నేను నా ప్రియురాలు

ఒంటరితనం నాకీ మధ్య పరిచయమైన కొత్త ప్రియురాలు ఒంటరిదైపోయిందో ఏమో నా నుండి వెలివేద్దామనుకున్న ప్రతీ సారి ఆమె నాతో మాట కలుపుతూనే ఉంది మంతనాలు జరుపూతూనే ఉంది జన కాలుష్యాన్ని వదిలి ప్రకృతి ఒడిలోకి చేరుకొని గరిక పోసతో గడ్డి పువ్వుతో నేను మాట్లాడుతుంటే గమనించనే లేదు ఆమె నా ప్రక్కనే ఉంది ఎవరు లేని నిర్జనారణ్యంలో వెలుతురే లేని చీకటి సందర్భంలో భుజం తట్టింది ఆమే. భయం పొరల తెరలను చించి ఆమె నా ప్రక్కనే నేనున్నానంటూ ఆమె నా తనువునుండి మనసును వేరుచేసి దానికెన్ని ముచ్చట్లు చెప్పుతుందో ఉలుకు పలుకు లేని నేను నా ప్రియురాలిని నా మనసుని కళ్ళప్పగించి చూస్తూనే ఉండిపోయాను యుగాలు గడుస్తున్నాయి వాళ్ళ ఊసుల్లో నాకు మాత్రం నెత్తి పైన ఎండ నెత్తి పైనే ఉంది నేనక్కడ మూడో మనిషిని విసుగొచ్చి వచ్చేసాను మనసుని నా ప్రియురాలికి అప్పజెప్పి మళ్ళీ జనారణ్యంలోకి నేను . జనంలోనే నాకు బలం .