విధ్వంసమవుతున్న

జీవితం ఓ వైపు.. మెడ మీద వేలాడుతున్న కత్తిగా మారిన సమాజం మరో వైపు కోరలు చాచిన సామ్రాజ్యవాదం వెంటాడుతున్న కార్పోరేట్ మాయాజాలం మాయమై పోతున్న బంధాలు ...అనుబంధాలు చూద్దామన్నా కనిపించని పచ్చదనం...మానవత్వం మనిషి నుంచి వేరై .. హింస రాజ్యమేలుతున్న సమయం ఇది ... విలువల విధ్వంసం ..నిరాటంకంగా కొనసాగుతున్నా ..ప్రశ్నించలేని .. పరిస్థితులను సృష్టిస్తూ జీవితం కంటే మనీ గొప్పదంటూ ఊరేగుతున్న కాలం ఇది బంధాలను తెంచి వేస్తున్న టెక్నాలజీని మనం నెత్తికి ఎక్కించు కున్నాం ...బహుశా మానవ చరిత్రలో ఈ కాలం ఒక చరిత్రను ..అభివృద్దిని విస్మరించింది..పోరాటమే మిగిలింది ... యుద్ధమే ఇక జరగాల్సింది .. రక్తంతో తడిసిన నేల ఎర్రకలువ పూలను పూసినట్టు చలి చీమలు బందూకులైనట్టు ఉద్యమించాల్సిందే..లేకపోతే మన స్వేఛ్చ కోసం .. మన బతుకు కోసం పోరాడుతూనే ఉండాల్సిందే ..