ఒంటరి బ్రతుకే హాయనుకుంటే తప్పే తెలుసా….

తొమ్మిది నెలలే బజ్జున్నా దర్జాగా… కమ్మగా లాలి వింటూనే చల్లంగా… అమ్మ గుండె వినపడక…ఎగిరిపొయింది పడక… కళ్ళు తెరిచి చూసాక….వెలుగు కానొచ్చే మొదట… పుట్టానట, నేను…పుట్టానట… కన్నీటితో, నేనే…వచ్చానట… పనొచ్చిందేమో పైన నాన్నకి వదిలేసాడలా.. అమ్మ కన్నీట ఉందో ఏమో నాపై ప్రేమ కదా…. అమ్మ నన్నలని చూడాలన్న……ఆశది తీరేనా…???? పుట్టకముందూ ఒంటరినే …. ఇకపై కూడానా….??? ఆ దేవుడే ఉన్నాడు నీకు అని అన్నారంతా… మరి ఆయనేనాడూ కనపడడే ఎకడుంటాడంటా??

ఆకలితోనే పెరిగా నేను…ఏళ్ళేళ్ళుగా…. కాస్తైనా నీడే ఎరుగను నేను ఎన్నాళ్ళైనా… కన్నీరే చొరవైందే నాకు ఎవరూ లేకా.. చీదరింపులే చుట్టకు చూపై వస్తున్నాకా…!!! రెక్కల కష్టం డొక్కల సాయం స్నేహం లాగా… బ్రతికేస్తున్నా బ్రతుకే నాకు శత్రువు కాగా… !!! ఎవరూ లేరని అనధ చేసి వదిలారంతా… ఓ మాటైన ప్రేమగ అంటే జీవిస్తాగా…!!! ఎవరికి ఎవరో అనుకుంటూ బ్రతికేసేకన్నా…. ఒకరికి ఒకరై చెలిమిగ ఉంటే చేదేంటంట…??? నాదేముంది నేడుంటాను….రేపెరిగానా…??? నాలాంటోళ్ళకి గొంతై నేను….ఇది చెప్తున్నా…!!! ఒంటరి బ్రతుకే హాయనుకుంటే తప్పే తెలుసా…. ఏ తోడూ లేక మొడై ఉంటూ నరకం చూసా…..నేనే నరకం చూసా…!!!!