ఎన్నో యేళ్ళయ్యింది

‎"..ఎన్నో యేళ్ళయ్యింది
అచ్చమైన ..స్వచ్చమైన
మర్మమెరుగని మా ఊరిని చూసి..
ఉదయం అయితే చాలు
గుడిలో గంటలు మ్రోగేవి
కమ్మని ..చిక్కని సుప్రభాతం వినిపించేది
పశువులు రంకెలు వేసేవి ..
లేగ దూడల గిట్టల చప్పుళ్ళు వినిపించేవి..
అవి చేసే విన్యాసాలు చూస్తూ
పిల్లలు కేరింతలు కొట్టేవాళ్ళు
ప్రతి ఇంటి ముందు కల్లాపి చల్లి
రంగు రంగుల ముగ్గులు వేసే వాళ్ళు
జాన పద జావలీలలు గమ్మున విరిసేవి
ఉదయం ఓ నదిలా
వెచ్చని అలలా సాగి పోయేది
ఊరంతా ఒక్కటయ్యేది
అన్నం మూట గట్టుకుని
పొలాల్లోకి వెళ్లి పోయేవాళ్ళు
గుంపులు గుంపులుగా
పరుగులు తీసుకుంటూ
వెళ్ళే వాళ్ళు
అప్పుడు మా ఊరు మళ్ళీ
పురుడు పోసుకున్నట్టు అగుపించేది..
ఊరి పక్కన దేవాలయం
దాని అంచున
సర్రున జారిపోయే సెలయేరు
పెద్దలు ..పిల్లలు కలగలిసి
ఇసుక గూళ్ళు కట్టేవాళ్ళు
సాయంత్రం అయితే చాలు
అదో ఉద్విగ్నమైన సన్నివేశం
సూర్యుడు మెలమెల్లగా వస్తూ ఉంటే
ఆ కిరణాలన్నీ నీళ్ళ మీద పడి
ముత్యాల్ల మెరిసేవి
అవి మోము మీద పడేవి
రాత్రయితే పండు వెన్నెల
జలతారును గుర్తుకు తెచ్చేది
మినుకు మినుకుమనే దీపాలతో
తిప్పలు పడుతూనే
వెన్నెల్లో అంతా మాటల్లో పడి పోయేవాళ్ళం
కలిసి భోంచేసే వాళ్ళం
ఇప్పడు మా ఊరు అలా లేదు
అమెరికా భూతం కమ్మేసింది.."

నీవు నా పక్కన ఉంటే

‎"..నీవు నా పక్కన ఉంటే 
ఆకాశాన్ని హత్తుకున్నంత ఆనందం 
నీవు నా వైపు చూస్తే 
మనసు లోకమై విహరిస్తుంది 
సముద్రమై నిన్ను స్పృశిస్తుంది 
నువ్వు నా భుజంపై వాలిపోతే 
అనంతపు జీవితాన్ని మోసినట్టుగా 
హృదయం దూది పింజెలా మారిపోతుంది 
ఏదో ఒక సమయంలో 
నీకోసం నిరీక్షించేలా చేసే నీ వాలు చూపు 
నన్ను వివశుడిని చేస్తుంది 
గుండెల్లో ప్రేమ విత్తనం నాటుతుంది 
అవును ..నీ మీద నేను వాలిపోయి 
చందమామను చూస్తూ ..
పుడమి వెన్నెలను చేతుల్లోకి 
తీసుకుని ...నగ్నంగా విహరించినంత సంబురం 
నువ్వు ..నేను ఒకే నాదమై 
ప్రేమ వర్షంలో తడిసి పోయినట్టు 
కల నన్ను కుదిపేస్తోంది 
అవును .. నిన్నటి దాకా 
నేను మనిషిగా ప్రయాణం చేశా 
కానీ ..నీతో స్నేహం కలిగాకా
ప్రేమైక జీవిగా మారిపోయా .."

నీ వలపులో

నీ వలపులో ఎపుడో బంధీనయ్యా..
ఇంకా ఈ వాలుజడ బంధనాలు ఎందుకే చెలీ..
ఓ పిలుపుకే అపుడే దాసోహమయ్యా..
ఇంకా ఈ ప్రేమికుడిపై పెత్తనమెందుకే సఖి..


నీ చూపొక్కటి చాలు..చిత్తం అంటా నీ ముందు..
ఆ నవ్వొక్కటి చాలు..నాట్యం చేస్తా కనువిందు..


మనసారా నను చేరవే...
మరణం అంచుదాకా నీతో నడుస్తా..
మధువులొలికే నీ ముద్దులీయవే..
ఈ మహినే నీ వశం చేస్తా..
మరోచరిత్రనే నే లిఖిస్తా..

ఆగండి

ఆగండి కాసేపాగి వస్తాను..
చేతికంటిన ఈ రంగును 
ఇక్కడ ఈ నలుపు తెలుపుల
బొమ్మకు యింత రంగునద్ది
వస్తాను..


ఎన్నాళ్ళుగానో యిలా 
పాలిపోయినట్టు కాంతి విహీనమైన
ఈ బొమ్మకు ఈ రంగుపూసి 
వెలుగులోకి తెద్దామని
ఇలా ఆగి వస్తా...


ఎవరో అసంపూర్ణంగా వదిలేసిన
రేఖా చిత్రంలా 
ఆ కను రెప్పలకావల ఏదో 
ఆశ నిరాశల వలయాలు 
కాటుక రేఖలా అద్దీ అద్దనట్టు
సగం చెరిగి దోబూచులాడుతూ
గుండె లోలోతుల్లో సుళ్ళు 
తిరుగుతున్నాయి...


ఆ నుదుటిపై 
పొద్దు గుంకిన సూరీడు ఆనవాలుగా
చెరిగిన తిలకంలా రేఖామాత్రపు
గాయమో కాలమో వెక్కిరిస్తూ
ఎదలో ముల్లులా గుచ్చుతూ...


వాన వెలిసిన రాతిరి 
నిర్మలంగా వెలుగుతున్న ఆకాశంలా
ప్రతిఫలిస్తున్న తేజస్సు ఏదో
ఆ చిత్రంలో వెంటాడుతూ
నా రంగులంటిన చేతిని
శుభ్రపరుస్తూ...

అస్తిత్వం

చీకటి తో కరిగి 
మట్టిలో ఇంకిపొయిన ఒక్కొక్కడూ 
ఒక్కో ప్రశ్న గా మొలకెత్తి 
పారేసుకున్న 
అస్తిత్వాన్ని వెతుక్కుంటూ సాగుతున్నారు
అవమానాన్ని స్రవించె 
గాయాల మూటల్ని 
భుజానికెత్తుకొని మనమూ బయల్దేరుదాం..


ఆశల దర్వాజా
ముందు నించొని
ఓపెన్ సెసేం మంత్రాన్ని మరచి పొయిన వాళ్ళంతా
తమలోకి తామే పయనమౌతున్నారు 
బానిసత్వాన్ని 
నెత్తిన పెట్టుకొని మనమూ పరిగెత్తాలిక 
ఇంకా ఇక్కడేం మిగిలిందిప్పుడు 
అంతర్జాతీయ విపణినంతా
నట్టింట్లో గుమ్మరించు కొన్నాక


మనింటిముందు మనమే కాపలా జాగిలాలయ్యాం 
మనకు మనమే అపరిచితులయ్యాం
సామ్రాజ్య వాదమిప్పుడు 
మేకతొలు కప్పుకొని
మన మధ్యే తిరుగుతోంది 
మెల్లమెల్లగా
మస్తిష్కాలను కబ్జా చేస్తూ..


మొగలి రే కులూ..,షాపింగ్ మాల్ లు 
అన్నీ అమ్మ పాలను మనకు దూరం చేస్తూన్నాయ్ 
మనకు మనమే అళ్ళుకున్న 
భానిస సంకెళ్ళను ఏ స్పార్టకస్ తెంచలేడిప్పుడు.

సింధూరం ఓ వరం

‎"..సింధూరం ఓ వరం 
ఒక్కోసారి చేతిలోకి తీసుకుంటే 
మనసు మురిపెంగా మారిపోతుంది 
గుండెను గువ్వగా మార్చేస్తుంది 
రెండు ఆత్మల కలయికలో 
సింధూరం తోడ్పాటును అందిస్తుంది 
స్త్రీ జీవితం బొట్టుతో అనుబంధం 
గొప్ప అనుభూతినే కాదు 
అద్వితీయమైన అందాన్ని ఇస్తుంది 
పది కాలాల పాటు 
కాపాడుకోవాల్సిన దానిని 
కొందరు పక్కన పెడుతుంటే 
గుండెలో కెలుక్కు మంటుంది 
ఎవరో గుండెను గునపంతో 
గుచ్చినట్టు అనిపిస్తుంది 
ఏకాంతపు సమయంలో 
తనువునే కాదు తనను అర్పించుకునే 
అరుదైన సన్నివేశంలో 
సింధూరం ముఖ్య భూమికను పోషిస్తుంది 
స్త్రీకి బొట్టు నిండుదనాన్ని ఇస్తుంది 
కట్టు..బొట్టుతో ..కలివిడిగా..తిరుగుతూ 
హృదయపు గుమ్మం ముంగిట 
వలపు వాకిళ్ళుగా మారి 
వాలు చూపులతో ఇట్టే కట్టి పడేస్తారు 
తెలుగుదనాన్ని ఇష్టపడే వాళ్ళను చూస్తే
నమస్కరించాలని.. 
గుండెల్లో దాచుకోవాలని అనిపిస్తుంది .."

గాఢ పరిష్వంగం..

తెల తెల వారుతూ ఉండగానే 
మైళ్ళ దూరం నుంచో దూర శ్రవణ యంత్రంలో
ఏంటిది? అన్న బాధాతప్త పలకరింపు 
మరికాస్త వేళైన్దేమో లేదో
ఎలా ఉన్నావు బాగున్నావా ?
చెప్పు భయంగా ఉంది ఎవరికీ కనపడని 
నాకు మాత్రమే వినిపించిన 
మరో ఆత్మీయ వాక్ స్పర్శ
గంటలు గడిచాయో లేదో
ఎందుకిలా ఇంకో సున్నితమైన మందలింపు
సంధ్య వేళకి చూద్దును కదా
గుండె చెమరించే
అనురాగ వాక్యాలు
ఇవన్నీ కేవలం 
ఒక మనిషి కోసమో
మనసు కోసమో
కాదు
వీటన్నిటినీ చుట్టుముట్టి
తన గాడ పరిష్వంగంలో 
తనది గా 
చేసుకున్న 
చిన్ని రెండున్నరక్షరాల
"ప్రేమ"
అదే మాటై పాటయి 
బాటై...అందరినీ నడిపిస్తుంది


ప్రేమే సత్యము నిత్యమూ అనంతము...
కవితై...కధ అయి ...కలయిక ... అయి 
జీవన సూత్రమై..
అలరిస్తుంది..
అందరి మదికీ
అలంకారమౌతుంది
...........................ప్రేమతో.... నరేష్

మనసు పాడిందిలా...

నీ కోసం ప్రవహించిన
అక్షరాలకు తెలుసు నాలో నువ్వేంటో
నీ వరకూ ప్రసరించిన
భావాలకు తెలుసు నీకు నేనేంటో
నీ కొరకే మది మీటుకున్న
రాగాలకు తెలుసు నీ పరిచయం నాకేమిటో
నీ వియోగాన ఎద పాడుకున్న
సప్తమ స్వరాలకు తెలుసు నీ వీడ్కోల్లో నేనేమిటో
ఇంతా చేసిన నీకు మాత్రం తెలియదు
నువ్ నా మనసుకు చేసిన గాయమేమిటో...
అందుకే నువ్వక్కడ...నేనిక్కడ..

నీ పాద స్పర్శ కుడా

నీ పాద స్పర్శ కుడా 

ఏమి మాధుర్యము నింపెనో కదా 

ముద్దబంతి పూలు సిగ్గుతో మరిసిపోతున్నవి 

నీ పాద స్పర్శ వలన కలిగిన భావములో 

జల జల పారుతూ జాలువారిన నీటి జల్లు 

ఎగిరెగిరి ఆనందిస్తున్నవి బిందువులుగా ఎగసి 

కాలి మువ్వల నాట్యముతో సృష్టిస్తున్నవి 

గల గలలు మించిన కిల కిలలు 

తాను అలకరించిన పాదాలను క్షణమైనా 

వదలక కౌగిలించెను పట్టీలు పరవశించి 

కాలి అందాలకే మురిసిపోతే 

నీ సొగసు అందాలు కనులార కాంచి

దక్కించుకున్న నా ఆనందము 

వర్ణించ గలిగిన బాష అంటూ ఒకటి ఉన్నదా ??

కొండ బండల మాటున 
నీటి చలుమ ఉంటుంది 

విశాలమైన ఎడారులలలో 
ఒయాసిస్సు ఉంటుంది 

కారు చీకటి కమ్మినపుడు
కాంతి రేఖ పుడుతుంది

గ్రీష్మ తాపం తాళలేనపుడు
తొలకరి జల్లు పలకరిస్తుంది

అపజయాల అంచుల ఉన్నా
జయం వరిస్తుంది ప్రయత్నిస్తే

ఆశతో జీవిస్తే
ఆశే జీవితాన్నిస్తుంది .....

అభిమానం

అభిమానం అన్న భావనకు 
స్పందించే మనసు 

అనురాగం అన్న తలపుకు 
ఉప్పొంగే హృదయం 

ప్రేమ అనే పదానికి
ఎగసిపడే మనసు

ఆప్యాయత కు లోనైనప్పుడు
చెమరించె కనులు

ఇన్ని గొప్ప అనుభూతులు
మనిషికే సొంతం చేసాడు దేవుడు

అభిమానం పంచమని
అనురాగం పెంచమని
ఆప్యాయత పొందమని
ప్రేమతో జీవించమని కదా !!

తామర పూల

తామర పూల తటాకములకు
కలువ పూవుల కొలనులకు

హిమపాతముల చెంతకు
హిమ పర్వత శ్రేణులకు

ఆకాశము చుంబించు శిఖరములకు 
పాతాళము తాకు సముద్రమునకు

సుందర నందన వనాలకు
పొందలేని ఆనందపు అంచులకి

మంచు బిందువుల చెంతకు
మలయ మారుత స్పర్శకు

కల్మషం లేని మనసులకు
ప్రేమించే హృదయాలకు...

నా పయనం సాగుతున్నది ...

ఆకాశానికి

ఆకాశానికి నిచ్చెనలు 
వేసినా అందవు 

పాతాళానికి పరుగులు 
వద్దన్నా ఆగవు 

గతిలేని మధ్య తరగతి

ప్రేమల బంధాలలో
ఉపిరి పీలుస్తారు

పర్ణ కుటీరమే
విశాల భవంతి


నేటి ఆనందాన్ని
రేపటికి వాయిదా
వేసే వారు కొందరు

ఆనందాన్ని కుడా
పొదుపుగా అనుభవించే
వారు ఇంకొందరు

ప్రతిక్షణం తపనతో
పరుగులు తీస్తారు
తరగతి పెరగాలని

అలసి సొలసిన వ్రుధాప్యంలో
జీవన శైలి పెరిగినా
తరగని బాధ గుండెలలో
మిగిలిపోతున్నది..

పేగు బంధాలు
ప్రేమ పంచక
ఆస్థులు పంచుకొని
అనాధలుగా ఒదిలేస్తే .....

కుమిలి పోతున్న
మానవత్వం కన్నీరు పెడితే

అమృత మూర్తుల బాధలు
పెట్టని శాపాలుగా మారి
ఆవిరవుతున్నది
బిడ్డల ఆనందం
తర తరాలుగా కరుగుతున్న ఆస్థిలా !! 

ప్రేమ అంటారు

ప్రేమ అంటారు 
దాని అర్ధం కూడా తెలియని వయసులో 

వెంట పడతారు 
మనుషుల వెంట 
మనసులు మరచి 

ప్రేమలో జయించి
జీవితం లో ఓడె వారు కొందరు

ప్రమలో ఓడినా
జీవితం లో విజయం సాధించేవారు
మరి కొందరు

ఈ రెండు కానీ వారు
జీవితాన్ని అంతం చేసుకుంటారు
క్షణికావేశంలో

కన్న తల్లి ప్రేమ
తండ్రి మమకారం
అన్న తమ్ముల అనురాగం
అక్క చెల్లెళ్ళ ఆత్మీయత
స్నేహితుల స్వాంతన
ఏవీ గుర్తుకు రావు ఎందుకో ?

ప్రేమలో ఓటమి ఉన్నదా ?
ప్రేమించటమే విజయం కదా ?

కాదన్న వారి కోసం
జీవితం బలిచేసి
తన వారికీ కన్నీళ్ళు మిగిల్చి
ఎమీ సాధిస్తారో

నీకు మనసుకోతే కానీ
నీ వాళ్ళకి గుండె కోత

తల్లి తండ్రుల ప్రేమ
మించినది లేదు జగమున !!

రేపటి ఉషోదయం
నీకోసం దాచెను
ఎన్నో బహుమతులు

గోరంత ప్రేమ పొతే పోనీ
కొండంత ప్రేమ ఉన్నది
నీకోసం ఎదురుచూస్తూ

బ్రతికి సాధించాలి
ఓటమిని గెలిపించాలి
మనసులేని వారి ప్రేమ
మనకెందుకు నేస్తమా !!

ఈ ప్రపంచంలోని

ఈ ప్రపంచంలోని 
మధుర భావాలు 
సుమధుర భావనలు 
నీ కనులలో చూపావు 

కరిగిపోయే కరుణ 
చెరిగిపోని ఆదరణ

మైమరచే మోహము
మరిపించే తాపము

తరిగిపోని అభిమానము
తెలుపలేని అనురాగము

కనులలోనే ఇంత ప్రేమ ఉంటే

నీ మనసులో
నీ హృదయంలో
ప్రేమని నేను
ఉహించ గలనా ప్రియతమా ?

ఓ వెన్నెల రాత్రి

ఒంటరితనం ఒకసారి భారం
ఇంకోసారి మనోవికారం
చిరుగాలిలోకి మౌనంగా వ్యాపించే
ఓ గాఢ నిట్టూర్పు అంతరంగం!


ఒంటరితనం ఒక్కోసారి మధురం
ఒక్కోసారి నిశ్శబ్ద ఝంఝూమారుతం-
నైరూప్య నిశా సౌందర్య బీభత్సం!
నక్షత్రాల ఆకాశం బిగించిన పిడికిలి
నేను నాకేతెలియని
దానిలోని రహస్యాన్ని!
కొమ్మమీంచి చెంగున దూకె ఉడత
నా ఒంటరితనమ్మీద దాని పాదముద్రలు!


చల్లని వెన్నెల కురిసే జాబిలమ్మ
నా ఒంటరితనం మీద
ఆమె జారవిడిచిన జోలపాట!
ఇప్పుడు నేనొక్కణ్ణే కానీ, ఒంటరిని కాదు!!


                                            నరేష్

శీతాకాలం!

కాలంలాగానే బాధ కూడా
సీతాకోక చిలకై ఎగిరిపోతుంది!
కాకి ఒకటి, మగ్గులో గులకరాళ్లు పోసుకొని 
బుసబుసపొంగే బీరు సేవించి
కాలానికి వేలాడుతూ రెక్కలు కొట్టుకొటుంది 


ఎగిరిపోయిన సీతాకోక చిలక కాళ్లు 
స్వప్న గడియారానికి ముళ్లు!


ఇంకోసారి లేదు-
తొలి తేనెల తాగిన మూతులు
సొంతనాలికలతోనే మళ్లీమళ్లీ నాక్కోవాలి


కాస్ట్యూంస్ మార్చేసి కరిగిపోయే కాలం....
కొబ్బరి చెట్లు, అలలు....
ఆకాశం అందాల్ని తిరిగేసి తొడుక్కునే చెరువులు....
రెండు చెట్ల మధ్య 
రెండు గట్ల మధ్య 
రెండు కొడల మధ్య 
ప్రవహించే నిశ్శబ్దంలో
వాయులీనాలకీ మధ్య
అందని అందం!


నిశ్శబ్దం ఒక గని
ఒక సొరంగం
నిశ్శబ్దం ఒక మైదానం!




ఓ మధ్యాహ్నపు నీరెండలో 
ఓ శిథిలమైన బావిలో 
సగం తోక ఇసుకలో తాను నీళ్ల మధ్యలో 
కూర్చుని నిద్రపోతున్న బాల్చీ....
బహుశా నేనే!


నా చుట్టూ చేపల్లా మన నీడలు!
వాసంతసమీరాలకు
రెక్కలు తొడిగిన పూతమామిడి చెట్లు 
మన రోజులు!


                               నరేష్        

తన చిరునవ్వుతో ....

తన చిరునవ్వుతో 
ఉదయానికి స్వాగతం చెబుతుంది 

అన్ని కాలములు ఒకటే తనకి 
పని కాలములే 

లేవటానికి అందరికన్నా ముందున్నా 
నిదురకు మాత్రం చివరనే ఎన్నడు 

అలుపు అలసట అన్న మాటలు
ఆమె పెదవులు దాటనివ్వదు

భర్త ఆనందమెంత ముఖ్యమో
బిడ్డలా ఆలనా అంటే ముఖ్యము

కుటుంబ భాద్యతలలో మునిగి
తన ఉనికిని కూడా మరచిపోతుంది

కనులలో ఇంకిన కన్నీటిని దాచి
పెదవులపై నవ్వులు పుయిస్తుంది

కొండంత హృదయంతో చేసే పనికి
పిడికెడు ప్రేమను ఆశిస్తుంది

అదీ పొందని నాడు కూడా
తన దురదృష్టమనే అనుకుంటుంది

ఎవరికీ అనారోగ్యం అయినా
తన ఆయువు అయినా ఇచ్చి
కాపాడమని దేవుని వేడుతుంది

మగువ మనసు సంద్రమే కానీ
మనసు తెలుసుకుంటే
దొరకవా వెలలేని ముత్యాలు..

ఇంటికి దీపమైన ఇల్లాలిని
ప్రేమ, అనురాగం అనే
రెండు చేతులా కాపాడకపోతే
మిగిలేది చీకటి జీవితమే !!