ప్రియా నవ్వుతావు ఎందుకు మిత్రమా ...

ప్రియా నవ్వుతావు ఎందుకు మిత్రమా ... ఇక్కడ కన్నీళ్ళలో నా గుండె స్నానం చేస్తోంది .... హృదయం ఎడారిగా మారింది నీవు నన్ను మర్చిపోఅని తేలికగానే అన్నావు అసలు ఎందుకు నా జీవితం లోకి వచ్చావు, వెలుతున్నావు అది నాకు సాద్యం అయ్యేపని కాదని నీ మనసుకు తెలుసు నాతో మాట్లాడ వద్దు అన్నమాట నీవు ఎలా అనగలిగావోగాని అది నీకు సాద్యమేమోగాని నాకు అస్సలు సాద్యింకాదు అన్నీ నీ ఇష్టమే ప్రియా నా హ్రుదయంలోకి రావడం వరకే నీ ఇష్టం నా జీవితంలోనుంచి నీవు నన్ను వెలివేసినా నా హృదయంలో నిలిచిపోయిన... ప్రియా నిన్ను నేనేలా మర్చిపోను మిత్రమా.. మనసు సంద్రమైంది నీ జ్ఞాపకం తోడేస్తోంది నిన్ను విడిచి ఉండలేను నీ ఊపిరి నా గుండెను తడుముతోంటే నేను గాలై నీ నులి వెచ్చని పాదాలను తాకుతూ నీ పెదవుల మీద మాటనై వుండిపోతా ప్రియా నన్ను మన్నించు నీ కోసం వేచి వున్నా.. మౌనంగా రోదిస్తూ నీ మనసులో చోటివ్వక పోయినా కనీసం నీ జ్ఞాపకంలోనైనా నన్ను తనువు చాలించనీ ...

ఒక కవి చివరి కోరిక

వాడు రక్తంతో తడిసిన ఒక కాగితపు ముక్కనో రాత్రి శిరస్సుమీద వికసించిన నల్లటి సూర్యున్నో ఒక నెత్తుటి నదినో తన పూర్వీకుల చారిత్రిక కందిని వెలుగు రేఖల్నో తన అడుగుజాడలుగా వదిలివెళ్తాడు- పదచిత్రాలు ప్రతీకలు పాత్రలచిత్రణ వంటి గాడిద బరువులతో వాడు నిన్ను బాధించడు- వాడు అస్థిత్వంలేని ఒక గాయపడ్డ నీడ- వాడికి పగిలిన అద్దానికి చాలా చిన్న భేదం మాత్రమేవుంది- ఆవు పేడతో కళాఖండాల్ని సృష్ఠించేవాడికి ఇసుక గడియారంలో ఏముందో తెలుస్తుంది- పరాయీకరించబడ్డ మట్టివాసనలో ప్రొద్దుతిరుగుడు పవ్వుల ధిక్కారస్వరంలో కలం విరజిమ్మిన అక్షర కరవాలాల మొనలమీద కళ అమరత్వం పొందుతుందని వాడికి తెలుసు- కాని ఇప్పుడు వాడు అస్థిత్వం కోసం ఆరాటపడుతున్నాడు- పోగొట్టుకున్న తనున తాను వెతుక్కుంటున్నాడు- తానొక దళిత కవినని సగర్వంగా చాటుతున్నాడు-

ఒక గీతం!

మధుర గీతానివి నువ్వు! ఓ పట్టాన అర్ధమే కావు, మెహదీ హసన్ గజల్లాగ! తెల్లారు మంచు పొగలో ఎగిరే పిట్ట- కన్ను చిదుముకున్నా కనిపించవు, విపిస్తావు! నీరెండన మెరిసే చినుకు- ఎడారి మేను తడిపెయ్యవు, ఉడికిస్తావు! ఐనా... గోధూళి వేళ గుండె తెర పై ఒక ఇంద్ర చాపాన్ని విడిచి పోతావు! * * * అందమైన ఒర, కరుకైన కత్తి- నరికెయ్యవు, నరకంలోంచి తోసేస్తావు! ఒక మబ్బు తునక- మెరుపై వస్తావు, కానీ ఉరిమి భయ పెడతావు! ఒక చల్లని గాలి తెమ్మెర- అల్లనల్లన వీచి జీవితేచ్ఛను ఎగసనదోస్తావు, ఐనా అంతలోనే ఎటో కనిపించక పోతావు! తెలతెల్లని మల్లెపూవు- మనసు గదిలో తియ్యని పరిమళాన్ని పరిచి మరు నిమిషం కరిగిపోతావు! అరుదైన పక్షీ! కనిపించీ కనిపించక కనువిందు చేస్తావు, రెక్కలు చాచి రివురివ్వున మనోలోకాల్లో విహరిస్తూ విశ్రాంతి సంగతే మర్చిపోతావు! * * * దిగులు పురుగు గుండెను తొలుస్తున్నపుడు చల్లని చిరునవ్వై వచ్చి సేదదీరుస్తావు నీ అడుగుల సవ్వడి విని వేచి చూస్తున్నపుడు, పాటల పూదోటలో మైమరచి ఆడుకుంటూ- తుమ్మెద రెక్కలపై వినిపించే తియ్యని రాగమై మూర్ఛనలు పోతావు! * * * ఓహ్! సంగీతం నీ దేహం స్వేచ్ఛ నీ హృదయం ఎందుకు దూరావీ గూటిలోకి? నీ రంగస్థలి కదా ఆ గగనం!

నను కన్న తల్లిని

నను కన్నతల్లిని మోసిన నేల ఇది.. తండ్రిని పెంచిన నేల ఇది.. ఇక్కడ వీచే గాలిలో అనురాగముంది.. పారే గంగలో ఆత్మీయత ఉంది.. అన్నిటికీ మించి నాకీ నేలతో అనుబంధముంది.. మట్టి మనిషిగా పెరిగాను.. మట్టిని మనసుతో తడిమాను.. పట్టెడన్నం మీకు ముద్ద పెట్టి.. పాడె మంచంలో నా గుండెను పెట్టి.. పని కెళ్ళాను.. పైరు పెంచాను.. పంట పండితే పండగ చేసుకున్నాను.. అలాంటి ఈ నేల తల్లిని విడిచి రమ్మంటే,. వలసపోయి వండి వార్చుకొమ్మంటే.., మనలేక , నా మనుగడనే ఆపేస్తున్నా.. ఈ మట్టిలోనే నన్ను కప్పేస్తున్నా.

తెల్లని గులాబీ లా

తెల్లని గులాబీ లా స్వచ్చంగా ఉండాలని నవ్వుతూ నీతో జీవితం పంచుకోవాలని సంతోషంలో .భాదలో నీకై నేనుండాలని నీకు నేను గా నాకు నీవుగా ఉండాలని మనసులో.దాచుకొని చూసుకోవాలని మది అంతరంగంలో నిలచుకోవాలని ఎన్నీ కలలు కన్నాను అన్నీ నిజమనుకున్నాను మాటలన్నీ నిజాయితీ ఉందనుకున్నాను నాకోసమే నీవు పుట్టావనుకున్నాను నా కష్టాల్లో నీవు కోండత అండ అనుకున్నాను తుఫానుల ఇద్దరి మద్యా పెరిగించి దూరం ఎవరో పెట్టారు మనమద్యి వైరం.. కల్లలో పెట్టుకొని చూసుకున్న నాకు కళ్ళలో నీళ్ళు తెప్పించావు ఎర్రగులాబీ లాంటి మనస్సుకు అవమానం అనే రక్తపు మరకలంటించావు తెల్ల గులాబీ లాంటి మనస్సుకు.. అంటినీ రక్తపుమరకలు అనుకున్నా కాని గుండెళ్ళో గుచ్చుకుంటున్న జ్ఞాపకాల కత్తులకు కారుతున్న రక్తం అని గుర్తించలేకపోయా.. అదీ ఇప్పుడు నా ప్రానం తీస్తోంది నీవు కనికరించి ఒక్క పలకరింపుతో నైనా నన్ను ఓదారుస్తావని ఆశ ఇప్పుడు చచ్చి పోతోంది నీన్ను చేరాలనే ఆశ గుండేల్లోనుంచి రక్తంలా చిమ్ముతోంది అన్నీ నీకు తెల్సు. .. తెల్లని గులాబీ రక్తంతో ఎర్రగా మారినా చూసి కూడా చలనం లేకుండా వున్నావు.. అలా ఎలా ఉండగలుగుతున్నావు ఒకప్పుడు ఎంతో ప్రేమగా..జాలిగా.. నాకేం జరుగుతుందో అని కంగారు పడ్డ మనిషి.. ఇష్టపడ్డ మనిషి చనిపోబోతున్నా అంత నింపాదిగా ఉండటం అది నీకు మాత్రమే సాద్యిమేమో

నీలి కెరటాల సముద్రం

నీలి కెరటాల సముద్రం నిండా ఎప్పుడూ చైతన్యమే! అలలెందుకో పసిపిల్లల్లా గంతులేస్తూనే ఉంటాయ్! ఉల్లాసం మనిషికెంత అవసరమో గుర్తు చేస్త్తుంటాయ్! నురగలు తుళ్ళి తుళ్ళి పడుతూ పరామర్శిస్తాయ్! తడి పలకరింతల నిండా మమతే, అచ్చం అమ్మ పిలుపులా! ఎగిసే కెరటం దాగుడుమూతాట ఒక అల్లరి పాఠం! విరిగే కెరటం పున: పోరాటం ఒక ఆయుధ పాఠం! తీరం తాకిన కెరటం నేర్పే పాఠం ఒక విజయధ్వజం! మేఘాలు తొంగిచూసే ఆకాశం.. నేలకొచ్చి ఆడుతోందా.. అన్నట్టు తోస్తాయి అందమైన కెరటాల సయ్యాటలు! నిలకడ తెలియని, నిలబడలేని నీరద కెరటం.. పదహరేళ్ళ పడుచుదనం లా పరుగులు పెడుతుంది! ఓంకారం లోలోన దాచుకున్నట్టు గాలి మోసే హోరు, నాద బ్రహ్మ కూని రాగంలా ప్రకృతి మెచ్చే కచేరీ! తరగలు గా ఎగిసే తెల్లని తుంపర్లనిండా.. వయసు కళల వెచ్చదనం, విరిగిన కలల ఉప్పదనం! ఉప్పొంగే సాగరం ముందు నిలబడితే ప్రతి కదలికా చెప్పక చెప్పే ఎన్నో జీవన గతుల విలాసాలు! దోసిళ్ళతో ఉత్సాహాన్ని ఎగిసి చల్లే కడలి గుండె.. సృష్టికి జీవచైతన్యం నేర్పే దేవుడి బడి నేస్తం!

బుద్ధి వద్దంటోంది

బుద్ధి వద్దంటోంది..సుద్ది చెబుతోంది.. మది విననంటోంది..మారాం చేస్తోంది.. కంట ఒలికిన నీరు కాల్వలై పారుతోంది.. గుండె పలికిన మాట కవితలై పొంగుతోంది.. తోడులేని వాడినని తొలిసారి చెబుతోంది.. కోరకూడని ఆశ అని కోపంగా చూస్తోంది.. అయినా పట్టుదల నన్ను పరుగులెత్తిస్తోంది.. పడతి ప్రణయం కోసం ప్రాధేయ పడమంటోంది

అర్థాంగికి

ఎన్నిసార్లు అడిగి ఉంటావు నీ గురించి కవితరాయమని? నా జీవన ప్రపంచపటానివైన నిన్ను చుట్టి రావడానికి అనుభూతులు తప్ప అక్షరాలు ప్రయాణిస్తాయా? ఇదిగో ఇప్పుడు విను నేన్నీ మొదటి చూపులో పునీతమయ్యానని చెప్తూ నా హృదయం చుట్టూ జలజలపారే నదివి నీవని రాస్తున్నాను పెళ్ళి అనే ఒకే ఒక్క సూత్రంపై కోటానుకోట్ల తంత్రీస్వనాలు మోగించావని మోకరిల్లుతున్నాను ఇదిగో విను నిత్య చైతన్య శిల్పానివైన నిన్ను ఇరుకుమాటల్లో కీర్తించడమెందుకు! అర్థాలకాంతిపై అక్షరాలు ప్రకాశించినట్టు అర్థమై నువ్వు వెలుగుతుంటే అక్షరమై కన్పించేది నేను నువ్వు అలంకరించడం వల్ల ఈ సంసారమొక ఉత్తమోత్తమ కావ్యం.

అబద్ధాన్ని మోస్తున్న అడుగులు

ఆ అడుగులు ఎంత అందంగా కదులుతున్నాయో బాహ్య ప్రపంచపు రంగులన్నీ ఒంటికి పూసుకొని దేహ ముఖ కవళికల్లో బహు ముఖ సిరులొలకబోస్తూ కబ్జా చేసుకున్న దరిద్రాన్ని కనిపించనీయకుండా దర్జాని చూపిస్తూ

బలహీనతలన్ని సర్దుకుంటూ బక్క చిక్కిన మనసును దాచుకుంటూ నఖిలీ నవ్వొకటి నా మీద విసిరేసి ఎవరెస్టు శిఖరమంత ఎత్తైన అబద్ధం మీద నిలబడి పరపతి చూపిస్తున్నాయా అడుగులు అబద్ధం ఎప్పుడూ గడ్డకట్టిన మంచు ముక్కే కరిగిపోక తప్పదు ఆ అడుగులుకు పోరాటం చేత కాదు ఎలాగో ఒకలాగా ముందుకు వెళ్ళాలన్న నైతికతే లేని ఆశ తప్ప అబద్ధాన్ని మోస్తున్న ఆ అడుగులు కనిపిస్తాయి సచిత్ర వర్ణ చిత్రంలా స్వచ్చమైన నిజంలా దర్జా అడుగుల వెనుక కబ్జా చేసిన దరిద్రం కనిపించకుండా పోతోంది గరీబులెవరో నవాబులెవరో ఆ అడుగుల గమ్యం ఏమిటో

దుఖానికి అతీతమైనది

‎''..దుఖానికి అతీతమైనది కన్నీటి భాష అది అనుకోకుండా వచ్చేది గుండెల్లో గూడు కట్టుకున్న విషాదానికి ప్రతి రూపం దుఖమే ఎవ్వనపు తొలినాళల్లో సందడి చేసి ... హృదయాల మీద చెరిగిపోని ముద్రను వేసే ఆ సన్నివేశమే .. ఆ మధురమైన జ్ఞాపకమే ...దుఖం కాలం ఎప్పుడూ .. ఏదో రీతిన కాటేయాలని.. నిర్వీర్యం చేయాలని చూస్తూనే ఉంటుంది ... కన్నీళ్లను ఎవరైతే ఆస్వాదిస్తారో.. దుఃఖాన్ని ఎవరైతే భరిస్తారో వాళ్ళే మనుషులుగా ... మమతానురాగాల వ్యక్తులుగా సమాజాన్ని ప్రభావితం చేస్తూనే ఉంటారు.. ప్రతి నీటి చుక్కలో ఓ హృదయం దాగి ఉంటుంది ప్రతి కనుపాప వెనుక మనల్ని వెంబడించే ..ప్రేమించే మనుషులుంటారు .. మానవత్వాన్ని బోధిస్తారు .. అందుకే మనం మనసారా .. తనివి తీరా ఏడవాలి కన్నీళ్ళతో సాహచర్యం చేయాలి .."

ఎగిరెగిరి

ఎగిరెగిరి గిరికీలు కొట్టి ఎక్కడెక్కడ, చిక్కుకుంటుందో తెలియని గాలిపటం! గాలి వాలును బట్టీ వేగాన్ని మోస్తూ.. మబ్బుల్లోకి దూసుకుపోయెప్పుడు.. దూకుడే తప్ప నిలకడ తెలియని.. అమాయకపు కాగితపు విహంగం! చెట్టుకొమ్మలు, కరెంటు కమ్మీలు.. పాపం, అడ్డగించే ఏ అవరోధాలూ గుర్తురావు! రెపరెపలాడే రంగులు, ఊగిసలాడే తోక.. రివ్వురివ్వున మేఘాల వైపు పయనం! నల్ల మబ్బునును సవాలు చేస్తూ, పిల్లమబ్బును హేళన చేస్తూ, తెల్లమబ్బును వెక్కిరిస్తూ.. చుక్కలకు పోటీ తానంటుంది! సాటి ఎవ్వరూ లేరనుకుంటుంది! సూర్యుడు, చంద్రుడు, ఉరుములు, మెరుపులు.. అన్నీ ఉన్నా ఆకాశం తనకే హక్కని ధీమా! పిచ్చి పతంగానికి తెలియదు దారం తన కాధారం అని! ఎగరేసే వారికి ఒడుపు తప్పినా, ఏ కొమ్మో అడ్డుపడి తాను చిరిగినా.. అక్కడితో కథ సమాప్తం అన్న వాస్తవం, తెలియని అమాయకపు గాలిపటం కథ.. హద్దు, పద్దు తెలియని ఆశల వయసుకో హెచ్చరిక నేస్తం! గమ్యం, గమనం తెలియని ప్రతి పయనం దు:ఖాంతమే!

అందరిలో నీవూ ఒకడివి!

వయసే వస్తుంది సాధించింది లేదు అని వెరుపు! వెరుపెందుకు నేస్తం? అందరిలో నీవూ ఒకడివని మరిచిపోకు. ఈనాడు బలంగా, ఆరోగ్యంగా, ఉన్నతంగా కనిపిస్తున్న మనుషులు, దృఢ చిత్తంతో కార్పోరేట్ సంస్థల్ని, దేశాల్ని ఏలుతున్న మహిళలు ఒకప్పుడు ... వారి వారి భయం, భంగపాట్లను, ఎదుర్కొన్న వారే ... కృంగిపోకుండా, భయాన్ని, నీరసాన్ని ... సామాజిక నిర్లక్ష్యాన్నీ పట్టించుకోకుండా స్వేదించి, పట్టుదలతో ... పడిన ప్రతిసారీ అనుభవాల్ని, ఏరుకుని ... లేచి నిలబడ్డవారే వీరి గెలుపు కు పునాధి, సమశ్యను సూటిగా చూసే ... సంఘర్షణా తత్వమే. బీదవాడ్ని! బహుజనుడ్ని! దాచుకోలేను అస్తిత్వం అని ... సిగ్గు! సిగ్గెందుకు నేస్తం? ఎందరిలోనో నీవూ ఒకడివని మరువకు. నీ సామాజిక సోదరులు ... స్వేదిస్తేనే కూడు జీవితాలు ఉదర పోషణార్ధం వృత్తుల ఆదారంగా బ్రతికే ఎందరో సగటు జీవులు ఒకప్పటి ... దుమ్ము, దూళి, మడ్డి శరీరం మనుష్యులు ఇప్పుడు దేశాన్నేలే ఉద్యోగిస్వామ్యం, ప్రజాస్వామ్యం ... మంత్రులు, మేదావులు! నిన్న బట్టలుతికే చాకలి నర్సన్న నేడు ముఖ్యమంత్రి నిన్న వీదులూడ్చిన గృహిణి రావులమ్మ నేడు గృహ మంత్రి ఏదీ ఊరికినే రాలేదు వారి వారి స్వేదం, కృషి వారి అమర ఆకాంక్ష ఫలితమే వారి వారి విజయ కేతనాల రెపరెపలు ఆలోచించి చూడు నేస్తం! ... అందరమూ కారణ జన్ములమే ప్రతి పుట్టుక వెనుక ఓ ఉద్దేశ్యం, ఓ కారణం ఉంది ఈ సంసారం నీది ... మరిచిపోకు విశ్వమానవాళి కుటుంబంలో నీవో నిర్ణయానివే అని చెట్టూ, చేమ, జంతువులు ఉభయచరాలు ... అన్నీ మన సహజీవాలే జీవించడం ప్రవాహం! ... జీవం ప్రకృతి ప్రసాదం! పంచభూతాల ఆస్వాదన ... ప్రతి ప్రాణి సామాజిక హక్కు స్వాగతించుదాం! అసంపూర్ణతతలెన్నున్నా ... మనం జన్మించిన ప్రపంచాన్ని ... మనను స్వాగతించిన నేస్తాన్ని!

వెన్నెల్లో విందుభోజనం!

వెన్నెల్లో విందుభోజనం! కొబ్బరాకుల నీడల పందిరి! పరుచుకున్న పున్నమి చాప! పైన నిండుజాబిల్లి దీపం! వాయులీనమైన వేణు గానం! గాలికి కదిలే మువ్వల అల్లరి! తడిగా మెరిసే ఆకుపచ్చ అరిటాకు! విచ్చుకున్న జాజి రెక్కల్లాంటి అన్నం! అమర్చిన అరవై నాలుగు అధవురులు! ఘుమఘుమల ఆహ్వానం! అమృతం లాంటి సూపు, అరమగ్గిన రుచికరమైన ఫలాలు! అన్నీ అమర్చిన వెండి పాత్రలు! ఆసనంగా ముఖ్మల్ తివాచీ! ఆ పక్క తాంబూలం పళ్ళెం అత్తరు గుబాళింపుల అగరుధూపం! ఎక్కడుందో స్వర్గం, చూసి వచ్చినవారు ఎవ్వరో!!అదంతా తెలియదు! కానీ ఇది మాత్రం కంటి ముందున్న వాస్తవం! కరగని స్వప్నం! అంతా నిజమే! భ్రమ కాదు, ఊహ కాదు, కల్పన కానే కాదు! ఆలస్యం ఎందుకు ఆరగించడానికి రమ్మంటున్నాయి అన్నీ! కానీ, అదేమిటో ఆకలి ఉండదు, ఆ తిండిలో రుచీ కనపడదు! తినకముందే వెగటు గా అనిపించే విందు! ఊపిరాడని సౌఖ్యం! అంత గొప్ప వైభవంలోనూ..నిట్టూర్పులు ఎగసిపడతాయి! తోడు లేని ఒంటరితనం గుండె ను కబళిస్తోంతుంది! ఎవ్వరూ లేరన్న దిగులు నిండిన మనసు కు ఎన్నున్నా ఏమున్నట్టు?! ఐశ్వర్యాన్ని కోరే కుబేరులు ఏకాకి బ్రతుకుల్ని ఏడుస్త్తూ మొయ్యల్సిందే నేస్తం!

నిన్ను ప్రేమిస్తూనే వుంటాను

బతుకు చౌరస్తాలో

‎"..బతుకు చౌరస్తాలో ఎన్నో మలుపులు ..మరెన్నో అడ్డంకులు ..ఒకానొక సమయంలో ఎందుకు ఉన్నామనే ప్రశ్న మనల్ని నిరంతరం వెంటాడుతూనే .. వేధిస్తూనే ఉంటుంది .. ఎప్పుడు పలకరిస్తుందో తెలియదు కానీ ..రోజులు గడిచే కొద్దీ ..అంతరాత్మ వెక్కిరిస్తూనే ఉంటుంది .. ఒక్కోసారి హెచ్చరిక చేస్తూనే ఉంటుంది .. బహుశా ..జీవితమనే ప్రయాణం బహు గొప్పది .. ఇది అంతులేనిది కూడా కాలం కసురుకునే సమయంలో మనం కోల్పోయినవన్నీ మెల్లగా ..లీలగా మదిలో నది పాయలుగా కదులుతున్నట్టు అవి మనల్ని గుర్తు చేస్తూనే ఉంటాయి .. మనం ఈ లోకానికి అతిథులుగా వచ్చామంతే .. ఒక్కోసారి మన గడువు ఉన్నంత వరకే మన ముద్ర ఉంటుంది ఆ తర్వాత..మనతో పాటే ఇంకొకరు ..మనం వదిలేసిన.. ఇంకా మిగిల్చిన వాటిని .. వాళ్ళు భుజానికి ఎత్తుకుంటారు .. మనకు భరోసానిస్తూ ముందుకు సాగుతామని కన్నీళ్ళతో సాగనంపుతారు అదో ఉద్విగ్నపు సన్నివేశం ఆ అరుదైన క్షణాలను ఎవ్వరు లేక్కించలేరు .. దాన్ని కొలిచే సాధనాలు ఈ ప్రపంచంలో లేవు కూడా .. మన అంతిమ ప్రయాణం .. పక్షులతో స్నేహమే అవి కూడా .. ఆకలేసినపుడు విహరిస్తాయి ఏదీ దొరకనప్పుడు .. ఆసరా కోసం తీగల మీద వాలిపోతాయి .. మన గమ్యం..గమనం ..సంచారం కొద్దిసేపేనన్న నగ్న సత్యాన్ని భోదిస్తాయి ..అందుకే పక్షులు మనసు వాకిట ..సందడి చేసే స్నేహితులు కదూ.."

డబ్బంటే

డబ్బంటే ఏమిటని వాళ్ళ ఉద్దేశ్యం? ఒక టిష్యూ పేపర్ లా జల్సాలకి వాడతారు! చెమట విలువ తెలియదు , శ్రమకి అర్థం ఎరుగరు! పుట్టిన దగ్గర్నించీ పోగైన బ్లాక్ మనీ తెలుసు! పెద్దల పొజిషన్ ఎక్కడో ఆకాశం లో! పలుకుబడి, అమ్మో మాటకి స్టేట్ వణకాలి! కాలు కదిపితే జనం, నోరువిప్పితే పొగడ్తలు! వాళ్ళ ఫోటోలు ఫ్లెక్స్ లు గా వేలాడతాయ్! నచ్చిన ప్రతిరోజూ..పుట్టిన రోజంటూ.. క్లబ్బుల్లో, హబ్బుల్లో, రిసార్టుల్లో..సరదాలు! వెంట నడిచే వాళ్ళ స్వార్థాలే వీళ్ళ.. బాజాభజంత్రీలు. పాపం, నిజం చెప్పే బాపూల్లేరు! అందుకే అశాశ్వతాన్నే సత్యమన్న భ్ర్హమలో బ్రతుకు! ఎప్పుడూ పబ్లిక్ దృష్టిలోనే, ఐతే ఇంటర్వ్యూలు.. కాదంటే వార్తాపత్రికలు వాళ్ళని నిత్యం మోస్తాయి! కుబేర పుత్రులని, జనం మెచ్చిన ఘనులమని.. తమకు తాము మహా గొప్పని భావించే.. ఉన్నవాళ్ళ సంతతి కి అసలున్నదేమిటి నేస్తం?

పరిచయాలన్ని స్నేహాలు కావు

పరిచయాలన్ని స్నేహాలు కావు, స్నేహాలన్ని ప్రేమలు కావు. ఎదో తెలియని ఆనందం, మరేదో గొప్ప అనిర్వాచానియమైన భంధం మన మధ్య...వుంది. పెదవులు మొరాయిస్తున్నాయి.. నీ పేరు తప్ప మరేది పలకమని. చెవులు ఖచ్చితంగా చెప్పేసాయి . నీ మాటలు తప్ప వేరేమి వినేది లేదని కనులు నిన్ను తప్ప మరెవర్ని ఇంత అందంగా చూపటం లేదు.స్వార్ధం తో మనసు ఐతే ఏకంగా శాసిస్తుంది . నా మనసు నాది కాదు అంటూ. మనది కవులకు మాత్రమే ఉపయోగ పడే ప్రేమ కాకుండా .మన ఇరువురిని.. ఒకటి చేసే ప్రేమనుభంద కావలి ..ప్రియ....

ఒసారొచ్చిపో బిడ్డా....!!

ఆర్నెల్ల సంది అచ్చి పోరా అంటాంటే, ఒక్క పూటైనా తీరక పాయెనా నీకు అమ్మని సూన్నీకి? సదువు...... సదువు అనుకుంటూ పట్నం తోక ఇడవకపాయే ఉత్తరాలెన్ని రాసిన... పోనులెన్ని జేసినా..... సెలవులన్నయే ఈయకుండా గంతకనం సదివించుడేంది బిడ్డా మీ కాలేజొళ్లు? ఎద్దు కొమ్ము గుచ్చుకోని, అయ్య నెలరోజుల్నుండి ఎక్కిన మంచం దిగుతల్లేడు.... చెల్లి జూస్తనేమో చాపెక్కి కూర్చునే...!! పాడు జెరం దినమంతా పండుకుని, రాతిరేల నన్ను పండనిస్తల్లె... ఫిర్ భీ, ఎన్ని కట్టెలు గొట్టి ఇల్లు నడుపుతున్ననో నాకే ఎరక.... నువ్వేం ఫికర్ బెట్తుకోకు తీ... అమ్మ రెక్కల్ల బలమింకా ఇంకలే.... ఆళ్ళని బానే సూస్కుంతలె.... అయ్యో నా కడుపు గాల... నువ్వెట్టున్నవ్ అని అడగకనేపోతిని కదా బిడ్డ... ఏలకింత తింటానవా నాయనా?? గదేందో గానీ, యాదమ్మ , కొడుకుని పట్నంల సదివిస్తాంది అని... తండాల అందరంటాంటే కాసింత గర్వమైతదే..!! ఏందో... మనసూరుకోక పక్కింటి మేస్త్రీకి ఉత్తరం పట్కచ్చిన పోస్టాయన్ని బతిలాడి గిది నీకు రాయిస్తున్న.... పోస్టన్నకు యాల అయినట్టుగున్నాది పోతా అంటాండు.. ఇగ నేనుంట కొడుకా... చెప్పిందే మళ్లీ చెప్తాన అనుకోకురా "గా పట్నంల, పోర్ల జోలికి మాత్రం పోకు కొడుకా... నెట్టి మీద నాకు కిరీటాలు పెట్టకుంటే మాయె గాని, రేపో మాపో అన్నట్టున్న నా ఈ చివరి దినాల్లో నెత్తిన ఎక్కి ఆడించే కోడల్ని మాత్రం తేకు నీ బాంచెన్.... చెల్లి, అయ్య ఇద్దరు నిన్ను చానా యాది జేస్తుండ్రు.... ఈలు చూస్కుని ఒసారొచ్చిపో బిడ్డా..... ఆడలేక ఆడలేక ఆడుతున్న నా ఊపిరి ఆగిపోయేలోపు.... ఇట్లు, నీ అవ్వ...!!

అప్పుదాతా సుఖీభవ

దేశంలో కరువుందని కేంద్రం రాష్ట్రంలో కరువుందని రాష్ట్ర ప్రభుత్వాలు అగ్గొలు పెడతాయి కానీ, ఆ దేష, రాష్ట్ర ప్రజల జేబులకెంత కరువొచ్చిందో ఎవరికీ పట్టదు.... ఖర్చులకి సరిపడా పచ్చకాగితాలేక పస్తులుంటూ పైకి ఉపవాసమని చెప్పుకు తిరిగే ప్రజలెందరో మన చుట్టూ... ఇల్లు ఖాళీ అని బోర్డు పెడితే ఈగల్లా ముసిరే జనం కడుపు ఖాళీ అని బోర్డు పెడితే పక్కకి తిరగడానికి కూడా తలకి మనసొప్పదాయే.... పండగపూట పాయసం వండి పిల్లల కడుపు నింపాలనుకునే తల్లి... క్యూ కట్టి వచ్చే పండగల్లో ఏ ఒక్క పండక్కైనా కొత్త బట్టలు కొనాలనుకునే తండ్రి.... పిల్లల చదువులకి... చిల్లర సామాన్లకి ఇంటి కిరాయికీ ఇతరత్రా ఖర్చులకీ ఆధారపడేది "అప్పు" మీదే...!! నేటికీ చాలా ఇళ్ళల్లో ఇదే తంతు.... అడిగిన ప్రతివాడూ అప్పివ్వలేడు... ఆశ పెట్టుకున్న ప్రతివాడూ అవసరాలు తీర్చలేడు... కానీ... ఎవరో ఒక్కరుంటారు...! వడ్డీ వేసినా ప్రేమని వడ్డిస్తాడు... చుట్టం కాకున్నా, కష్టానికీ-మనకి మధ్యన అడ్డొస్తాడు... ఇప్పుడాకలి అవుతోంది పచ్చడి మెతుకులైనా పర్లేదు ఓ ముద్ద పెట్టండి అంటే, రేపురా బిర్యానీ పెడతా అనే బంధు మిత్రులెందరో మన భారతావనిలో...!! అలాంటి సందర్భాల్లో అప్పిచ్చిన వాడేగా మనకి దేవుడు...!! అందుకే నేనంటా, భక్తి ఉన్నోడికి ఒక్కడే దేవుడైతే... అప్పుచేసే వాడికి ఊరు ఊరంతా దేవుళ్ళే...!! తీసుకున్న అప్పు ముప్పుగా మారకముందే చెల్లించే సత్తా ఉంటే , పప్పుకూడేం ఖర్మ? పకోడీలు... పలావులే తినేయొచ్చు... పర్లేదు... లేదంటే, అప్పు - చాలా పెద్ద తప్పు...!!

బంగారు తల్లి

ప్రేమగా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి ఒక్క సారిగా అలా ఆగి పోయింది అక్షరం కౌగిట్లోకి తీసుకొని ముద్దాడితే కరిగి ముద్దయ్యింది దానికి నేనొకప్పుడు తాతను ఇప్పుడు మనవన్ని దానికి నేనొకప్పుడు తండ్రిని ఇప్పుడు ముద్దుల కొడుకును మొత్తానికి నా తల్లి ఇప్పుడు నా చంటి తల్లి బంగారు తల్లి బెంగ పెట్టుకుంది ముద్ద ముట్టదు మెతుకు మింగదు తన మీద ప్రేమ కరువవుతోందని బుజ్జగించేదేలా బిడ్డని తల్లి మనసు నాకున్నా తల్లి లేని బిడ్డలా నా చిట్టి తల్లి తల్లడిల్లి పోతోంది

గ్లోబల్ వల

నువ్వు! కుండకు ఏ మిశ్రమం వాడతావ్ నాగలిని ఏ పద్దతిలో చెక్కుతావ్ క్షవరం నీ సొంత కళా , కాటికాపలా నీ వారసత్వమా! అగ్గిపెట్టెలో చీరా, ఆవకాయ తొక్కూ అడవి పాటా, అక్షరం తూటా, నీ తెలివే రచించిందా! నువ్వు కనిపెట్టావనడానికి, నువ్వు కనిపెంచావనడానికి నీదినీదేననడానికి, నువ్వునువ్వేననడానికి రేపు నీ డి.ఎన్.ఏ నీ పూర్వీకునిదేననడానికి నీకో పేటెంట్ కావాలంటుందీ వల. మా వారసత్వానికి మీ గర్భకోశం అద్దెకు దొరుకుతుందా! మీ జాగలో మా విత్తులు మొలకెత్తిస్తారా మా ఫాషన్ షోలో సూపర్ న్యూడ్ ఫోజిస్తారా మీ డేటింగ్ కోసం మా యువరాజు కాచుకున్నాడు వస్తారా విలువల వలువలకు కన్నాలు వేసిందీ వల. అర్ధరాత్రి ఆన్ లైన్ సేవలు, మెదళ్ళు లేని కర్మచారులు వీకెండ్ సంసారికులు, విత్తనాళ్ళేని గింజలు హృదయాల్ని శరీరాల్ని భూమ్యాకాశాలు చేసి బతుక్కోసం బలిపెట్టించే గ్లోబల్ వల రక్తబంధాల్నీ రాత్రి ముచ్చట్లనీ ఆడతనాన్నీ జాలిగుణాన్నీ అగ్గిపుల్లలుగా విస్తరాకులుగా కార్పోరేట్ ధరలపట్టికగా బజారుపాలు చేసిన వ్యాపార వైర్ల వల ఏ అమర్త్యునికీ అర్థం కాని మృత్యు హేల మార్కెట్టంతా అంబానీల గోల సెజ్ ల వల చిన్న చేపల విలవిల. ఇప్పుడు మనిషికీ మనిషికీ మధ్య వ్యాపారం పొర ఆత్మకూ ఆత్మీయతకూ జబ్బు తెర ఆసియాకూ ఐరోపాకూ అనారోగ్య పోటీ చట్టబద్దంగా సకల వృత్తుల లూటీ ప్రపంచమొక వ్యాపార సంద్రం గ్లోబును ఖండఖండాలుగా కొరుక్కుతింటున్న తిమింగలం. అంత సులభంగా తెగేది కాదు ఈ వల ప్రపంచ సప్లయర్ల ద్వారా ప్రతి తలకూ అనుసంధానం చేయబడ్దది మనుషుల వేళ్ళతో పనిలేకనే జెండాల ఎజెండాలతో పీటముడి వేసుకున్నది విశ్వనరుల ఆకలిమెతుకుల మీద సుతారంగా పన్నిన వల ఇది. రాబందుల ఫైవ్ స్టార్ కల ఇది. ఇక మనం పదునెక్కడమా! కదం తొక్కడమా! కలం నిప్పులు కక్కడమా? రెప్పలు తుడవడమా? దారం తెంపడమా! ఉరిపొయ్యడమా! నాకు తెలిసి చరిత్రెప్పుడూ సమూహంతోనే పరుగు తీసింది సమూహమే చరిత్రకు సువర్ణాక్షరాలిచ్చింది వలపన్నిన వేటగాళ్ళకు ఒక్కటైన పావురాళ్ళే గుణపాఠం నేర్పింది.

కళ్ళు ప్రేమిస్తే

కళ్ళు ప్రేమిస్తే ఆ ప్రేమ కు ఆయుష్షెక్కడిది? మనసు ప్రేమిస్తే ఆ ప్రేమకు మరణమెక్కడిది? కోరిక తలయెత్తే ఆ ప్రేమలో నిజాయితీ ఎక్కడిది? అంకితం అనుకున్నచోట భాగం ఎక్కడిది? గుండె నిండిన ప్రేమకు కొరత ఎక్కడిది? అర్పణం తెలియని ప్రేమకు అర్థమెక్కడిది? స్పర్శ తెలియని మనసుకు స్పందన తెలియదా? భావం ఎరుగని దేహం పరవశానికి దూరమా? పెదవికి తెలిసిన ముద్దుకు తడవని ప్రేముంటుందా? హృదయానికి తెలియని ప్రేమకి విలువంటూ ఉందా? ప్రేమంటే ప్రేమే నేస్తం! వివరణలు అనవసరం! అర్థాలకు, తాత్పర్యాలకు అది లొంగని కావ్యం!

ఊరు బతుక బోతాంది...!

పచ్చని పొలాలు - తీరొక్క పంటలు యేరు వాక పున్నాలు - బైటి వంటలు గొబ్బెమ్మలు - దసరా పిల్ల నెత్తురు బొట్లు మచ్చ గిరి సామి గుడి కాడ గణపయ్య మట్టి బొమ్మలు తాళ్ళ కుంట చెర్వు కాడ బతుకమ్మ ఆటలు పెద్ద బడి మైదానం ల సాధనా సురుల మాయలు అమాస బజార్ లల్ల దీపాల ముసి ముసి యెలుగులు సకినాలు- సత్తు పిండి -కుడుములు - బచ్చాలు వడ్ల గుమ్మిలు- గంజి కూరాళ్ళు సద్దన్నం- చింతకాయ తొక్కు ఎర్ర మన్ను అరుగులు గడపలల్ల ఎదురు సూపులు వాకిట్లల్ల ముగ్గులు గిది ఒకనాటి మా ఊరు **** **** **** పెద్ద సద్వుల కోసం కొడ్కులు బిడ్డలు అందరూ పట్నం తొవ్వ బట్టిరి సెల్వులల్ల గాల్లంత ఊళ్లెకి తిరిగి అచ్చినపుడు మా ఊరు ఊరంత కల కల లాడేది వాడలన్ని తిరిగి తిరిగి సీత కుంట కట్ట మీద దువ్వెనలను పట్టి నెత్తి మీదంతా మట్టి నింపుకుని కడుపుల ఆకలి పుట్టినపుడు ఇంటికచ్చి తల్లి కొంగు లోపలికి ఎగ బాకిన బుడ్డోడి మొకం గాళ్ళ మొకాలల్ల యాదికచ్చేది తల్లి పిల్లల్ని దూరం సేసిన సద్వుల మీద గుస్సా పెరిగి "నీయవ్వ ,గీ సద్వులు సద్వకుంటే మాయె పో " అని గుసగుసలు పోయేటిది గందుకే, ఇంటికచ్చిన బిడ్డల్ని బౌ పావురంగ సూసేడిది ఊళ్ళే పోరగాల్లకు గా రోజులల్ల బడి పంతులు- పోలీసు ఉజ్జోగాలు అత్తెనే గవాళ్ళ అయ్యవ్వలు సుక్కలు సూసే టోం డ్లు బియ్యీడీ సద్విన రమణయ్య సైకిలెక్కి పక్క ఊళ్లేకి పంతులు పనికి పోతాంటే కాడేత్తుకున్న మల్లయ్య -గొర్ల తోలుతున్న రాజయ్య కలుపు తీస్తున్న కమలవ్వ - నీళ్ళు పెడ్తున్న నారక్క చెర్వు కట్ట కాడ సంబ్రంగా సూసేటోల్లు ఎన్నో దినాల్నుంచి గాళ్ళు కంటున్న కలలు పండినై అనుకునేటోల్లు గిదంతా గియ్యాల ఓ కాలం నాటి మాట అయింది గిప్డు-- ఊళ్లెకి టీవీలు - పోన్లు- సైకిల్ మోటర్లచ్చినై పోరగాండ్లు గీమాలి గీమాలి ఇంజనీరు సద్విండ్లు పెద్ద పెద్ద పట్నాలల్ల కంపూటర్ ఉజ్జోగాలు సేత్తాండ్లు లచ్చల రూపాలు సంపాయిత్తాండ్లు గాళ్ళ ఇండ్లల్ల సెల్ పోన్లు- కార్లచ్చినై అయ్యవ్వల ఇష్టైల్ ఏక్ దమ్మున బదల్ అయ్యింది గుడిసెలు పోయి బంగ్లాలు- గోసి పోయి పైంట్లచ్చినై సూత్తాంటే సూత్తాంటేనే ఊరు- పట్నం రంగు పూసుకునుడు పట్నంల బతుకు మీద కతలు కతల్లెక్క సెప్పుకునుడు షురూ జేసింది గక్కడి రాస్తాలు- బంగ్లాలు- సిన్మా హాళ్ళు - వోటల్లు - దుకాణాలు కచ్చీరు యాప చెట్టు కింద ముచ్చట్లైనై పంచాయితీ ఆపీసు దగ్గర పట్నం బతుకు రాజ బోగం లెక్క ఉంటదని ఒకల్ని మించి ఒకలు సెప్పుకునుడు ఆదత్ అయ్యింది గక్కడి ప్యాశన్లు- బిర్యాని- సమోసా- ఐస్ కీములు గుట్టంత ఎత్తుండే షాపులు - వాటిలోని ఏసీలు- జిగిల్లని మెరిసే రంగీన్ లైట్లు బూమ్మీద సర్గం వోల్గే కనిపియ్యబట్టే పట్నంల పుట్టినోని బతుకే బతుకని ఎన్నో జన్మాల పున్నెం తోనే పట్నంల బతుకు వత్తదని అందరు ఒక్క చిత్తానికి వత్తిరి.. గీ ముచ్చట్లన్నీ ఇన్నంక గీ సంగతులన్నీ కండ్లతో సూసినంక అందరికీ ఒక్కటైతే సమజయింది-- "గీ ఊరు బతుకేందిరా బై బతికితే పట్నంలనే బతకాలె రాస్తా మీద నడుత్తాంటేనే కడుపు నిండుతది పంది లెక్క గీ ఊళ్ళే పది దినాలు బతికేదాని కంటే నంది లెక్క పట్నంల నాల్గు దినాలు బతికినా సాలదానే " **** ***** ***** గియ్యాల మా ఊళ్లె అందరు అయ్యవ్వలు గాల్ల పోరగాల్లను "పట్నంల ఏదన్న పని సూస్కోరాదు కొడ్కా " అని సాగతోలుతాండ్లు...

పిచ్చివాళ్ళం మేము ....

మాకు మేమే బంధాల మేకులు కొట్టుకుని అనురాగపు ముళ్ళ కిరీటాన్ని తగిలించుకుని బాధ్యతల బరువులు మోస్తూ కర్మ సిద్ధాంతాన్ని నమ్ముకుని అంతా ప్రాప్తమని సరి పెట్టుకుని ద్వేషించలేక , దూషించలేక మా బతుకులు మేమే శిలువలుగా మోస్తున్న వారిమని అంటావే గానీ ఈ నొప్పి వెనుక మా ప్రేమని ఎందుకు చూడవు ? ప్రేమ పేరిట ఆత్మ వంచన చేసుకుంటూ భరిస్తున్నామంటావా? ఏమో మేము ఒప్పుకోలేము నీ వాదనతో ప్రేమించడం ప్రేమను పంచడం మాత్రమే తెలుసు మాకు అదొక్కటే మా ఉనికి ఏ పదవులైనా , సిరులైనా , ఏ గుర్తింపులైనా మాకు ప్రేమ ముందు తృణ ప్రాయం ఆరోగ్యాన్ని, ఆశలను, అధికారాన్ని అన్నిటినీ వదిలేసుకున్న పిచ్చి వాళ్ళం అంటావు కదూ మమ్మల్ని ? ప్రేమ లోని మాధుర్యాన్ని , ఆరాధనలోని ఐశ్వర్యాన్ని మమతలోని వెలిగే సిరులను చూడు ఒక్క వెలుగు రేఖకి ఒక జీవిత కాలం వెచ్చించ గలం మేము పిచ్చివాళ్ళు , ప్రేమికులు ఎప్పుడూ ఒకలాగే అర్ధం అయ్యారు లోకానికి నే చెప్పాల్సింది ఏమీ లేదిక...

ఒకరి గుర్తింపు కోసం

ఒకరి గుర్తింపు కోసం పాకులాడటం ఒక బలహీనత! మనపైన మనకు నమ్మకం ఉంటే అలాంటి భావం తలెత్తదు! ఎవరో ఏదో అన్నారని మంచి పని మానేయ్యడం తెలివితక్కువ! ఏ మంచి కార్యమూ ఒక్కరి కోసం, ఒకనాటి కి పరిమితం అవదు! పోరాటం మొదలు పెట్టి సహాయం కోసం ఎదురుచూడడం, వీరుల లక్షణం కానే కాదు! అది భీరువుల తత్వం! ఎవ్వరూ అర్థం చేసుకోని గొప్పతనాన్ని దేవుడు చూస్తాడు! ఆ నమ్మకం తో వెనుదిరగని పయనం లో వేగం ప్రవాహం! నమ్మిన విలువలకు పట్టం గట్టే వారిని లోకం గమనిస్తుంది! విశాలంగా కనిపించే విశ్వవీక్షణం ఒక గమ్మత్తైన విషయం! చప్పుడు చెయ్యకుండా సాధించే ఎన్నో విజయాలకు అదే మూలం! వేలెత్తి చూపినప్పుడు కంగారు పడకపోతే భుజాలమీద మోస్తుంది! నోటి వాటం, కంటి చూపు లతో కాటేసే సాటి వారికి వెరవకు! పోరాడు, గెలుపు తథ్యం!బలమంటే సైన్యం కాదు నేస్తం! స్థైర్యం!

అదేంటో నువ్వు...

నువ్వున్నప్పుడు గతం లేదు నాకు నువులేని ఇప్పుడు భవిష్యత్తు లేదు నాకు.... వర్తమానంలోనే వందేళ్లు గడపమంటే ఎలా? నువ్వున్నప్పుడు చావులేదు నాకు నువులేని ఇప్పుడు బ్రతుకులేదు నాకు... నిన్నల్లోనే నిన్ను వెతుక్కోమంటే ఎలా? తోడువి కమ్మంటే- జ్ఞాపకమయ్యావ్ ఊరడించమంటే- గాయానివయ్యావ్ నా ఊపిరి గేయానివయ్యావ్...!! మరచిపోవడమన్నది మరుజన్మలోనే.... మరణించడమన్నది నీ ఊహల్లోనే...!!

సముద్రానికెదురుగా నేను

సముద్రానికెదురుగా నేను నాకెదురుగా తను... ఒక్కో అలా ఎగసిపడుతూ తీరం దాటనితనంతో మరలుతూ... మౌన ఘోష చుట్టూ ఆవరించుకున్న తరగని ఇసుక తీరం...

లోలోతుల ఇంకని ఆశల నురుగు అలల అంచుల తాకుతూ... కదలుతూనే వున్నట్టున్న జడభరితం... తుఫానులెన్నొచ్చినా తన పరిథి దాటనితనం... ఆకాశన్నంటుతున్నా అందని జాబిలి... నాకెదురుగా తను సముద్రానికెదురుగా నేను...

ఆకాశంలోని

ఆకాశంలోని చుక్కలన్నీ రాలిపోయినా సప్తసాగరాల్లోని నీరంతా ఇంకిపోయినా భూమి మొత్తం నిలువుగా చీలిపోయినా హరివిల్లులోని రంగులు వెలసిపోయినా బ్రతుకంతా నేను నీతోడు ఉంటా నమ్మకాన్నిస్తూ నడుస్తా నీ వెంట అసత్యాలు పలికే మనసు నాది కాదంట నీచేయి వదలను కాల్చుతున్నా, నను నా చితిమంట...!!

ప్రకృతినే దైవంగా జీవనాధారంగా

ప్రకృతినే దైవంగా జీవనాధారంగా తరతరాలుగా అభివృద్ధికి అమడదూరంగా మూఢనమ్మకాలకు అవాసంగా తినేందుకు తిండిలేక కట్టుకొనేందుకు గుడ్డలేక నమ్మిన అడివితల్లిని వదిలిపోలేక బ్రతుకుతుండే ఆదిమవాసీలు,గిరిజనులు దుర్భరంగా...... అనుక్షణం శ్రమదోపిడీకి గురౌవుతూ కనుచూపు మేరల్లో ప్రభుత్వవైద్యశాలలు కానరాక రోగాలతో-రొప్పులతో బ్రతుకుతండే జీవచ్ఛవాలుగా, విజ్ఞానము నేర్పు విద్య చెంతచేరక మునిగిపోతుండెను నిరక్షరాస్యతానెడి అజ్ఞానములో, పేదరికంతో తిండిలేక పూటగడవక ఎండిన దేహముతో ఎముకలంటిన డొక్కలతో చేస్తూండెను జీవనపోరాటము గుక్కెడు గంజినీళ్ళకై, అంతులేని మూఢచారాల దురాచారాలతో నిండు జీవితాలలో నింపుకొంటూవుండెను అంధకారమును, గూడును చేరెందుకు కాలిబాట లేక విషకీటకాల కాటులతో పడుతుండెను మృత్యువుబాటను, గుడిసెలో వెలుగునింపు విద్యుత్తుకాంతి దీపాలు లేక కటికచీకటిలో సాగిస్తుండెను జీవనమును, అభివృద్ధిమాటున ప్రకృతి సంపదను పెకలిస్తూ వారి సంక్షేమం మరుస్తూ వారి అడుగులను అభివృద్ధికి దూరం చేస్తూ వారి మనుగడను ప్రశ్నార్ధకము చేస్తున్నది ఈ లోకం.

అందమైన కల...

అందమైన కల... ఆకాశంలో ఒక మెరుపు మెరిసింది.... ఎంతో ఆతృతగా చూసే నాకు ఒక అందమైన దృశ్యం కనిపించింది.... నీలి మేఘాల్లాంటి కురులు.. చూడగానే చెలిమి చేయాలనిపించే కళ్ళు.. మండుటెండల్లో మంచులాంటి చిరునవ్వు.. మకరందాన్ని మరపించే మధురస్వరం.. చంద్రబింబంలా అనిపించే ముఖారవిందం.. మానవత్వానికి మారుపేరు ఆ మనసు.. సంగీతాన్ని మైమరపించే ఆ అందెల సవ్వడి.. మొత్తంగా అజంతాశిల్పమా అనిపించే ఆ రూపం.. అందానికే మారుపేరనిపించే ఆ చిత్రం.. కాదనగలనా కేవలం అది మా అమ్మ ప్రతిబింబం. ఉలిక్కిపడి కళ్ళు తెరిచి చూసాను - అంతా శూన్యం... నా కనులలో అంత అందమైన కలా ?!

అమ్మ నాన్న కథ...

వాళ్ళిద్దరూ ప్రేమైక జంట- వారిది అన్యోన్యదాంపత్యం! అవును మరి- అతడు అనుమతించిన వనాలలోనే విరబూసి పరిమళించే పూదోట ఆమె... అతడు స్వరపరచిన బాణీలోనే రాగమాధురి ఆలపించే కోకిల ఆమె! అతని కనుసన్నల సీమలోనే నర్తించే కదలికల మయూరి ఆమె... అతదు తూచిన కొలమానాల మేరకు ప్రసరించే ప్రేమానురాగాలు ఆమెవి- ఆమె ప్రపంచమంతటా అతనొక్కడే! నిజంగా అతడి హృదయ వైశాల్యమెంతో ఆమెకన్నా బాగా మరింకెవరికి తెల్సు? జీవిత కాలమంతా అతడిచ్చిన ఓ పదెకరాల పరిధిలోనే ఆమె బ్రతుకు వ్యవసాయం! ఇది ఒక ఆమె కథ కాదు- నన్ను కన్న మా ' అమ్మ కథ '... అతడు ఎవరో కాదు- నన్ను పెంచిన మా ' నాన్న '...

నాకు నేను ఒక ప్రశ్న లా తోస్తాను

నాకు నేను ఒక ప్రశ్న లా తోస్తాను నీలోకి చూసిన వేళ నాకు నేను ఒక ప్రశ్న లా తోస్తాను అయినా, నీలోనే ఆ జవాబు నీడలకై వేటుకుతూనే ఉంటాను. కానీ, నీవు ఒక ప్రశ్నలానే మిగిలిపోతావు…. అయినా కూడా, నీలో సమాదానం పొందే వరకు వెతుకుతూనే ఉంటాను. ఎందుకో తెలుసా నా ప్రశ్నకి జవాబు నీవు మాత్రమే చెప్పగలవు, నీలో మాత్రమే చూపగలవు.

అబిమానంగా మొదలయ్యేది ప్రేమ,

అబిమానంగా మొదలయ్యేది ప్రేమ, అరాదనగా కొనసాగేది ప్రేమ.! ఇష్టం గా ఏర్పడేది ప్రేమ, అనుబందం గా ముడి పడేది ప్రేమ.! కమ్మని కళలు చూపించేది ప్రేమ, తీయని తలపులతో మురిపించేది ప్రేమ.! ఆకాశంలా అనంతమైనది ప్రేమ, సాగరంలా లోతైనది ప్రేమ.! మనిషిని నడిపించేది ప్రేమ, మనసులని కలిపే మంత్రమే ప్రేమ.!!

నీతో చెప్పాలనుంది

నీతో చెప్పాలనుంది ఒక తీయటీ మాట, కానీ చెప్పలేక నీ ఎదుట దాచాను నా మాది లోగిట! అయినా నీ పేరే వినిపిస్తుంది నా నోట, నీ రూపమే కనిపిస్తుంది నే చూసే ప్రతిచోట! నీతో జీవితమే కదా అందాల పూలాబాట. ప్రతి రేయి కాదా కమ్మని వెన్నలపాట! నీవే రాజువై పాలించు న కలలకోట. నీవే రైతువై పండించు నా వలపు తోట! అందుకే ఇక చాలించి ఈ దాగుడు మూతలాట, నాతో తెలుపు నీవు నాకోసమే పుట్టానన్న తీయటి మాట.

నువ్వు

నా ప్రతి తలపులో నువ్వు, ప్రతి ఊహలో నువ్వు, నా కలల రూపం నువ్వు, నా ఆశల తీరం నువ్వు, చెరగని ప్రేమకు సాక్షం నువ్వు, మాయని మమతకి అర్దం నువ్వు, అందుకే నా మనసులో పదిలం నా నువ్వు, నీ కోసమే నేను.

ఈ ప్రేమ.

పూలన్నవి పూయకపోతే మొక్కకు అందం లేదు, ప్రెమన్నది పుట్టక పోతే మనసుకు అర్థం లేదు, చిగురించిన వసంతంలో చిగురాకుల గుండెల్లో చినుకుల చిరుజల్లు కై ఆలాపనే ఈ ప్రేమ, గుబురైన పొదల్లో వికసించిన పూయదల్లో తుమ్మెద కై తపనే ఈ ప్రేమ, వెరిసిన కలువ కన్నుల్లో చంద్రుడి కై ఆవేదనే ఈ ప్రేమ, వెరిసిన కమలం హృదయం లో సూర్యుడి కై ఆవేదనే ఈ ప్రేమ.

నిన్ను ప్రేమిస్తూనే (స్నేహపూర్వకంగా)ఉంటాను…

నిన్ను ప్రేమిస్తూనే (స్నేహపూర్వకంగా)ఉంటాను… దీపం ఆరేంత వరకు వెలుగునిస్తుంది.. మెఘం కరిగేంత వరకు వర్షం కురుస్తుంది.. పువ్వు వాడేంత వరకు సువాసన నిస్తుంది నా ప్రాణం ఉన్నంత వరకు నిన్ను ప్రేమిస్తూనే (స్నేహపూర్వకంగా)ఉంటాను…

ఆశ

నువ్వు ఏమవ్వాలని ఆశ పడుతున్నావు అని నన్ను అడిగితే నేను నీ శ్వాసగా అవ్వాలని ఆశ పడతాను ఎందుకో తెలుసా? నువ్వు నన్ను మరిచినా శ్వాసించడం మరచిపోవుగా అందుకని……

మీ స్నేహం చందమామ లాంటిది

మీ స్నేహం చందమామ లాంటిది నీలాకాశం లాంటి నా మదిలో చందమామ వలే ప్రకశిస్తుంది మీ స్నేహం చందమామ లేకపోతే రాత్రిపూట ఆకాశం శూన్యంగా ఉంటుంది... అలాగే మీ స్నేహం లేకపోతే నా జీవితం నేనున్నంతవరకు శూన్యంగానే ఉండిపోతుంది

వేచి ఉన్నాను..

సాయంకాలపు సంద్యావేలలో సరిగంచు చీర కట్టి సిరి మువ్వల అందెలు తొడిగి సిరి మల్లెపూలు సిగలో దోపి చిరునవ్వుల వరమిచ్చే చెలియ చేతిని పట్టుకొనగా రెక్కల గుఱ్ఱంపై వస్తావని రేయినే పగలుగా తలచి పండు వెన్నెలలో మెరిసే తారలను పిలిచి నీ జాడ తెలుపుమని ప్రాధేయపడుతూ నీ కొరకు వేచి ఉన్నాను..!!

కంటిపాపకేం తెలుసు,

కంటిపాపకేం తెలుసు, చిరునవ్వు పెదాల వెనక, చిలిపి ఆలోచనల వెనక, మదిలోన దాగిన ఆవేదన ఎవరికీ తెలుసు..?? రంగు రంగుల సీతాకోక చిలకకు ఎం తెలుసు రాగం లేని మూగ వేదన..?? సడి చేసే మువ్వలకేం తెలుసు, గోల్లుమనే నా మదిలోని గానము..?? తీరం చేరిన నావకేం తెలుసు సుడిగుండం లోతు ఎంతో..?? కంటిపాపకేం తెలుసు, జారిన కన్నీటి విలువ..??

ప్రేమ... స్నేహం...

ప్రేమతో ముడిపడి ఉన్నది మూడుముళ్ల బంధం.. ఆ బంధము కంటికి కనురేప్పకు ఉన్న అనుబంధమవ్వాలి.. క్షణం రెప్పవేయకుంటే జల జల కారుతుంది కన్నీరు కంటి వెంట.. నలక పడితే విల విల లాడుతుంది కదా కంటి రెప్ప.. కలిసి కష్టసుఖాలు పంచుకుంటేనే జీవితం అవుతుంది నూరేళ్ళ పంట.. స్నేహంతో ముడిపడివున్నది మనుషుల మద్య బంధము.. ఆ బంధము నింగి నేలకు ఉన్న అనుభందమవ్వాలి.. ఒకరినొకరు కలుసుకోకున్నా విడిచి ఉండలేవు.. ఎవరి తోడు ఉన్నా లేకున్నా నింగికి నేల తోడు నేలకు నింగి తోడు శాశ్వతంగా ఉంటుంది.. బాధలన్ని మరిచి స్నేహం నీడన జీవితం గడిపెయ్యవచ్చు..

వచ్చిందినీవుకాదా....?

నన్ను చూసి నవ్వుకుంటూపోతున్న నల్లని మేఘాలు వీపుమీద ఉన్న సంచిలో చూడాలని పైనుంచి ఆత్రంగా చూస్తున్న పక్షులు మాటల మూటల్ని జాగ్రత్తగా బుజానికెత్తుకొని వడి వడిగా అడుగులేస్తున్నా మొత్తానికి కవిసంఘం కు చేరుకున్నా ఓ మూల కూర్చొని నీకోసం చూస్తున్నా ప్రియా ఊసులన్నీ పోగేసి వుంచు. ఏదో ఒక రోజు నీ ఏకాంతంలో జతచేరుతాను. అని అన్నావు కదా అందుకే నీకోసం ఎదురు చూపులు ఇక్కడ ఎందుకున్నానో తెల్సా.. నీకు కవితలంటే ఇష్టం కదా.. ఎప్పటికైనా ఇక్కడికొస్తావనే ఆశతో చూస్తున్నా.. అదికో నడుచుకుంటూ వస్తున్నది నీవేనా.. ? ఏంటి కళ్ళు మసకబారాయి.. ప్రియా నీవేంటీ నీటిలో నడుస్తున్నావు. ఆ వస్తున్నది నీవేనా.. ఇప్పటిదాకా స్పష్టంగా చూసిన నేను ఇప్పుడు ఏమీ కనిపించడం లేదు ఎందుకో.. నీవు వస్తున్నా వన్న ఆనందంలో నాకళ్ళు ఆవేశాన్ని ఆపుకోలేక కన్నీళ్ళతో నిండి ఎవ్వరు వస్తున్నది కనిపించడంలేదు .. అదేంటి ఆగకుండా వెలుతున్నావు అది నీవుకాదా..ఏంటో నా కన్నీటి పొర నీవెవరో చూడనీకుండా చేస్తోంది.. అరె..వెళ్ళీపోతున్నావా.. వచ్చిందినీవుకాదా....?

జలజల రాలే చినుకును నేను

జలజల రాలే చినుకును నేను గలగల పారే ఏరును నేను అలలతొ పొంగే కడలిని నేను అందరు కోరే జలమును నేను మనుజుల కైనా మెకముల కైనా చెట్టుల కైనా పిట్టల కైనా దప్పిక దీర్చే జలమును నేను భూమిని ఉన్నా మట్టిని కలసి నింగిని ఉన్నా మబ్బులొ దాగి మధ్యలొ ఉన్నా గాలిని గూడి అంతట ఉన్నా ఆకృతి మార్చి అందరు కోరే జలమును నేను తీయటి రసముగ ఒకచోట ఉప్పటి నీరుగ ఒకచోట తెల్లని మంచుగ ఒకచోట నల్లని నీటిగ ఒకచోట స్వచ్ఛము గాను ఒకచోట పంకిలమగుచు ఒకచోట తేలెడి గడ్డగ ఒకచోట రాలెడి రేకుగ ఒకచోట ఆవిరి రూపున ఒకచోట ఆరని తడిగా ఒకచోట మెల్లగ సాగుచు ఒకచోట వెల్లువ యగుచూ ఒకచోట తిన్నగ ఉరుకుచు ఒకచోట సన్నని గొందుల ఒకచోట వెచ్చని ఊటగ ఒకచోట పచ్చని నదిగా ఒకచోట చీకటి గుహలో ఒకచోట వెలుతురు బయలున ఒకచోట అందని ఎత్తున ఒకచోట క్రిందకు దుముకుచు ఒకచోట ఉడుకుచు కుతకుత ఒకచోట బుడబుడ పొంగుచు ఒకచోట పరుగులు దీయుచు ఒకచోట నిలకడగాను ఒకచోట ఎల్లెడనుండే జలమును నేను ఎల్లరు కోరే జలమును నేను వానగ వచ్చి వరదగ పొంగి పట్టగ లేని ఉరవడి తోడ చెట్టుల రాల్చి గట్టుల ద్రుంచి ఇళ్ళను గూల్చి ఊళ్ళను ముంచి అల్లరి జేసి ఆరటి నిచ్చి ఇష్టము వచ్చిన రీతిని యంతా విహరణ జేసే జలమును నేను అందరు కోరే జలమును నేను ఎల్లెడనుండే జలమును నేను

మది కలవర పడుతోందీ..

మది కలవర పడుతోందీ.. మనస్సు ఆరాటపడుతోంది కల నిదురను చెరిపేసింది.. నీ జ్ఞాపకాలు ఉలిక్కి పాటు కలతనిద్రని చెరిపేస్తున్నాయి

నేనిక్కడ అంటూ పలకరిస్తావు మదిలో గుబులు రేపుతావు.. మనసా అని పిలిచే లోపు... కన్నీరు మిగిల్చి కనిపించకుడా పోతావు.. నేనెలా ఉన్నాను ..అంటూ ఒక్కసారి పలకరించలేవా అన్ని మాటలు ఊసులన్ని గాలిలో కల్సిపోయాయా ఒకప్పుడు నీవు నన్ను తలచుకున్నా నిన్ను నేను తలచుకున్నా గంతులేసే మనస్సు ఇప్పుడు ఎవ్వరు ఎవ్వరి ఏమికానివారిలా బద్ద శత్రువుల్లా. గాయం గతుకుల్లో ఉబికి వస్తున్న రక్త్తంలా బాదలో..బారంగా జీవిస్తున్నా మనసా

అలిసిన మనసులను

అలిసిన మనసులను రంజింపచేయునది కవిత్వం, కోటిభావాలను పలికించే పదునైన పదాల అర్ధవంత అల్లిక కవిత్వం, మనసు కరగని మనుషుల మనసులను కరింగించేది కవిత్వం, అశలువాడిన జీవితాలలో మనోధైర్యం నింపేది కవిత్వం, ప్రపంచమంతటా శాంతిని విరజిల్లింపజేయు శాంతి ద్యోతకం కవిత్వం, భువిలో గడప గడపను తాకే చైతన్యప్రవాహం కవిత్వం, ప్రజా ఉద్యమాలకు ఆయువు పోసేది కవిత్వం, ప్రజల కష్టాల-కన్నీళ్ళలోంచి ఉద్భవించేది కవిత్వం, లోకం పట్టని స్వార్ధపరులకు కనువిప్పు కలిగించేది కవిత్వం, గతితప్పిన లోకంపై ఎక్కుపెట్టిన అక్షర ఆయుధం కవిత్వం, శాంతి,అహింసలను భక్షించే అశాంతి,హింసలపై అక్షర పోరాటం కవిత్వం, అవినీతి,అదర్మాల చీకటి లోకంలో చీకటిపొరలను చీల్చే చురకత్తే కవిత్వం, పేదల-బడుగుల దుర్భర బ్రతుకులను లోకానికి వెలువెత్తి చాటేది కవిత్వం, విధులను మరిచిన నాయకుల,అధికారుల,ప్రజల కర్తవ్యాన్ని గుర్తుచేసేది కవిత్వం, మసకబారుతున్న మానవతా విలువులకు రక్షణా కవచం కవిత్వం, ప్రతిక్షణం ప్రజాశ్రేయస్సుకై పోరాడే అలుపెరగని అక్షర జలపాతం కవిత్వం.

ఓ కాలమా....

ఎందుకే నీవు...నన్నిలా చేశావు ఇంత అల్పసంతోషి ఐనవు .... నీ "రోజుల" చక్రానికి ఆయువు... ఇరుబదినాలుగు గంటలు చాలనుకున్నావు ... ధ్యానములోని తాపసిలా... ఎంత ప్రశాంతంగా ఉన్నావు... కాని అది ఏమిటో మాకేమో.... ఇంకో ఇరుబదినాలుగు దినములు కలిపినా మా "రోజు"కు ఆయువు సరిపోదు... బ్రతుకుభాద్యతపై మమకారం తీరదు... పెంచిన ఈ వ్యవధిని కూడా... బంధాల బంధనంలో బంధీ అవటానికి ... ఆ ఊచలను ఇంకొంచెం పదిలం చేస్తాం కాలం అంతంలో "అయ్యో నాకోసం ఏమి చేసుకోలేదని" రోదిస్తాం...

కాని కాలమా నీకెంత అదృష్టమే???... గడచినా దానికి దుఖించక... జరగబోయే దానికి చింతించక... ఎవరి కోసం వేచి చూడక... నిర్లిప్తంగా ముందుకు సాగుతూ... ఈ క్షణం మాత్రమె నిజం అంటావు... ఏ బంధాలకి బంధీ కానంటావు... వెనుకకి తిరిగి చూడటం తెలియని... నిన్ను చూస్తుంటే నాకు అసూయగా ఉంది... ఒకరి చింత నీకు లేదు... ఎవరి నుంచి భయము లేదు.... ఎవరికీ ఏమి దాచావు... ఎవరి నుండి ఏమి ఆసించవు... ఓ కాలమా నీ పనే బాగుంది సుమా...

కళ్ళూ కళ్ళూ కలవగానే

కళ్ళూ కళ్ళూ కలవగానే సిద్ధంగా ఉన్న సగం నవ్వు పెదవులపైకి జారుతుంది... అలసట జతగా తెచ్చుకున్న అసహనం మాటల్ని ముక్కలు చేసి విసిరేస్తోంది.. మెడ వంపులోనో నడుము మడతపైనో ఎదపై నిలవనంటున్న పైటసాక్షిగా.. నడిరేయిన వేలికొసల పలకరింపులు.. నిర్లిప్తత వాగు దాటాలంటే శరీరాలు మాట్లాడుకోక తప్పదనుకుంటా!

స్పర్శ ఇచ్చిన భరోసానేమో నా హృదయమంతా నీ ఊపిరిగా మారింది! నిద్రదుప్పటి కప్పుతున్న నీ పరిమళం సాక్షిగా ఒక్కమాట తీసుకోనీ.. నిజం కాని నిజంలా.. ఊహల తీరంలో విహరిస్తున్నాను నేను.. చీకటిని కాకున్నా ప్రతి వేకువనీ కలిసే ఆహ్వానిద్దాం .. గతం సాక్షిగా ఇవన్నీ ఊహలే నిజాలు కాదు.. నిజాలు అయ్యే అవకాశం అస్సలేలేదు.. కాని ప్రతి క్షనం నీ జ్ఞాపకాలు వెంటాడు తుంటే.. ఏంటో చిలిపి కోరికలు చిందులు తొక్కుతున్నాయి.. విరహంలో వెర్రి అలోచనలంటే ఇవేనేమోకదా..?

శిల్పం

నేను మొట్టమొదటిసారి ఏడ్చినప్పుడు ఎంతమంది నవ్వారో.... నా ఆగమనాన్ని ఆమోదిస్తూ...ఆనందిస్తూ... ఆ నవ్వులు ఎన్ని కొత్త రూపాల్ని,సరికొత్త అర్ధాల్ని సంతరించుకుంటుందో కదా అనిపిస్తుంది ఒక్కోసారి.. బడికెళ్లను అని కిందపడి దొర్లుతుంటే.... నా అల్లరికి నవ్వారు.... అడిగింది కొనివ్వలేదని ఉక్రోశంతో ఏడుస్తుంటే నా అలకకి నవ్వారు... నా వస్తువులు ఎవరైనా లాక్కున్నప్పుడు బాధలో ఏడుస్తుంటే నేను ఉడుక్కోవడం చూసి నవ్వారు.. నిద్రపట్టడము లేదు కథ చెప్పనిదే పడుకోనని ఏడుస్తుంటే, రాజుగారి చేపల కథ వెయ్యోసారి చెప్తున్నా అమాయకంగా ఊ కొడుతుంటే నవ్వారు... ఇది నేను చేయగలను అని ఏడ్చుకుంటూ చెప్పినా... చేశావులేవోయ్ పెద్ద అంటూ అవహేళనగా నవ్వారు.... ఫలానా మనిషి నచ్చింది చేసుకుంటా ఒప్పుకోండి అని ఏడ్చినప్పుడు అంతస్తులు..తారతమ్యాలు చూపి నవ్వారు... ఇంతమందికి ఇన్ని సందర్భాల్లో నవ్వు తెప్పించిన నా ఏడుపుని... నేను నవ్వుగా మార్చుకుందామని చేసిన ఫలితం వికటిస్తూనే ఉందిప్పటికీ....!! మొదటిసారి నవ్వుదామని నవ్వుకుంటూ "పోతా" అని అంటే మాత్రం అప్పుడు అందరూ ఏడుస్తారు....ప్చ్..!! దూరంగా ఉన్నప్పుడు తలపుల్లోకి..... దగ్గరగా ఉన్నప్పుడు తమ ఒళ్ళోకి,నన్ను... తీసుకోలేని మనుషులు ఎందరు ఉండి ఏం లాభం?? ఊపిరిపోయలేని వాడు ఊరడిస్తే వచ్చేదేముంది....? మనసులేనివాడు కొత్తగా నవ్వేదీ, ఏడ్చేది ఏముంది?? ఉలి"దెబ్బల" తరువాతే శిలనైన వాడిని.... బ్రతికినంతకాలం శిధిలమవుతూ ఉండటం తప్ప...!!

పొగొట్టుకున్నాను

నీవూ, నేనూ కలిసిన తొలిసారే నన్ను నేను పోగొట్టుకున్నాను! విశాలమైన నీ కనుల ఆకర్షణలో లోతైన నీ చూపుల వెన్నెల సముద్రంలో ....... సిగ్గు బుగ్గ పై సొట్ట మొగ్గ పల్లవించిన వివర్ణమైన రోజాపువ్వు సొగసులో ....... దూదిలా సున్నితమైన పాలరాతిలా నున్నని తెల్లనైన నీ శరీర చాయలో ....... పెదాల చాటున నవ్వినప్పుడూ, మాట్లాడుతున్నప్పుడూ దోబూచులాడే ముత్యాలు దానిమ్మ గింజల్లాంటి పలువరస మెరుపులో ....... ఇష్టాల్నీ మనోభీష్టాల్నీ లాలసనీ దాచుకుని మరీ నన్ను నేను కోల్పోయాను. అన్నీ సర్దుకుని నమ్మించి, మౌనంగా నువ్వు వెళ్ళిపోయావు. ఇప్పుడు లోతైన నీ చూపుల వెన్నెల సముద్రం లేదు. పల్లవించిన వివర్ణమైన రోజాపువ్వు సొగసు లేదు. పాలరాతిలా నున్నని తెల్లనైన నీ శరీర చాయ లేదు. ముత్యాలు దానిమ్మ గింజల్లాంటి నీ పలువరస మెరుపు లేదు. వలపెక్కడో వగపే అంతా! నీ నీడలా ... నన్ను నేనే కోల్పోయాను మనోవేదన, పశ్చాత్తాపం తియ్యని బాధై ....... నా హృదయంలో!

కట్టెలు

ఊపిరి ఆగితే మనిషి కట్టేనా ? ఉసూరుమంటుంది మనసు మరణం చేస్తున్న గాయాన్ని మరిచిపోలేక మరణ సంతకం మనిషిని మనిషికి దూరం చేస్తుందా ? పంచుకున్న ప్రేమలు పెంచుకున్న అనుబంధాలు జ్ఞాపకాల మబ్బులై కురిసే చినుకుల్లా అప్పుడప్పుడవి పలకరిస్తుంటాయి హాయిగా పడుకున్న ఆ కట్టెలది మౌనం వాటి భాష కాదు నిశ్చలనం వాటి రోగం కాదు నిద్ర వాటి యోగ ముద్ర కాలిన కట్టెలు చెప్పేదొక్కటే తాను పిడికెడు బూడిదంత మిగులుతానని మరణం ఏ అతీత శక్తి రాత కాదు జననం తనకు తాను రాసుకున్న చివరి లేఖ అని .

విధ్వంసమవుతున్న

జీవితం ఓ వైపు.. మెడ మీద వేలాడుతున్న కత్తిగా మారిన సమాజం మరో వైపు కోరలు చాచిన సామ్రాజ్యవాదం వెంటాడుతున్న కార్పోరేట్ మాయాజాలం మాయమై పోతున్న బంధాలు ...అనుబంధాలు చూద్దామన్నా కనిపించని పచ్చదనం...మానవత్వం మనిషి నుంచి వేరై .. హింస రాజ్యమేలుతున్న సమయం ఇది ... విలువల విధ్వంసం ..నిరాటంకంగా కొనసాగుతున్నా ..ప్రశ్నించలేని .. పరిస్థితులను సృష్టిస్తూ జీవితం కంటే మనీ గొప్పదంటూ ఊరేగుతున్న కాలం ఇది బంధాలను తెంచి వేస్తున్న టెక్నాలజీని మనం నెత్తికి ఎక్కించు కున్నాం ...బహుశా మానవ చరిత్రలో ఈ కాలం ఒక చరిత్రను ..అభివృద్దిని విస్మరించింది..పోరాటమే మిగిలింది ... యుద్ధమే ఇక జరగాల్సింది .. రక్తంతో తడిసిన నేల ఎర్రకలువ పూలను పూసినట్టు చలి చీమలు బందూకులైనట్టు ఉద్యమించాల్సిందే..లేకపోతే మన స్వేఛ్చ కోసం .. మన బతుకు కోసం పోరాడుతూనే ఉండాల్సిందే ..

ఇది నాకు ఇష్టం!

ఇది నాకు ఇష్టం! అది నాకు వద్దు! అని చెప్పే, హక్కు ప్రతి ఒక్కరికీ ఉంది! ఉండాలి, ఉంటుంది కూడా! అది పౌరస్వతంత్రం! భారత రాజ్యంగం..ఏనాడో.. భావ ప్రకటనను చట్ట బద్ధం చేసింది ! కానీ మన అభిప్రాయం చెప్పినప్పుడు ధర్మమనీ.. అవతలివాళ్ళు చెప్తే అహంకారమనీ ఎలా అంటాం? మనము విరుచుకుపడేది ధర్మాగ్రహంతో, కాదన్నవారిది వదరుబోతు ఆవేశం అనడం కుసంస్కారం! అలోచనలూ, అబిప్రాయాలు, ఉద్దేశ్యాలు, సిద్ధాంతాలు.. ప్రతి మనిషికీ ఉంటాయి! అన్నీ ఒకేలా ఉండవు! భిన్నత్వం సహజం! వైరుధ్యం సాధారణం! నమ్మిన సిద్ధాంతం సరైనదన్న విశ్వాసం మనకున్నప్పుడు, ఎందరు వ్యతిరేకించినా, హేళన చేసినా, వెక్కిరించినా.. ఉడుక్కోవాలా? ఆవేశపడాలా?? వాదనకు దిగాలా?? గిల్లేది ఏడ్చేందుకే ఐన్నప్పుడు , బాధ భరించి అవతలివారి ఓటమిని చూడాలి! గెలుపు సాధించాలి! దెబ్బలాటకు దిగి నవ్వులపాలు కారాదు! నోర్లు పెట్టుకునీ, కర్రలు పట్టుకునీ..ఒప్పించాలనుకోవడం దౌర్జన్యం అనిపించుకుంటుంది! కార్యసాధన కు.. కండ బలం కన్న గుండె బలం అవసరం నేస్తం!

నూరేళ్ళూ నిలిచే స్నేహ౦ కావాలి

నూరేళ్ళూ నిలిచే స్నేహ౦ కావాలి కన్నుల్లో నన్ను దాచే నేస్త౦ కావాలి గు౦డెలో ఒదిగిపోయే౦దుకు ప్రేయసి కావాలి ఇన్ని అబద్దాలు ఎలా నిజం అవ్వాలి.. మనసు తెలుసుకొని అవకాశంచూసుకునేవాళ్ళున్నారు... పరిస్థితులను బట్టి ప్రేమ మారుతుందా.. స్నేహం జారిపోతుందా... తాను కోరుకున్న దాన్ని కోసం ఏన్నో డ్రామాలు ఆడేవారు కొందరు.. ఎదుటి మనిషి వ్యక్తిత్వం తెలిసి కూడా మారేవాళ్ళు మరికొందరు.. ఇక్కడ నీతి నిజాయితీ ప్రేమ కు చోటులేదు..నటనకావాలి.. అలాంటి వాళ్లనే నమ్ముతారు... ఎదుటివాళ్ళు భాదపడ్డా వాళ్ళ కవరసం లేదు ప్రేమకోసం నీజాయితీగా పరితపిస్తున్న మనసును ఎందుకు అర్దంచేసుకోరో తెలీదు.. ఆ నిజాయితీ ప్రేమ చావుకు దగ్గరపడ్డా వాళ్ళకనవసరం అలా అలా ఎలా ఉంటారు ప్రియా..

వక్తిత్వం మార్చుకొని వక్తితత్వాన్ని అనుమానిస్తున్న నిన్ను ఏమనాలిరా... నీ పరిచయం నన్నో పిరికి వానిగా మర్చింది.. ఇప్పటికీ నీకెమౌతుందోని బెంగ.. నీవు నాదగ్గరలేకున్నా .. నా దానివి కాదని వెళ్ళీనా తీరని ఈ బెంగ ఏన్నాళ్ళో. బంగ పడ్డా బెంగ పడ్డా నన్ను ఏమర్చావు.. నేనేమౌతానొన్న ఆలోచనలేకుండా.. అన్ని మాటలు మాట్లాడుకున్నాం .. మాటలప్రవాహాన్నికి అడ్డేలేని రొజులు మర్చిపోయావా.. అలా రోజులు గడచి బాధను నాకు విదిల్చి.. ఇవేరోజులు ఓసారి గుర్తు తెచ్చుకో ప్రియా... అవన్నీ గుర్తుంటే నీవిలా ఎందుకుటావులే అంతా నా బ్రమ నీకు నేను గుర్తుండటామా...ఇది చాలా పెద్ద జోక్ కదానీకు.. అన్ని మాటలు మాట్లాడుకున్న మనం ఇప్పుడు చిన్న మాటా మాట్లాడ లేని స్థితిలో నీవు.. ఒక్కసారి చిన్న మాట్లాడతావని ఎదురుచూస్తూ నేను చీ అనిపిస్తుందా నీకు.. అప్పుడలా ఇప్పుడిలా స్వార్దం నిండిన నీమనస్సులో నాకు చోటులేదుకదా.. నా జీవితంలో కి ప్రవేసించినప్పుడే నీకు తెలుసు ఇలా జరుగుతుందని.. తెల్సి నిజంగా స్నేహం చేసావా నటించావో తెలీదు అన్నీ నిజం అని నమ్మా.. ఇదిగో ఇప్పుడు నేను అనుబవిస్తున్నా .. నీవెందుకిలా చేశావంటో రోదిస్తూ.. ఇవన్నీ నీకు తెల్సు కాని .. వద్దులే " ఐయితే ఎంటంటా " అంటావు ఏంటో ఈరోజు మనసంతా గందరగోళంగా వుంది అయినా ఎంచేయగలనులే ఏ స్నేహ౦ నాకొద్దు ఏ బ౦ధ౦ వెయ్యొద్దు స్నేహ౦ కాల౦తో చేజారిపోతు౦టే బ౦ధ౦ దూర౦తో ముడివీడిపోతు౦టే ఏ స౦తోష౦ అయినా విషాద౦గా మిగిలిపోతు౦ది చిన్ని ఆన౦ద౦ సయిత౦ ఎ౦డమావిలా మారిపోతు౦ది అ౦దుకే... ఏ స్నేహ౦ నాకొద్దు... ఏ బ౦ధ౦ నాకొద్దు

కవిత్వానికి దండంపెడతా

నింగి వంగినేలను ముద్దాడినట్లు మనసుని ఎత్తుకునే కవిత్వానికి దండంపెడతా నమ్మకాల చాంతాడు తెగిపడ్డప్పుడు హృదయాన్ని పట్టిచ్చే కళల పాతాళగరిగెకు దండంపెడతా లో వోల్టేజీ ఆశల్తో బతుకు మసకబారినప్పుడు మనసుల మధ్య ప్రసరించే కవిత్వ తరంగాలమీది విలువల విద్యుత్తుకు దండంపెడతా మనిషి స్పర్శలోని కరెన్సీ వాసనకు హృదయం పొలమారినఫ్పుడు వెన్నెల జలపాతమై మనసుని ముంచెత్తిన కవిత్వానికి దండంపెడతా నాలో సగం నా అభిప్రాయాల దువ్వెన్లు పట్టి రెక్కలు విరుస్తున్నప్పుడు నన్ను తన గర్భసంచిలో పొదుగుకొని విశ్వాసపు ఆక్సిజన్‌నిస్తున్న కవిత్వానికి దండంపెడతా మనిషి దూడను స్టేటస్‌ కొయ్యకు కట్టేసి బతుకు పొదుగునుంచి డబ్బుల్ని పితుకుతున్నప్పుడు విలువల ఎన్నాద్రై గుండె ఆకలి తీర్చిన కవిత్వానికి దండంపెడతా ఎడారి బతుకులో ఆశల నారుమడి ఎండి నెర్రెబారినప్పుడు గుండె చెరువు నిండి కన్నీటి అలుగు దుంకిన కవిత్వానికి దండంపెడతా ఆత్మల్ని అగ్గితో కడుక్కోలేనివాడు అగ్నిసాక్షిగా తాడు బంధాల్ని పేనుతాడు సమస్త బంధాల్ని తన జ్వాలల్లో నిగ్గుదీసిన కవిత్వానికి డండంపెడతా.

బాల్యం బంగారు కాలం!

ఆ వయసులో ప్రతిదీ అద్భుతం! పండగొస్తే సంబరం! చుట్టాలోస్తే ఉత్సాహం! కొత్తబట్టలంటే తెగ ఆనందం! పిండివంటల మాట చెప్పక్కర్లేదు! ప్రతి గుడీ పిల్లలదే! హడావుడి మొత్తం వాళ్ళదే! ఒక పండగ వచ్చేందుకు నెల రోజుల ముందుగా.. ఎంత ఎదురుచూపు, ఎన్ని పథకాలు!! ఆటపాటల కోసం పెద్ద పెద్ద ప్రణాళికలు! ఊరు మొత్తం ఏకమై ఒక కుటుంబం లా , మారి సరదాలు చేసుకునే సందడి - పండగ! తిరునాళ్ళు జరిగేవి, బుట్టబొమ్మలు వచ్చేవి! వీధిభాగవతాలు సాగేవి! లోగిళ్ళనిండా ఆనందమే! ఇప్పుడా ఉత్షాహం కనుమరుగైంది!అంతా ఫార్మల్ గా మారింది! పిల్లలు పండగ రోజు..ను జస్ట్ హాలిడే అనుకుంటున్నారు! టి.వి చూస్తారు. వీడియో గేంస్ ఆడుకుంటారు! గుడి కెళ్ళండ్రా అంటే మనసులో దండం పెట్టేసామంటారు! పులిహోర, పాయసాలు బోర్! పిజ్జాలు, బర్గర్లు కావాలి! ఆడాళ్ళకి సీరియళ్ళు మిస్ ఐతాయి, అందుకే .. నైవేద్యాలు ఫ్రం స్వగృహ ఫుడ్స్! దేవుడు సర్దుకుపోతున్నాడు పాపం! గంటల తరబడి ఒక్కరు వండితే, అందరు తినడమేమిటని విప్లవం! నాగరికత మోసుకొచ్చిన కంఫర్ట్స్ చాటున ఆచారం అటకెక్కింది! ఎంత పెద్ద పండగైనా, ఓ పూట కి వచ్చిపోతోందంతే! సందడి, సంబరం లాంటివి ఆశించడం వృధాయేమో నేస్తం!

ఏం చేయను,

నేనూ కాలంలోనే వున్నాను... ప్రతి రోజూ కొద్దికొద్దిగా కరుగుతున్నాను! కాలాన్ని దాటాలంటే కడకు ఒకటే దారి అనీ, ప్రేమలో మునిగి, తేలి, ప్రేమనైపోవడమేననీ తెలుసు!! కాని నేను కాలానికి వీడుకోలు పలకను, పలికితే... లోలోన తిరిగి కలవాలనే భావన ఉండిపోతుంది. కాని ప్రేమా! కాలానికి మాత్రం నన్ను వదిలేయకు, నీవడిలో ఉంటే కాలం కూడా కొద్దికొద్దిగా కరిగిపోతుంది..! హద్దుల్లేని అకాశం కూడా ఒద్దికగా ఒడిలో ఒదిగిపోతుంది!!

నీవు లేకున్నా.....

నీవు లేకున్నా..... నను ఒంటరితనం వేధించటలా.. ఎందుకంటే??? నీ హృదయం చెప్పిన ఊసులు చెపుతూ.. నీ నిశ్వాస... నా ఉశ్ఛ్వాసగా మారి నా హృదయాన్ని ఓదారుస్తూంది నీకోసం తిరిగే నాకు.. నీ దూరం భారం అనిపించటలా.. ఎందుకంటే??? ఇక మారని నీ రూపం నా తలపులలో.. నాతోనే వస్తూ.. నీవెంటే ఉన్నానంటుంది.

కానీ...నీ ఉన్నపుడు.. నీ వెనుక పడతూ.. ఆవేధనగా ఉన్న నాడు..నన్ను ప్రేమికుడన్నారు.. నీవు లేక.. నీ ఉసులతో..నీ తలపులతో నిను ఆరాధిస్తున్నప్పుడు .. ఒడ్డును తాకినా గట్టు చెరలేని కెరటం అంటున్నారు కాని వారికి తెలియదు.... గట్టుకు చెరిన కెరటం ఉప్పెనవుతుందని. హృదయం ఉప్పెన అయితే అది నన్నే మున్చెస్తుందని.. :-(

ఒంటరి బ్రతుకే హాయనుకుంటే తప్పే తెలుసా….

తొమ్మిది నెలలే బజ్జున్నా దర్జాగా… కమ్మగా లాలి వింటూనే చల్లంగా… అమ్మ గుండె వినపడక…ఎగిరిపొయింది పడక… కళ్ళు తెరిచి చూసాక….వెలుగు కానొచ్చే మొదట… పుట్టానట, నేను…పుట్టానట… కన్నీటితో, నేనే…వచ్చానట… పనొచ్చిందేమో పైన నాన్నకి వదిలేసాడలా.. అమ్మ కన్నీట ఉందో ఏమో నాపై ప్రేమ కదా…. అమ్మ నన్నలని చూడాలన్న……ఆశది తీరేనా…???? పుట్టకముందూ ఒంటరినే …. ఇకపై కూడానా….??? ఆ దేవుడే ఉన్నాడు నీకు అని అన్నారంతా… మరి ఆయనేనాడూ కనపడడే ఎకడుంటాడంటా??

ఆకలితోనే పెరిగా నేను…ఏళ్ళేళ్ళుగా…. కాస్తైనా నీడే ఎరుగను నేను ఎన్నాళ్ళైనా… కన్నీరే చొరవైందే నాకు ఎవరూ లేకా.. చీదరింపులే చుట్టకు చూపై వస్తున్నాకా…!!! రెక్కల కష్టం డొక్కల సాయం స్నేహం లాగా… బ్రతికేస్తున్నా బ్రతుకే నాకు శత్రువు కాగా… !!! ఎవరూ లేరని అనధ చేసి వదిలారంతా… ఓ మాటైన ప్రేమగ అంటే జీవిస్తాగా…!!! ఎవరికి ఎవరో అనుకుంటూ బ్రతికేసేకన్నా…. ఒకరికి ఒకరై చెలిమిగ ఉంటే చేదేంటంట…??? నాదేముంది నేడుంటాను….రేపెరిగానా…??? నాలాంటోళ్ళకి గొంతై నేను….ఇది చెప్తున్నా…!!! ఒంటరి బ్రతుకే హాయనుకుంటే తప్పే తెలుసా…. ఏ తోడూ లేక మొడై ఉంటూ నరకం చూసా…..నేనే నరకం చూసా…!!!!

ముంగురుల మృదులాస్యం

నీలి నింగి అల్లన వొంగి నీ శిరస్సును నిమిరెనా ఏమి ఆ తుమ్మెదలబారు ఒక్కమారు రివ్వున వాలి నీ తలపై నడయాడెనా ఏమి ఒకసారి మోవిపై జారి ఒకమారు గాలితో జత చేరి ఎన్ని విలాసాలో ఎన్నెన్ని విన్యాసాలో అభ్యంజనానంతరం ఆ కురుల కెంత సంబరం మోమున ఆ స్వైర విహారం పచ్చని ప్రాంగణాన చేరి ఆ కేరింతల వినోదం అవి పలకరింపులో పలవరింతలో రహస్య సంప్రదింపు లో నిసిరాతిరి వేళ ఎదపై పవళించిన వేళ మోమును కప్పినవి కురుల రాగాలా కారు మేఘాలా ఆకురుల నింగిలో దాగిన నగు మోము సోయగం విరుల పరిష్వంగం లో రంగు రంగుల వైభవం వర్ణించగ నాకు సాధ్యమా

కన్నీటి భారతమా....కళ్ళు తుడుచుకో...!!

యుగాలెన్ని గడుస్తున్నా నీ కంటి తడి అరనేలేదు... నిలువునా తడుస్తున్నా నీ వేదన తీరనే లేదు... ప్రపంచపు మూల మూలల్లోకి తెగపాకిన నీ ఘనకీర్తి.... స్వార్ధమనే రాకాసికి చెరపబడుతుందని ఒక ఛలోక్తి... దేశ పౌరులంతా నా సోదర "సోదరీమణులే" అని ప్రతిజ్ఞ చేసిన పురుషుల్లో 'చెల్లె' వరుసని "చెడిపిన"వారెంతమంది? స్వార్ధపు విషపూరిత గాలుల్లో రెపరెపలాడే నీ త్రివర్ణాల్లో లేని ఎరుపురంగుని(రక్తాన్ని) చేర్చి, తెలుపలేనంతగా తెలుపు లేకుండా చేస్తున్నారు నీ దుస్తుల్ని..!! పంద్రాగస్టు పర్వదినమంటూ తల ఎత్తి మరీ ఎన్ని ఎగతాళి చప్పట్లో...!! ఎంత ఏడ్చినా ఏంటి ప్రయోజనం? నీ కంటి తడి ఆరదిప్పట్లో.... పాలించే నాయకులెప్పుడో 'పోయారు' మా దారిన మమ్మల్నొదిలేసి, కన్నీటి భారతమా నువ్వేం చేస్తావ్ పాపం, కళ్ళు తుడుచుకో... మాలా, ఆశలన్నిటినీ వదిలేసి...!!

ఓ ఆనందపు పంకిణీలొ

1. ఆనందం! నీ చిరునామా వెతుకులాటలో ఎంత సంతసమో...దు:ఖం నుండి విడదియ్యాలిగా మరి ఇది అద్వైతానందమేమో! 2. బాధనే అద్దంలో కన్పడేది నువ్వేలే జీవితం చిన్నదని తెల్సినప్పుడల్లా అనిర్వచనీయ ఆనందం...బాధగా! రంగుల్లేని పసినవ్వులోనూ పైట జార్చిన వరిపంటలోనూ పురిపెట్టిన బాల్దారంలాంటి స్థితి నాది విదేహానందంమేమో! 3. సంతోషానికి శబ్డమివ్వన్నారెవ్వరో అప్పుడే ఆమె నవ్వు గుర్తుకొచ్చిందీ గుండెనిండా ఖాళీతనంతో ఉన్నానా నా కిటికీ రెక్కపై హార్న్ బిల్ ముక్కుపొడుపులూ శబ్దానికీ, ఆనందానికీ మరో పాఠంలా.... ఇక ఇదింతే..ఆనందానికి ఆమె మాత్రమే చిరునామా...

కదిలే కావ్యానివి నీవు.....

కదిలే కావ్యానివి నీవు..... కనిపించనిమేఘానివికనిపించి కనిపించకుడా... నాఉహాల్లొ నిండిపొయావుఊరిస్తూ ఉడికిస్తున్నావు..... నిద్దురలేకుండాచెస్తున్నావునీకిదిన్యామేనా..... అకలినికూడా చంపేస్తున్నావునాఆలోచనకు మార్చెస్తున్నావు .... ఎందుకిలాచేస్తున్నావు నీ నవ్వే సెలయేరైతే అందులో కమలమై నీ చూపే వెన్నెలైతే ఆ వెన్నెల్లో బాటసారినై నీ మనస్సే సంద్రమైతే అందులో ఒక బిందువునై నీ హృదయం వినీలాకాశమైతే అందులో ఓ మేఘాన్నై ఎప్పటికీ ఉండాలని పరితపిస్తున్నా... మనస్సు లయ తప్పిందేమో, హృదయంలో ఈ కలవరం! ఎందుకో నీ రూపే ప్రతిక్షణంనా కళ్ళలో కదలాడే! నా మదిలో అలజడితొలగిస్తావని ఆశిస్తూమనస్సుని మాటలుగా అందిస్తున్నా కరుణిస్తావో కడతేరుస్తావో ఈ నా ఆశల అందలాన్నినీదే తుది నిర్ణయం!!!

నేటి సమాజం

గుళ్ళో దేవేరికెందుకో వేల కోట్ల నగలు? ఆ మెట్ల మీద బిచ్చగాళ్ళకి మాత్రం నిత్యం కడుపుమంటలే !! బిచ్చగత్తె జోలెకు కట్టిన పసిపాప నేనెవ్వరికీ ముద్దురానా? అని జాలిగా చూస్తున్నట్టు ఉంటుంది నాకంటికి... ఆ పన్నెండేళ్ళ చిరుగుల గుడ్డల చిన్నది రెపరెపలాడే పట్టుచీరల దగ్గర చెయ్యిచాపి పైసలు అడుక్కుంటుంటే పక్కనున్న తోడేళ్ళు చిరుగుల సందులను ఆకలిగా తడుముతున్నా అర్ధం కాని పిల్ల అసహాయత కనపడుతుంటుంది నా కంటికి... ఒక్కసారి దర్శనం చేసుకుంటే చాలు, చేసిన పాపాలన్నీ పోతాయ్ అని ఆత్రపడే మనుషులను చూసి రోజూ గుడి అరుగుమీద డొక్క వీపుకంటుకుని చలికి వణుకుతున్న ముసలి అవ్వ నవ్వుకుంటున్నట్టు ఉంటుంది నా కంటికి... అమ్మా! అనుకున్న పని అయిపోయింది నీ మొక్కు తీర్చటానికి వచ్చా తల్లీ అన్న బిడ్డలను మొక్కుల సంగతి తరవాత, వచ్చే దారిలో నీ తోటి వాళ్ళ కష్టం ఒక్కటీ నీ కళ్ళబడలేదా ! అని మూగగా అడుగుతున్నట్లు ఉంటుంది ఆ అమ్మ నా కంటికి...

గుడిలో ఎందుకు రామయ్యా!!

గుడిలో ఎందుకు రామయ్యా!! నిను విడుదల చేస్తాం రావయ్యా!! పాట వింటుంటే నాకు ఓ చిన్న మహా పెద్ద సందేహం!? ఆ ఇక్ష్వాకు రాముడు, సీతారాముడు త్రేతాయుగంలో నెట్టుకొచ్చినంత ఈజీ గా ఈ కలియుగంలో గట్టెక్కగలడా! నో! దేశం నిండా ప్రసార మాధ్యమాలు లేవు కాబట్టి, రాములవారు ప్రశాంతంగా నమ్మిన దారిన నడిచారు! ఇప్పుడా నడకలు, నడతలు ..అబ్బే, కుదరదు గాక కుదరదు! సీతా స్వయంవరం దగ్గరే కల్యాణ రాముడు ఛానల్స్ కి, స్పందన చెప్పాల్సిఉంటుంది! అదీ ఓపెన్ గా చెప్పేయ్యాలి! విల్లు విరిచినప్పుడు ఎలాంటి ఫీల్? అసలు మీకీ పోటీ నచ్చిందా? సీతాదేవి ఫస్ట్ లుక్ ఎలా అనిపించింది? గొప్పకోసం పాల్గొంటున్నారా, సీతమ్మ కోసమా? వగైరా ప్రశ్నలు!!! సీతమ్మవారినీ విడిచి పెట్టరు. ప్రశ్నావళి సంధించి బాదేస్తారు! ఇక వనవాసం టైం వొస్తే అక్కడ మాటర్ వేరు! కైకమీద కోపం రాలేదా? భరతుడు ఇందులో ఇన్వాల్వ్ అయ్యుంటాడని డౌట్ లేదా? నాన్న మాటకి మీరెందుకు సఫర్ కావాలి? ఇలా.. చంపేస్తారు! సెలెబ్రిటీల జీవితం లో ముఖ్యమైనవి ఎమన్నా జరిగాయంటే.. అదేదో సినిమా డైలాగ్ చెప్పినట్టు బతుకు బస్ స్టాండే! ఐనా మనిషికి మరీ ఇంత ప్ర్రైవసీ పోవడానికి కారణం ఎవరు నేస్తం! మనిషికి పక్కవాడి జీవితం మీద ఉన్న ఇంటరస్టా? లేక, లోగుట్లు వ్యాపారసాధనాలు చేసిన మాధ్యమం ఘనతా?

గాలిపటాలెగరేస్తున్నారు పిల్లలు

గాలిపటాలెగరేస్తున్నారు పిల్లలు అదనుచూసి వదుల్తూ లాగుతూ లాగుతూ వదుల్తూ అందనంత ఎత్తుకు ఎదుగుతున్నారు పిల్లలు రంగురంగుల గాలిపటాల్తో ఆకాశంకేన్వాసుమీద విశ్వాసపు కుంచెలతో ఉత్సవంలాంటి జీవితాన్ని చిత్రీకరిస్తున్నారు పిల్లలు రెక్కల్ని నమ్ముకొని నిత్యం సముద్రాల మీద వలసపక్షుల్లా పొట్టకూటి ప్రయాణం చేస్తున్న జీవితాలు కొన్ని ఏ రెక్కలు లేకనే ఆకాశాన్నాక్రమిస్తున్న ధనిక మేఘాలు ఇంకొన్ని సుడిగాలికి ఎదురొడ్డి సాగుతున్న దిక్కులేని కూలీ తూనీగలు వేలకొద్ది ఆకాశం జీవితాలతో క్రిక్కిరిసింది గాలిపటాలెగరేస్తున్నారు పిల్లలు వాస్తవంలో జీవిస్తున్నారు పిల్లలు ఆకాశమంత జీవితానికి అవరోధాలెన్నున్నా అవధులెక్కడివి? అదిగో ‘బో’ వెయ్యడానికి, ‘కైంచి’ కొట్టడానికి, పదునైన ‘మాంజా’తో శత్రు పటాలు పావురాల్ని డేగల్లా వెంటాడుతున్నాయి పిచ్చుకలంత సులువుగా తప్పించుకుంటున్నారు పిల్లలు ఉత్తుత్తి భయాలకు బెదరమంటున్నారు జీవితపటాల్ని కాపాడి ఒడిసి పట్టుకుంటున్నారు అదిగో! పిల్లల విజయోత్సాహ పు హోరులో తుపాకీ శబ్దాలు కూడా చెవులు మూసుకుంటున్నాయి పడడం ,లేవడం తెగిపోవడం , అతుక్కోవడం చిన్నబోవడం, చిక్కు విడదియ్యడం పిల్లలక్కూడా సహజాతి సహజం మానవ చేతిసూత్రంపై జీవితం గాలిపటమై ఆడుతోంది ********** మరణించే ఆలోచనల్లో ఉన్నవాళ్ళకు పిల్లలు ఇలా సలహాలిస్తున్నారు “అంకుల్! ఒక్క గాలిపటం కొనుక్కోండి ప్లీజ్”

అందని చందమామ

కాలపు చిటికెన వేలు పట్టుకొని బాధల నదిని దాటుదామనుకున్నప్పటి మాట పాత దేహాలకు కొత్త పాదాలు తొడిగి సంకుచిత సొరంగాల్నుంచి విస్తృత ఆహ్లాద పచ్చిక మైదానాల్లోకి అడుగిడుదామనుకున్నప్పటి మాట మూఢత్వాల మోసపు యవనికల్నుంచి దేహాల్ని కొరుక్కుతింటున్న పోషకాహార లేమి చదల్నుంచి ఆర్థక వ్యత్యాసాల అసహజ సామాజిక కట్టడాల్నుంచి సరికొత్త వ్యవస్థ శిశువుకు పురుడు పోద్దామనుకున్నప్పటి మాట ఆల్మా ఆటా అందరి నోటి పాటైన నాటి మాట health for all by 2000AD ఒక సుందర స్వప్నం. లేత మెదళ్ళమీద విశృంఖల విషక్రిముల వికటాట్టహాస నృత్యం బీభత్స తుఫాను హోరుకు ఒరిగిన చిన్ని ప్రాణాలు సంప్రదింపుల గదిలో ఉదీర్ఘ నిర్నిద్ర రాత్రుల సామూహిక దఃఖాల ఊరేగింపు రెండువేల మూడు నాటి గాయం మచ్చలు మళ్ళీ రెచ్చి పచ్చిపుండైన వేళ health for all by 2000AD ఒక వెక్కిరింత. హద్దులు మీరిన జ్వరతీవ్రతలో యౌవనం ఇప్పుడొక మూడుకాళ్ళ ముసలి పసిపిల్లలు లేని చోటే కాదు అంబాడుతున్న చోట కూడా ముసలి వాళ్ళు పసిపిల్లలైన తీరు అంతా ఒక రోబోట్‌ పరేడ్‌ గన్యా గొడ్డలి వేటుకు ఒరిగినవెన్ని పని దినాలు? కరిగినవెన్ని రూకలు? ఎన్నెన్ని హత్యలు? ఎన్నెన్ని ఆత్మహత్యలు? ఊళ్ళకు ఊళ్ళే యుద్ధానంతర బీభత్స దృశ్య సమాహారాలు health for all by 2000AD ఒక నమ్మక ద్రోహం. శాస్త్ర గ్రంధ పుటాంతర్భాగాల్లో దాగిన డెంగ్యూ నేడు సమాజపు నుదిటి మీద మృత్యు దరువు పెరుగుతున్న రక్తస్రావాలకు ఒలుకుతున్న కన్నీరు అనులోమానుపాతం చివరకు మిగిలేది ఇంటెన్సివ్‌కేర్‌లో ఒరిగిన దేహం చతికిలబడ్డ ఆర్థిక వ్యూహం health for all by 2000AD ఒక చారిత్రిక అపహాస్యం. నేనొక నిరంతారాన్వేషిని నాకొక దేహం కావాలి కనీసం మీరైనా చెప్పండి చలి జ్వరం సోకని ఒక దేహం కావాలి- ఎక్కడ చూసినా ఏ గడపతొక్కినా పెనం మీద తుకతుకా ఉడుకుతున్న దేహాలే కదా! మాలాధియాన్‌తో మూలాల్ని కొట్టడం మరిచాక క్లోరోక్విన్‌ ప్రభావం కొండెక్కింది మలేరియా దాడికి ఎజెన్సీ గూడాలన్నీ చిత్తడి చిత్తడి జనం మునగదీసుకు కరిగిపోయిన చలువ ముద్దలు health for all by 2000AD ఒక ఆట్టహాస ప్రహసనం. ఏనుగు కాళ్ళ మనిషి మీకెక్కడైనా కనిపిస్తే జాలి కురిపించకండి అలసత్వాల మీద ఆగ్రహ ప్రకటన చెయ్యండి- కామెర్లతో మనిషి ఎవరైనా కనిపిస్తే స్వయం నిరోధకమని స్వాంతన చెందకండి ఎల్లోఫీవర్‌ ఎదురుదాడికి దిగుతుంది- నిశ్శబ్ద స్మశానంలో నిదురిస్తున్న మహమ్మారి ఫీనిక్స్‌ పక్షిలా ప్రాణం పోసుకుంది దేశం నిండా చితాభస్మాల కుప్పలు- health for all by 2000AD ఒక సుదూర కల. కారకాలూ, వాహకాలూ కనుగొన్నాక నిర్మూలనా కార్యక్రమాలూ, నివారణా పథకాలూ రూపొందించుకున్నాక ఈ బంజరుదొడ్డి తలుపు తీసిందెవరు? మనిషి పంట మీద ఈ పురుగు తోలిందెవరు? నిర్మూలించగలిగిన వాటిని నివారించనైనా లేక నివారించగలిగిన వాటిని నిలువరించనైనా లేక ప్రపంచబ్యాంకు పచ్చగడ్డి మేసి ప్రభుత్వాలు నిద్రిస్తున్నప్పుడు అవినీతి రంగులద్దుకొని కొయ్యగుర్రం ఊరేగుతున్నప్పుడు health for all by 2000AD ఎప్పటికీ అందని ఒక చందమామ.

కనురెప్పలకి అంటుకున్న

కనురెప్పలకి అంటుకున్న కలలు కడుగుతూ తూరుపు వెలుగు నీళ్ళు .. **** గులాబీ రాలినా .. ముళ్ళు బ్రతికే ఉంటుందని నేర్చుకున్నా... **** నవ్వుతో పుట్టి ముద్దుతో పెరిగి కన్నీటితో ముగిసేది ప్రేమ-ట.. **** నాకు చిరాయువే - నీ ప్రేమలో ♥mm♥ **** నీ జ్ఞాపకాలు మొలిచాయి- వేళ్ళకి ....అలుపెక్కడ నీకై అక్షరార్చనే

హృదయ స్పందన

నీ పేరు మేఘమాలిక మీద వ్రాస్తే స్వాతి చినుకై కురిసి, మంచిముత్యమై మెరిసింది... నీ పేరు గాలిలో వ్రాస్తే నా జీవన వేణువుకి శ్వాసయై పలికింది... నీ పేరు నీలి సాగరం మీద వ్రాస్తే ప్రేమతరంగమై వచ్చి నన్ను చల్లగా తాకింది... నీ పేరు చంద్రునిమీద వ్రాస్తే వెన్నెలై నా ఇంటి ముంగిట్లో కురిసింది...

నీ పేరు నీ అరచేతుల్లో వ్రాస్తే నా వీపున ప్రేమ ముద్రలుగా మారాయి... నీ పేరు నీ పెదవిపై వ్రాస్తే నా పెదవిపై నీ సంతకమై వెలిగింది... నీ పేరు నీ మదిలో వ్రాస్తే అది నా హృదయ స్పందనగానే మారి పోయింది ...

ఓ స్త్రీ... నువ్వెలా బ్రతుకుతున్నావ్??

ఇద్దరివీ మాంసపు ముద్దలే...!! కానీ ఒకదానికి "ఆడది" అనే పేరు ఉండటం చేత... ఎక్కడలేని డిమాండ్.....!! గోతికాడ నక్కల్లా, ఆ "ఆడ" మాంసపు ముద్దల్ని కరుచుకు తినేందుకు తగ్గని తహతహలతో ఎదురుచూసే మృగాలెన్నో.... అడుగు బయట పెట్టిన దగ్గర్నుండీ, వేలాదిగా తన మీదకి విసరవేయబడుతున్న వెకిలి చూపుల "వేట" కత్తులకి, తన మానాన్ని చిక్కనీకుండా... 'అవమానం'లో చిక్కుకోకుండా ఎంత నేర్పుని ప్రదర్శించాలో ఆడది.... అయినా ఓడిపోతూనే ఉంది... ఎప్పుడు నేర్చుకుంటుందో మరి?? చీర నిండుగా కప్పుకున్నా, స్త్రీ లోగుట్టుని బయటనుండే వెతుక్కునే మగాళ్ల కంటి స్కానర్లని నిరోధించే శక్తి పాపం ఆడదానికెక్కడిది? పైట కాస్త పక్కకు తప్పుకుంటేనే, పైశాచిక ఆనందాన్ని పొందే మృగాళ్ల కక్కుర్తికి హద్దెక్కడిది? అందాన్ని ఆనందించాలి అనుభూతి చెందాలి ... అంతవరకే అయితే అసలు గొడవే లేదు.. అనుభవించాలి...అంతమొందించాలి అనుకుంటేనే ఆత్మరక్షణ కరువైన ఆడోళ్ళకి అవస్థలు...!! రెచ్చగొట్టే వయసులో, తెలిసో...తెలియకో నేనూ చేసా తప్పులు.... సమర్ధించుకోవడానికీ సిగ్గుపడేన్ని...!! పశ్చాత్తాపాన్ని మించిన ప్రాయశ్చిత్తం లేదంటారు... ఆ లెక్కన నేను ప్రతి క్షణమూ పాశ్చాత్తాపపడుతున్నాను.... అందుకే, ఆడవాళ్ళ పట్ల ఉన్న దృక్పధం నాకెప్పుడో మారిపోయింది... బహుశా, వయసు నేర్పించిన పాఠం కావొచ్చును...!! అనుభవాలు ఇచ్చిన అమూల్యమైన బహుమానం కావచ్చును ఇప్పుడు నాకున్న ఈ విచక్షణ... నేనెప్పటికీ స్త్రీ పక్షపాతినే...!! కొన్ని విషయాల్లో...కొంత వరకు... ఉన్నట్టుండి పెల్లుబికిన ఈ ఆవేశానికి పెద్దగా కారణమేమీ లేదు.... గత కొద్ది రోజులుగా నా కనుల ముందు ఆడవాళ్ళ పట్ల జరుగుతున్న అన్యాయాలకి,ఆఘాయిత్యాలకి మనసు పొరల్లో అంటుకున్న మంట దావానంలా నా తలపుల్ని దహించివేస్తోంటే... దగ్ధమవుతున్న నాలోని మనిషి పెట్టిన ఆక్రందనలకి అక్షర రూపమే ఇది...!! చివరిగా చెప్పొచ్చేదేమిటంటే, ఆడవాళ్ళ దగ్గర్నుండి మగాళ్లు పొందే మానం కంటే, అంతులేని "అభిమానం" విలువ అన్నింటి కంటే చాలా ఎక్కువ...!! కనుకే, వారికివ్వాల్సిన గౌరవ మర్యాదలు ఇద్దాం... "ఆడదే ఆధారం... మన కథ, ఆడనే ఆరంభం" అని ఏనాడో అన్నాడో పెద్దాయన...!! ఆఫ్ట్రాల్, నేను మగాడిని అని గర్వంగా, నమ్మకంగా మనం మీసం మెలివేయాలంటే మనకి కావలసింది ఆ "ఆడదే"...మనం "ఆడించేదే"...!!

ప్రేమ కూడా

యుద్ధం లాంటిదే నిజమైన ప్రేమికుడు కూడా ఓ గొప్ప యోధుడై ఉండాల్సిందే ఎవరు ఎన్ని చెప్పినా ఔనన్నా ..కాదన్నా ప్రేమ లేకుండా జీవించటం కష్టం మనిషితో మరో మనిషి సంభాషించాలన్నా కనీసం ప్రేమ అన్నది కలిగి ఉండాల్సిందే ఒకరిని విడిచి ఒకరు ఉండలేని స్థితి ప్రేమ రెండు గుండెల్లో కదిలే రక్తపు స్పర్శ నీకు తోడుండేది నీతో పాటే వచ్చేది నిన్ను చెట్టులా వెంటాడేది నీ నీడనే.. చెలిమిలో రాగ ద్వేషాలు ఉంటాయి ప్రేమలో హృదయాలలో మమేకమై పోయిన అనుభవాలు ఉంటాయి.. నేను నీవు అన్న భావన వేరై ఒక్కటేనన్న ఆలోచన రెండు మనసులను కలిపేలా ఉంచుతుంది అందుకే ప్రేమించాలి కష్టాల్లో ఉన్నప్పుడు ..నిన్ను లోకం వెలి వేసినప్పుడు నీ వాళ్ళు నీ నుంచి దూరమై పోయినప్పుడు .. మనకి మనమే జవాబుదారి కావాలంటే ..ఒకే ఒక్క దారి అదే గోదావరి లాంటి ప్రేమ ప్రేమ నేరం కాదు ..ప్రేమించటం తప్పు కాదు ..ప్రేమ లేకుండా పోరాటం ఉండదు ..

ప్రియా నేను

ప్రియా నేను అన్న పదాన్ని మరిచా నిన్ని వెతులాటలో మది కలవరింత దిగాలుగా ఉన్నా ఓదార్చే వారు లేక ప్రియా అక్షరాలన్నీ భారం అయ్యాయి మనసు రోదనలో గజిబిజిగా మారిన అక్షరాలు పదాలు అర్దం మారుతున్నాయి నీలో నన్ను వెతుక్కోవాలని చూశా ఆ ప్రయత్నంలో విఫలం అయ్యాను విధి చేతిలోనే కాదు నీ అవమానంలో ఇప్పుడు కాలిపోతున్నా ప్రియా ప్రియా ఇంకా కాలిపోతూనే ఉన్నా మంటలు నన్ను ఎప్పుడొ కమ్మేశాయి నాలో ప్రతి అవయవం కాలి పోతోంది ఉడుకుతున్న నా అవయవాలు మాంసపు ముద్దలు గా మారుతున్న క్షనం అయినా నీలో చలనం లేదు. ప్రియా ఎవరికోసమో వెతుకుతున్నావు నీవు నాకోసమా..? ఆ ఆలోచనే నన్ను నవ్విస్తోంది

ఒకప్పుడు నీకోసం ఆత్రం గా వెతికే వాన్ని నీతో మాట్లాడాలని నీతో ఏవేవో ఊసులు పంచుకోవాలని కాని ఇప్పుడు..నీవంటే భయం ఎక్కడ అవమానిస్తావొ ఎవరి సమక్షంలో నన్ను వెర్రివాడిని చేస్తావొ. నన్ను ఎన్ని సార్లు అవమానిస్తావు ప్రియా గుండె పగిలినా ..మనసు రగిలినా. ఇప్పుడు కాలిపోతున్న కావ్యాన్ని కాలీపోతున్న నాదేహంలో ఎముకలన్నీ బూడిదై కుప్పగా కూలిపోతున్నా ప్రియా దూరంగా చిరునవ్వులు నవ్వుతూ నీవు మరొకరి సమక్షంలో ఇప్పుడు నీదృష్టీలో నేను చెత్త కాగితాన్ని కదా ప్రియా ..?

పగిలిన హృదయం

పగిలిన హృదయం అతుక్కుంటుందా పదిలమైన స్థానాన్ని వెతుక్కుంటుందా..? కన్నీరు కళ్ళలోనే ఇంకిపోతుందా.. కవ్వించే నవ్వులకి మురిసిపోతుందా..? ప్రేమా..నీ సవ్వడి ఇక ఆగిపోతుందా.. నా శ్వాసే నా నుండి వీడిపోతుందా...? ఆశ.. ఇక లేదని ఏడిపిస్తుందా.. అంతమై పొమ్మని ఆజ్ఞాపిస్తుందా..? మరణమైనా, దరి చేర్చుకొని ఓదారుస్తుందా..? మరుజన్మనైనా నిను కలుపుతానని మాట ఇస్తుందా..?

'సిగ్గు' పడే (నా )అక్షరాలు

అనుకోకుండానో , అక్స్మాత్తుగానో ...అదృష్ట వసాత్తో .. ఆ రాత్రి అతని పక్కన నేను !! మంచానికి కొంచెం పైవేపు తను--అతని భుజానికి తల తగిలీ తగలకుండా నేను , ఆది , అంతం లేని నా మాటల మూటలు విప్పాను కొన్ని వందల నిముషాలు ఆత్మీయంగా కరిగిపోయాయి. ఆ తరువాతే..బహుసా బ్రహ్మ ముహూర్తం కాబోలు --అతని చేయి నా అరచేతిలో బిగుసుకుంది ఆ స్పర్శతో అంత చీకటిలోనూ నేను వింత వెలుగులతో మెరిసిపోయాను --ఓ విద్యుల్లతలా ప్రేమో ..ఆవేశమో..ఆకర్ష ణో ..జలపాతంలా అతను నను చుట్టేస్తుంటే నేనో ప్రవాహమై 'ఆ' నదిలో కల్సిపోయాను .. యిన్నేళ్ళు అపరచితమైన అద్భుత సొరంగమేదో నా శరీరంలో దాగి ఉందనిపించింది సృష్టి రహస్యాన్ని చేధించే సాధనలో వేదాల కందని వాస్తవమేదో నాకు దొరికేసింది నా నడుం వంపులో నాగమల్లులు పూస్తాయని , ఈ పెదవంచులలో తేనె గూళ్ళు ఉన్నాయని , నా కాలి వేళ్ళ మధ్య ఇసుక తెన్నలు పరుచుకున్నాయని మెడ వెనకాలే గంధపు మొలకల పరిమళముందని నా గుండెలపైనే నిండు పౌర్ణమీ ఆరు ఋతువుల్లోనూ కొలువుంటుందని నాకప్పుడే తెల్సింది .. అరమోడ్పు కళ్ళతో ఆర్తిగా నేను తనలో మమేకమైపోయాను ఆసాంతం నేనతని సొంతమైన ఆ గంటా అమృతాన్ని దోసిలలో పట్టి తాగి -అజరామరమైన లోకాలేవో చుట్టి వచ్చాను నిజంగా నిజం !! "ఆ" ఆనందానికి ఆవలి ఒడ్డు ఏంటో కనిపెట్టేసాను... అనుభవం పాతదే అయినా అనుభూతి కొత్తగా అన్పించింది --అదేదో తీయటి వింత రుచినిచ్చింది అవును మరి నన్ను నాకే కొత్తగా చూపించిన హరిత స్వప్నం అతడు .. రాత్రి కాన్వాసు పైన తపః స్కలనానుభూతిని చిత్రించిన 'పికాసో' అతడు .. ''ఆ ఆనందాన్ని" తనకు --నాకూ సొంతం చేసే అనేకానేక గుప్త దారులన్నీ . తనలో దాచుకున్న అరణ్యం అతడు .. శరీరాలని క్షేత్రం చేసాడు ...తానో సైనుకుడై నా దేహ రాజ్యాన్ని ఏలేసాడు శ్రామికుడై సేద్యం చేసి నా దేహపు తోటలో సంతోషాల వజ్రాలు పండించాడు ముత్త్యపు ఆల్చిప్పలని అఖుంఠిత దీక్షతో నాకందించిన సముద్ర ఘర్భం అతడు సౌఖ్యపుటoచలు చూసే యజ్ఞం చేసాడు .... రసక్షేత్రంలో రాటుదేలిన నేర్పరి కామోసు ...మరో శృంగార నైషదాన్ని ఆరాత్రే ఆవిష్కరించాడు నాకు అతని ఒడి సముద్రపు సుడో , వెన్నల గోదారొడ్డున గుడో అంతుపట్టలేదు బహుసా అంతటా కరువైపోయిన ప్రేమ అతని రూపాన్ని సంతరించుకునుండొచ్చు... అందుకే అంత అలసట లోనూ అద్వితీయమైన చైతన్యమేదో నన్ను మరింత శక్తివంతురాలని చేసింది నిన్నటి వరకూ లేని...రాని అందమేదో నా అణువణులో నాట్యం చేసింది ఆ అనంతమైన పరవశం శాశ్వతమవ్వాలని ... ఆ రాత్రిని , ఆ ఘడియలని గతంలోకి జారనివ్వకూడదని నా గుండె గదిలో పెట్టి జ్ఞాపకాల తాళం వేసేశాను ... ఎందుకంటే ... 'ఆ' అనుభవం మళ్ళీ మళ్ళీ సొంతమవడానికి ... ఏ "కలా" యింత అందంగా రాదుగా మరి...

మనసున్న

మనసున్న ,మమతలున్న మనుషులే కరువయ్యారు అఘాయిత్యాలు,హింస అకృత్యాల తో దేశం అట్టుడికి పోతుంది పచ్చదనం కరువై పోతుంది పశుతత్వం ప్రభలిపోతుంది వీటన్నిటికి అతీతమైన మరో భూమి కి శుభారంభం ఎప్పుడు? అనెకనేక కాలుష్యాల తో కళంకిత మైన మన భరత మాత ప్రక్షాళన గావించుకొని మరో కొంగొత్త భూ ప్రవేశానికి తరలి వచ్చే ఘడియలు ఆసన్న మయ్యె రోజుకోసం ఎదురు చూద్దాము ,ఆ రోజు కోసం కలలు కందాము...

ప్యార్ కి యాతో డర్ నా క్యా? జబ్ ప్యార్ కియాతో డర్ నా క్యా?

చాదస్తం కాకపోతే ఇప్పటి ప్రేమలకు భయమెక్కడిది? అదేమిటో ఈ తరం లవ్వంతా పార్కులలో, సినిమా హాళ్ళలో, ఫోన్స్ లో, ఈ మధ్య కాలం లో చాట్ చాటున సాగుతోంది! వాటిని స్వీట్ నథింగ్స్ అనకూడదు, డిస్కషన్స్ అనాలి! అప్పట్లో ప్రేమికులు నువ్వంటే నాకిష్టం, నువ్వే నా ప్రాణం, అని ఎంతో ఇదిగా చెప్పుకునేవాళ్ళు. ఇప్పుడదేమీ లేనట్టుంది! నాకింత సాలరీ, నీకెంత? కటింగ్ ఎంత? ఓ విల్లా కొందాం.. నీ జీతం ఖర్చుకి, నా జీతం అప్పుకి కట్టుకుందాం అనుకుంటారు. తమాషా గా ఉంది ఈ మార్పు, ఇది మంచికా చెడుకా కూడా తెలియడం లేదు! ఇదివరకు అబ్బాయిలకి అమ్మాయిల అందం నచ్చి ప్రేమ పుట్టేది! అమ్మాయిలకి అబ్బాయిల బుద్ధ్హి నచ్చి ప్రేమ పుట్టేది! కానీ ఈ రోజుల్లో ప్రేమ కు మూలం యాటిట్యూడ్ అంటున్నారు. ఆ గై యాటిట్యూడ్ బాగుంటుంది! ఆ గాళ్ ది భలే యాటిట్యూడ్.. వింటున్నాం ఇలాంటివంతా! ఒకరికొకరు మనసుపడేందుకు, మనసు కాదు కారణం, పద్దతి! ఏం చెప్పాలో , ఏమిటో! కులం గురించి ఆడిగితే కొట్టేలా లుక్ ఇస్తారు! గుణం గురించి మాట్లాడే ఛాన్స్ ఇవ్వనే ఇవ్వరు! తల్లిదండ్రుల వివరాలు అనవసరం, ముందువెనకలు అడగొద్దు! పిల్లలు, పిల్లలు చూసేసుకుని ముహూర్తాలకు పెద్దలను పొమ్మంటున్నారు! ఆ కొసరు గౌరవం మాత్రం ఎందుకు నేస్తం!? అవసరమా?

ప్రయాణం తెగిపడదు

చీకటి చెరిగిపోదు ఆలోచనల పద్మవ్యూహం విడిపడదు- గండెలో బాధ గడ్డకడుతుంది మెదడు నరాల్లో దు:ఖం మత్తడిపోస్తుంది కంట్లో నిరాశల చీకటి బాకు దిగబడుతుంది విస్తరిస్తున్న మృత్యువు సర్వశక్తిసంపన్నురాలు ప్రయాణం తెగిపడదు వెలుగు మేల్కొనదు- జ్ఞాపకాల పాతాళగరిగకు జీవితం అడుగు అందదు ఆశయాల అలంకార ప్రతిమలకు కాలం చెదపడుతుంది రక్తనాళాల్లో అధిష్ఠించిన ఒంటరితనాన్ని ఏ బంధమూ విడగొట్టదు ఈ లోకం తలక్రిందుల నడకలో ఏ విషయమూ బోధపడదు- ద్రోహపు బాణం దెబ్బకు విశ్వాసపు పక్షి నేలరాలుతుంది మరణమొక్కటే శాశ్వతత్వాన్ని సంతరించుకుంటుంది ప్రయాణం తెగిపడదు కనురెప్పలమీద నిద్రపక్షి వాలదు- నడిచిన దారులేవీ గమ్యాన్ని చేర్చవు గొంతుదిగిన ద్రావకమేదీ దాహం తీర్చదు ఓదార్చే హృదయాల వేటలో యాత్రేదీ ఫలించదు దీర్ఘకాల పోరాటమేదీ తుదిరూపు తీసుకోదు మనిషి ఎప్పుడూ అర్థం కాని ఒక జడపదార్థం ప్రయాణం తెగిపడదు గాయాల్ని మాన్పే మంత్రమేదీ కాలం కనుక్కోదు-

దసరా పండగ

పండగ..పండగ...పండగ, దసరా పండగ, సరదా పండగ, మనసు పరదాలు విప్పే పండగ పూలని కురిసే దసరాబాణం, చిల్లర రాల్చే దసరాకట్నం, సంతలో తిరిగే రంగులరాట్నం, కొత్తబట్టలతో,బొమ్మల కొలువుతో పిల్లల మనసులు కొల్లగొట్టే పండగ...పండగ...పండగ, సరదా దసరా పడగ కోడిపందాల హోరా,హోరీ, వేటకూరల వాడి,వేడి, చీట్లపేకలతో ఆడి,పాడి, నాటకాల పద్యాల సందడి, యువతమనసు ఎగరేసుకుపోయే, పండగ...పండగ...పండగ, సరదా దసరా పడగ కొత్తల్లుడికో ముత్యపుటుంగరం, అల్లరిచేసే,మరదళ్ళగారం, ఆయుధపూజల,నాగళ్ళ సోయగం, పట్టుచీరల్లో,పుణ్యస్త్రీల పేరంటం, పండగ...పండగ...పండగ, సరదా దసరా పడగ ===========*==========*=========== పైనున్నదంత గతవైభవం, నే చెప్పినదంతా... మసక,మసకగా కనిపిస్తున్న నా బాలయం, ఇప్పుడంతా పాశ్చాత్య వైభోగం, టి.వి.తోనే దినం,దినం సంసారం... పల్లె... ఆ మాటకెపుడో కాలం చెల్లె ==============================================

ఎదగాలని పైకి లేచా..

ఎదగాలని పైకి లేచా.. వెనుక నుండి తన్నాడొకడు.. ఎదురు నిలిచి అడిగి చూసా.. తోకముడిచి వెళ్ళే నొకడు.. అణిగిమణిగి ఉన్నంతకాలం ఆధిపత్యం చెలాయిస్తారంతా.. ఆటవిడుపు బొమ్మని చేసి నిను ఆటాడేస్తారంతా.. కనులు తెరిచి ఈ లోకాన్ని చూడు.. కంపు కొడుతున్న విలువల్ని చూడు.. బిగదీసుకు ఉండిపోతే బట్టబాజీ వైపోతావ్.. బరిగీసి తెగబడితేనే భగవాన్ గా నిల్చిపోతావ్..

వస్తావా సూరీడు మా ఇంటికి??

వీధి దీపాల పెక్కిరింతల మధ్యన చీకటిని చుట్టూ చుట్టుకుని బయలుదేరా.... వెలుగు రేఖలని తెచ్చి వాటి పీచమణుచుదామని....!! అరకొరగా అవి పారించే అవసరం తీర్చలేని అంతంతమాత్రపు రంగుల వెలుగులకే వాటికి అంత మిడిసిపాటు అయితే, నిశి రాకాసి రెక్కలు కోసి.... నిర్దాక్షిణ్యంగా నిన్నల్లోకి తోసి చిక్కటి అడవుల్లోకీ చక్కగా చొచ్చుకుపోయే.. భానుడికి ఇంకెంత గర్వముండాలి? వెలుగు పక్షాన నిలిచే వెర్రిబాగులవాడిలా వాటికి నే, కనిపిస్తున్నా కాబోలు... నాదే వెలుగు, నాతోనే నీ చీకటి తొలగు అంటోంది... అనుకుంటోంది రేపో మాపో అనేలా ఉన్న తిన్నగాలేని తుప్పట్టిన వీధిలోని మసక స్తంభం..అదే, వెలుగు స్తంభం..!! ఏంటో, దారి చూపడం అంత తేలికైనట్టు..!! సరిగ్గా కిందే నిలుచున్నా, కనీసం నా నీడ కూడా కనిపించదు... అని ఊరి వారెందరికో వాటిమీద షికాయత్తులు...!! అంత బాగా వెలిగే ఆ వీధి దీపం తాలూకు అక్కసు నాకు తెలుసు.... కొక్కోరొక్కో కూతలు వినపడగానే ఊరు ఊరంతా ఇంటికొచ్చే ఎవరో అతిధి కోసం ఎదురుచూస్తున్నట్టు..... వెచ్చదనపు స్పర్శలని పంచే సూర్యదేవుని కోసం... కాయలు కాయించి...పండిస్తారు... కళ్ళకి....!! వారిలో ఒక్కడినైన నేను అందుకే బయలుదేరా.... తూరుపింటి తలుపులు తెరుచుకోకముందే, నే వెళ్ళి తీసుకురావాలని తనని...!! పశ్చిమపు పొదరింటికి వెళ్ళేదాకా, మధ్య దారి ప్రయాణం కాస్త ఎక్కువేగా... వీలు కుదిరితే ఓ సారి మా ""కంటి"కొచ్చి పోతాడేమో అని ఆశ....!! అవును...నేనో గుడ్డివాడిని....!!

అలవాటైనా

అలవాటైనా ఆ వేదన తీరట్లేదు.. కన్నీటిలో జారి కనుమరుగవట్లేదు.. ఎప్పటిలా ఈ గుండె కొట్టుకోవట్లేదు.. ఎడారిలో ఓయాసిస్సు ఇప్పుడు కనబడట్లేదు.. **************************** కన్నీరు ఎవరికైనా ఒకటే అది బాధ తీరుస్తుందో లేదో గానీ, మన బాధని మౌనంగా చూపి, సాటి వారి సానుభూతి కోరుతుంది.. ***********************

ప్రియా

ప్రియా కలం కన్నీరు పెడుతోంది అదేకదా నాకిప్పుడు తోడు చేసిన బాషలు మర్చిన మనిషి జ్ఞాపకాల దొంతర కదిపి అక్షరాలుగ పేర్చాలనే పిచ్చి ప్రయత్నం ప్రియా ఏ అక్షరం సరిగ్గా నిలవడం లేదు ఎక్కడ మొదలు పెట్టానో ఎక్కడ అంతం చేయాలో తెలియని వింత పరిస్థితి నీ జ్ఞాపకాలు చేస్తున్న అలజడి ప్రియా మాటలు తడబడుతున్నాయి మాటలు మూగగా మారాయి ఆలోచన మందగించింది కలం కదలనంటుంది మది అలజడి గుండెళ్ళో దడ

ప్రియా అదుపుతప్పుతున్న మనస్సు ఆవేశం, ఆందోళన జరుతున్నది తట్టుకోలేక జరగబోయేది ఊహించలేక ఊహకందని వాస్తవాల్ని వాస్తవాల బ్రమల్ని కమ్ముకుంటున్నానల్లని మేఘాళ్ళా ముసురుకున్న జ్ఞాపకాలు ప్రియా తేనెటీగళ్ళా గుండెను ముసిరి కుట్టేస్తున్నాయి.. ఎక్కడ బడితే అక్కడ గుండెకు జ్ఞాపకాల తేనెటీగలు తియ్యగా కుడుతూ బొక్కలూ చేశాయి ఒకప్పుడు నిండుగా విశాలంగా హృదయం ఇప్పుడూ చిల్లుల బొంతర అయ్యింది ప్రియా నీ వెదురు చూసిన క్షనాలు ముగిసాయి నేనెదురు చూసిన క్షనాలు ముగిసాయి చివరిక్షనాలు లెక్కపెట్టుకుంటున్నా నీవు కోరుకునేది అదే కదా ఆరోజు కోసమేగా నీ ఏదురు చూపులు..?

నాక్కొంచెం మొడితనం ఎక్కువ!

నాక్కొంచెం మొడితనం ఎక్కువ! ఎందుకుండకూడదు? నేనెప్పుడూ నా సొంత విషయాలకోసం పట్టుబట్టను! ఒకటి కావాలి అని గాఢంగా కోరుకున్నానంటే.. అది ఖచ్చితంగా పదిమందికి మేలు జరిగేదే ఐయ్యుంటుంది! నాక్కొంచెం పొగరెక్కువ! ఉంటే ఉండనీ గాక? నేను పట్టుబట్టి సాధించిన గెలుపు నీడలో.. ఆదమరచి హాయిగా నిద్రపోతున్న వాళ్ళని.. చూసినప్పుడు గర్వంగా ఫీలవ్వడంలో తప్పేమిటి? నాక్కొంచెం అలోచన తక్కువ! ఐనా నష్టంలేదు! ఏళ్ళ తరబడి అలోచించి నాకు మాత్రం పనికొచ్చే.. పనులు చెయ్యడం కన్నా, తొందరపడి ముందుకు పడి.. అందరికీ పనికి వచ్చే పనులు చెయ్యడం మంచిదే కదా? నాక్కొంచెం తొందరపాటెక్కువ! చింతించాల్సిన పనేం లేదు! హడావుడి గా నేను నిర్ణయించుకున్న కొన్ని సందర్భాలు.. నష్టపెట్టిన దు:ఖం, లాభం పొందినవాళ్ళ సంతోషం కన్న తక్కువే! నాక్కొంచెం తింగరితనం ఎక్కువ! ఎవ్వరేం చెప్పినా వినను! మరేమీ ఫర్వాలేదు, జ్ఞానం పెంచుకుని చేతులుకట్టుకు.. కూర్చోవడం కంటే, తెలివిలేని పరోపకారాలే ఉత్తమం! చెప్పుకుంటూ పోతే ఇలాంటి నెగిటివ్ షేడ్ పాజిటివ్స్ ప్రతి మనిషిలోనూ ఉండి తీరతాయి నేస్తం! పోతే, పరిశీలన సమయంలో మనం నిజాయితీగా ఉండాలంతే!

వెన్నెల

నువ్వు వెన్నెలవు ! వెన్నెల్లో ఉన్నది రంగొక్కటే కాదు కదా! మరి ఆ కాంతి? అది నీ లోని లావణ్యం! దాన్ని మించి చల్లదనముంది కదా? అది నీ ప్రేమ చలువ! ఇవన్నీ ఉన్నా నువ్వు వెన్నెలకోసం వేచి చూడాలి, నేను పగలూ రాత్రీ నీ కోసం వస్తాను కదా? అందుకే, నువ్వు లోకాతీత కవితా వెన్నెలవు!

నీ ఆనవాలును ప్రశ్నిస్తే

నిశ్శబ్దం భళ్ళున ముక్కలై నా దారుల్లో రక్త కాసారమౌతుంది ఎక్కడనుంచో ఏకాంతం రివ్వున ఎగిరి వచ్చి గుండె గూట్లో పదిలంగా పొదిగి దాగుంటుంది నా దోసిట కన్నీటి ప్రతిబింబమై వెన్నెల కదలాడుతుంది విశాలాకాశ వీధుల్లో ఉల్కనై రాలిపడతాను మరణశయ్య మీదినుంచి వెన్నెల చల్లదనాన్ని చూస్తాను నేను కవిత్వం మాట్లాడుతాను వెన్నెల మెట్లమీంచి కూల్చబడినవాన్ని ఆలంబనల ఆకాశం విరిగిపడడం చూస్తాను వెలుగుల మధురిమల్లో జీవన శలభాల్ని కాల్చుకున్నవాన్ని ప్రాణస్పందనల ఆక్రందనల్ని వింటాను తిరస్క ృత అవమానపు సిగ్గుల భయాల్ని మౌనపు ముసుగుల అంధత్వం మాటున దాచుకున్నవాన్ని దారులు విడివడుతుండడం చూస్తాను మాటల కత్తిపీటమీద హృదయాల్ని తరుక్కుంటున్నవాన్ని గుండెను జ్ఞాపకాల మంటల్లో వేపుకుంటాను నేను కవిత్వం మాట్లాడుతాను సప్తవర్ణాల స్వప్నధనువు విరిగిపడుతున్నప్పుడు కనురెప్పల మీదుగా వేగుచుక్క రాలిపోతున్నప్పుడు వర్షం వెలిసిన సాయంత్రంలా నేను నా పదధ్వనుల్లో నిన్ను ప్రతిబింబిస్తున్నప్పుడు వీళ్ళు నీ ఆనవాలును ప్రశ్నిస్తే నేను కవిత్వం మాట్లాడుతాను.

నన్ను మాట్లాడనివ్వు...

నన్ను మాట్లాడనివ్వు... లోలోన అదిమిపెట్టుకున్న ఎన్నో ఆశలుఆనందాలు, కన్నీటి సవ్వళ్ళను ఇప్పటికైనా నీ చెవిని తాకనివ్వు ! చాలు...ఈ మూగ రోదనింక చాలు గుండె పాటను గొంతులో ఆపేసినఆనవాళ్ళు చెరిగిపోయేలాఒక్కసారి కేక పెట్టనివ్వు... ఇకనైనా నన్ను మాట్లాడనివ్వు! వర్షించడానికి సిద్దం గాఎన్నేళ్ళ భావాలో? ప్రవాహం లాఎన్నెన్ని కన్నీళ్ళో?

మళ్ళీ నీ స్నేహం నాకు ఇప్పించు..!

ఏ దారిలో మేఘం నీవో నా దారికి వచ్చావు నా మనసున స్నేహం నింపి కనులకు చినుకులు చేర్చావు చేతలకు అందలేదు మాటలకూ అందలేదు చూపులకు తోస్తున్నావు చేరాలని రెక్కలు నే కట్టినా అంత దూరం రాలేకున్నా నే తప్పులు చేస్తే మెరుపులతో బెదిరించు ఉరుములతో దాడిచేయించు నిశబ్ధం ఆవరించిన నల్లని మేఘంలా ఉండవద్దు చినుకులైనా కురిపించు మళ్ళీ నీ స్నేహం నాకు ఇప్పించు..!

గొప్ప స్నేహం

స్నేహము చూపే మనసుకన్నా ... ఆ స్నేహము తెలిపే మాటే గొప్పది ... మైత్రిని గెలిచే మాటకన్న... దానిని నిలపగలిగే ఆలోచన గొప్పది ... తమవారంటు పలకరించే సమాజంలోన... నేను తనవాడంటూ చెప్పగలిగే స్నేహ బలమే గొప్పది... ఎంత కన్నీరు కార్చినా.. దానిని మోసే స్నేహ రూపమే గొప్పది..

స్నేహం ఒక బంధం

స్నేహం ఒక బంధం. ఒక నమ్మకం . దానికి వయసు తేడా గానీ, ఆడామగా తేడాగానీ లేదు. నిజమైనా స్నేహితులు ఉండడం మన అదృష్టం. స్నేహితులు కష్టసుఖాలలో తోడుంటారు. ఎంత కఠినమైన సమస్య వచ్చినా , బాధకలిగిన , సంతోషం కలిగినా ముందుగా మనం మన స్నేహితులతో పంచుకోవాలనుకుంటాము. లేకుంటే మనస్సుకు తృప్తి కలగదు. బాధలో మన స్నేహితునితో కొద్దిసేపు మాట్లాడినా (ఏవిషయమైనా) మన బాధ యొక్క తీవ్రత కాస్త తగ్గుతుంది. సంతోషమైతే పెరుగుతుంది. మనకు చాలా టెన్షన్స్ ఉన్నప్పుడు ఒక్కసారి స్నేహితులతో మాట్లాడితే చాలు ప్రశాంతంగా ఉంటుంది. ఆ స్నేహితుడు మనకు డబ్బు సాయం చేయనవసరంలేదు. తన మాట సాయం మాత్రమే విచిత్రాలు చేస్తుంది. మనకు కాస్త దగ్గరైన స్నేహితులు మనల్ని మనకంటే ఎక్కువగా చదవగలరు. మనము ఏ విషయమైనా ఎంత దాచాలని ప్రయత్నించినా ఇట్టే పసిగట్టేస్తారు. మన మూడ్‌ని మార్చేస్తారు. ఏ సాయమైనా చేయడానికి వెనుకాడరు. మనచుట్టూ ఎంత మంది బంధువులున్నా, ఒక్క మంచి స్నేహితుడు లేకపోవడం చాలా లోటు. మన మంచి కోరే ఒక నిజమైన స్నేహితుడు ఉండడం నిజంగా మన అదృష్టం. ఎన్ని కోట్లున్నా ఒక మంచి స్నేహితుడు లేకుంటే వాడు బికారి అని నా అభిప్రాయం. ఆ స్నేహితుడు మనల్ని పూర్తిగా అర్ధం చేసుకుంటాడు. తప్పు చేసినా ఒప్పు చేసినా నిలదీసి అడిగే అధికారం అతనికుంటుంది. స్నేహితుల మధ్య వ్యాపార ధోరణి ఉండదు. నువ్వు నాకేం ఇచ్చావ్, నేను నీకేమివ్వాలి అనే ఆలోచన ఉండదు. ఎప్పుడూ అతనికి ఏమివ్వాలి అనే తప్ప వేరే ఊహ రాదు అస్సలు. కాని ఈ స్నేహం కూడా పెడదారులు పట్టే అవకాశం ఉంది. ముఖ్యంగా యవ్వనంలో ఉన్న అమ్మాయిలు , అబ్బాయిలు. చదువుకున్నవారు కాబట్టి స్నేహం , ఆకర్షణ మధ్య తేడా గమనించి మసలుకోవాలి. ఈ స్నేహం అన్నది చాల విచిత్రాలు చేస్తుంది. మనిషి మనిషికి మధ్య స్నేహం అనేది తప్పక ఉండాలి. భార్యాభర్తలైనా, తల్లితండ్రులు పిల్లల మధ్యనైనా ఎవరైనా సరే స్నేహం అనేది ఎప్పటికి ఉండాలి. అప్పుడే ఒకరినొకరు అర్ధం చేసుకోగలరు, మనస్పర్ధలకు తావు ఉండదు, ఒకవేళ ఉన్నా సూటిగా మాట్లాడి తొలగించుకోవచ్చు. నేను చెప్పిందంతా పుస్తకాలలో చదివిందో , సినిమాలలో చూసిందో కాదు, నా స్వంత అనుభవముతో తెలుసుకున్నది. నన్ను నన్నుగా గౌరవించి, ప్రోత్సహించి, బాధలో ఉన్నప్పుడు నవ్వించే మంచి స్నేహితులను ఉండడం నా అదృష్టంగా భావిస్తున్నాను. స్నేహితులకు అక్క,అన్న,తమ్ముడు,పెద్ద, చిన్న అన్న తరతమ బేధాలు ఉండవు. మనం ఒక వ్యక్తిని స్నేహితుడి/రాలిగా భావించామంటే అది ఒక అనుబంధానికి ప్రారంభం చేసామన్నమాటే. ఆ అనుబంధం ఇద్దరూ ఎప్పటికి నిలబెట్టుకోవాలి. ఒక నేస్తం (జ్యొతి వల్లబొజు ) వ్రాసారు నాకు నచ్చింది నా మనసులొ ఉన్నది ఉన్నట్ట్లు కాబట్టి ఇక్కడ ఉంచుతున్నాను...

నాకు తోడుగా నువ్వు పంపిన ఈ ఒంటరి తనం అంటే ఎంతో ఇష్టం

నీ బదులు నాకు తోడుగా నువ్వు పంపిన ఈ ఒంటరి తనం అంటే ఎంతో ఇష్టం ఒంటరిగా నీ ఆలోచనల్లో కాలాన్ని గడిపేయటం ఇష్టం ఒంటరిగా నా మాటలకి సమదానంగా నువ్వు నవ్వే నవ్వుని గుర్తు తెచ్చుకోవటం ఇష్టం ఒంటరిగా నా ప్రశ్నలకి దాటవేసే నీ మాటల్ని తల్చుకుని నవ్వుకోవటం ఇష్టం ఒంటరిగా ఇప్పుడు నువ్వు ఎలా ఉన్నావా అని నీ రూపాన్ని ఊహించుకోవటం ఇష్టం ఒంటరిగా గుండెలో కత్తిలా గుచ్చుకునే నీ మౌనాన్ని తల్చుకుని బాధ పడటం కూడా ఇష్టమే బరించలేని భాదని మిగిల్చి...మౌనంగా ఎంజాయ్ చేతున్నావు.. నీ స్నేహితులతో నాకు అదీ ఇష్టమే నీవు ఎక్కడున్నా సంతోషంగా ఉండాలి నవ్వుతుండాలి ఒంటరిగా నిన్ను తల్చుకుని మూగ గా రోదించటం అంటే కూడా ఎంతో ఎంతో ఇష్టం......... చెప్పలేనంత ఇష్టం. నేను ఎప్పుడూ భాదపడాలని కోరుకుంటావు కదా. అందుకే నన్ను అవమానించి నన్ను ఓ తప్పుడు మనిషిగా చేసి మౌనంలో ఒదిగిపోయావు ప్రియా.. తప్పంతా నామీద నెట్టివేసి.. నన్నోదోషిని చేశావు నీ స్నేహితుల్లో నేనొక్కడినే దోషిని కదా.నీ వేంచేసినా ఇష్టమే బుజ్జీ

అమ్మాయి పుస్తకంలో తెల్లని కాగితం వేదన

నేనో తెల్లని కాగితాన్ని అమ్మాయి పుస్తకంలోకి చేరా అదృషం బాగుండి ఎన్నో రోజులుగా ఎదురు చూస్తున్నా నా పై ( నా మనస్సుపై ) ఏం రాస్తుందాని .. అలా అనుకుంటుండగా ఆ రోజు రానే వచ్చింది నా పై( మనస్సుపై) అందమైన తియ్యటి ప్రేమ కవిత రాసింది.. నా మీద రాసిన ఆ కవితను ఎన్నిసార్లు చదువుకొని మురిసిపోయానో నా మురిపం మూన్నాళ్ళ ముచ్చటే అయింది ఎవరికోసమో నామీద చిరాకు పడింది నన్ను తన పుస్తకంలొంచి చించి పక్కనే ఉన్న బురదకాలువలో కాగితపు పడవగా చేసి పడేసింది ఆ అందమైన అమ్మాయి అందమైన అమ్మయిలకు అందమైన మనస్సు ఉండదేమో కదా..? ఏమాత్రం అలోచించకుండా నన్ను నాపైఉన్న అందమైన కవితను బురదో పడేసింది అలా బురద వాసన బరిస్తూ వారం రోజులుగా మగ్గుతూనే ఉన్నా బురదతో తడిచి ఇప్పుడు అందమైన ఆకారాన్ని కొల్ఫోయా కాని ఆ అమ్మాయి రాసిన కవిత చెరపకుండా ఉండేందుకు ట్రైచేస్తూనే ఉన్నా,.. అప్పుడే ఓసంఘటన ఎందుకో ఆమ్మాయి నను వెతుక్కుంటూ వచ్చింది అప్పటిలా అందంగా లేననుకుందో బురదతో ఉన్న నావల్ల ఉపయోగం లేననుకుందో ఏమో మౌనంగా వెళ్ళీపోయింది.. నేనూ దీనంగా చూస్తున్నా పట్టించుకోకుండా...

నిన్ను చూశాను చాలా దగ్గరగా చూశాను

నిన్ను చూశాను చాలా దగ్గరగా చూశాను.... అవేకళ్ళలో మెరుపులు.. పెదవిపై చిరునవ్వు... నిన్ను చూడగానా ఒక్కాసారిగా ఉప్పొంగిన ఉద్వేగం... ఆపుకోలేకపోయాను.. చాలా దగ్గరగా చూసి ఎన్ని రోజులైందొ తెలిది.. మనషులం దూరం అయ్యాం మనసులు కూడా దూరం అయ్యాయి నీకు గుర్తుందా రెండు సంత్స్రరాలక్రితం ఇదే నెలలో మన పరిచయం.... ఒకప్పుడు చాలా దగ్గరగా ఒకరికోసం ఒకరం అన్నట్టు ఉన్న మనం... ఇలా ఎవరికెవరు తెలియనట్టు ఉండటం నాకు చాలా భాదగా ఉంది... అంతకు మించి ఏం చేయలేం కదా..?... నీ దగ్గరకు వద్దాం అనుకున్నా... ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటావో తెలీక తడబడ్డా... ఎందుకు మళ్ళీ నిన్ను భాదపెట్టాలి... ఇప్పటికీ నన్ను మర్చిపోయి హేపీ గా ఉన్న నిన్ను ... నీ పెదవిపైనిలచి ఉన్న చిరునవ్వు నేనెందుకు చెరిపేందుకు కారణం అవ్వాలి... జరుగుతున్న ప్రతిఘటన ఎదురు తిరుగుతోంది అందుకే మౌనంగా ఉండాలని నిర్నయం... ఇష్టం మైన వాల్లని ఎందుకు ఇబ్బంది పెట్టాలి నీవుమారలేదు అప్పుడు ఎలా ఉన్నావొ ఇప్పుడు అలాగే ఉన్నావు... ఒకప్పుడు దగ్గరగా భాదలు సంతోషం పంచుకున్న మనం ఇప్పుడెందుకిలా దూరంగా... ఏంటో కదా జీవితం.. ఆలోచిస్తే అంతా గందరగోళంగా ఉంది... ఆలోచనే మనసులో గుబులు రేపుతుంది... అందరూ అంతే ఉన్నారు... గజిబిజి గా ఉంది ఎందుకో ఈరోజు నిన్ను దగ్గరగా చూశాను అన్న ఆనందమో లేక కనీసం చిన్న పలకరింపు లేకుండా తిరిగి వచ్చానన్న బాధో తెలీదు... అర్దం కావడం లేదు

సాగరానికి కౌగిలివ్వని జీవనది లాగా ఇంకా ఇంకానా

ఇంతకాలం కోరుకున్న దారిదేనా ఆసలన్ని తీరుతున్న తీరిదేనా ఆశలు పెట్టి మెల్లగా మరిచిపోవటం మార్చలేనుగా నేనిక మరల ఆ గతం ఏడు రంగులు వెలిసిన నీ వాన వెళ్ళున తీపి నింగిపై విడిచిన తేనె జల్లున సాగరానికి కౌగిలివ్వని జీవనది లాగా ఇంకా ఇంకానా ఇంతకాలం కోరుకున్న దారిదేనా ఆసలన్ని తీరుతున్న తీరిదేనా ప్రాణ బంధం తెంచుకో మూడు ముళ్ళతో వీడుకోలునే అందుకో మూగ సైగ తో ఒక్క రాతిరే మనకిల మిగిలి ఉన్నదీ తెల్లవారితే చీకటి వెలుగు చేరాడు చిన్ననతికి నిన్న మొన్నకి తేడాలు తెల్సుకోలేనట్టి గతం ఇంతకాలం కోరుకున్న దారిదేనా ఆసలన్ని తీరుతున్న తీరిదేనా మోసం చేసి మాయచేసి నీదారు చూసుకొని నన్నొంటరి చేసి ఏంసాదించావూ నా మనస్సులో తీర్చలేని భాదను మిగిల్సి మరపు రాని జ్ఞాపకాలతొటలో ఒంటరిగా నీకోసం ఎదురు చూస్తున్నా ఎప్పటికైనా వస్తావనే ఆశతో

మన మధ్య .. మౌనమనే మైనపు గోడలు కట్టావు .

మనసు మలయ మారుతమై నీకోసం ఎదురు చూస్తున్నప్పుడు నన్ను నేను మర్చిపోయి నీకోసం ఎదురు చూస్తుంటే.. మనస్సును కాదని..ఏమార్చి నన్ను మర్చి వెళ్ళిపోయావా ప్రియా వలపుల వసంతాలు పూయించాల్సిన నీవే . నన్ను కాదన వదలి వెళ్ళావు.. బాగున్నావా ప్రియా.. నా ప్రేమకోస ం ఎదురు చూస్తావని తెల్సు.., కాని మన మద్యి .. మౌనమనే మైనపు గోడలు కట్టావు .. అవి ఎప్పుడు కరగాలి మనం ఎప్పుడు కరగాలి ప్రియా.. నాలాగే నీవు ఎదురు చూస్తున్నా వని తెల్సు నీవేంటో నీ మనసేంటో తెల్సిన నేను.. నీవు పూయించే వలపుల వసంతంకోసం వేయిజన్మలైనా ఎదురు చూస్తాను నీమీద నాప్రేమ మీద నమ్మకం ఇప్పుడు కాకపోతే మరోజన్మకైన చేచి చూస్తూనే ఉంటా...నా ప్రేమను కదాన్నావు. నాలో ఉన్న ప్రేమను కదిలించలేవు నీ పై ఉన్న ఇష్టాన్ని చెరపలేవు అది నీవల్ల కాదు నీగుండేళ్ళో కూడా నేనే ఉన్నాకదా...ఉన్నా అని చెప్పవూ చెప్పేందుకు నీకు మనస్సు రావడం లేదుకదా.. ప్రియా నీ మనస్సాక్షిని చంపుకొని ఎన్నాళ్ళు నాకు దూరంగా ఉంటావో నన్ను ఇలా ఎన్ని రోజులు మౌనంతో ఏడీపిస్తావో నేనూ చూస్తా మౌనంగా నీ తీయని పిలుపుకోసం చకోర పక్షిలా.. కనురెప్పవేయకుండా ప్రియా..

ప్రియా"..ఏమైందో ఏమో

ప్రియా"..ఏమైందో ఏమో ఉన్నట్టుండి ఆ చెమ్మగిల్లిన కళ్ళు అగుపించటం లేదు ప్రేమ నిండిన ఆ అందమైన కళ్ళు లోగిల్లై ..వాకిల్లుగా మారి పోయిన చోట దేని కోసమో వెదుకుతున్నట్టు ప్రియా ఎవరి కోసమో నిరీక్షిస్తున్నట్టు అలుపు సొలుపు లేకుండా వెంబడించినట్టు అనిపించింది అయినా మనకు తెలియకుండా మనల్ని మరొకరు చూడటం ఎంత బావుంటుందో ప్రియా అదో స్మరనీయమైన సన్నివేశం అదో మోహావేశపు ఆలింగనం మనం అనుకుంటాము కానీ కొన్ని వేల కళ్ళు ప్రియా మనల్ని నిశితంగా గమనిస్తుంటాయి గుండెలను గుచ్చుకునేలా చేస్తూనే ఉంటాయి నడిచినా ..సంచారం చేసినా ప్రియా లోకాన్ని స్పృశించినా నిదురలోకి జారుకున్నా ఆ కళ్ళు మాత్రం కలలో కూడా కమ్మని కబుర్లు చెబుతాయి హృదయపు సముద్రం మీద ప్రియా అలల సంతాలు చేస్తాయి గోదావరిగా మారిన గుండెల మీద వాలిపోతాయి మరిచిపోని సంతకాలు చేస్తాయి ప్రియా

నేను ప్రేమిస్తూనే ఉంటాను..నిన్ని ప్రేమించమని నేను చెప్పలేదే.?

విడిపోయెందుకే కలిశామా మనం కనురెప్పలుగా మిగిలాం ఎందుకో కనురెప్పల్లా అలా కల్సి ఇలా విడిపోతాం ఎందుకో కనులు మూస్తే నీ జ్ఞాపకం తెరిచి ఉంచితే కనుమరుగౌతుందేమో అని భయం లిప్త పాటులో మరణం...ఎన్నాళ్లీదూరం మదిలో మెదిలే భావాలకు రూపాన్నిద్దామనే ప్రయత్నం అవమానించావు నన్ను..ఆ అదికారం నీకే ఉందిలే నేను ప్రేమిస్తూనే ఉంటాను..నిన్ను ప్రేమించమని నేను చెప్పలేదే.? ప్రేమించాను అన్న నీవే ...ప్రేమను అపహాస్యిం చేస్తున్నాను అన్నావు మనసు విరిగింది అన్నావు.. నామనస్సు ఏమైందో అడిగావా మనసా.. అప్పుడు నీవు అన్న మాటలు అన్నీ అబద్దాలేని పెట్టిన ముద్దులు బ్రమలేనా మనసా నా ప్రేమలో అర్దం మారిందా .. నీ మనసులో నాస్థానం చలించిందా మనసా మనసులో మరొకరు చేరినా..మదిలో నిలచిన జ్ఞాపకాలు చేదుగా మారతాయా అంతకుముందున్న వాళ్ళు ఏదన్న తప్పుగానే అనిపిస్తుందేమో...? నన్ను అవమానించడం అలవాటు చేసుకున్నావు భాదపడటం నేను అలవాటు చేసుకుంటున్నాను అశాశ్వతమైన ఈ జీవితం అందులో ప్రేమ పరిమితం నీ స్నేహం మధురం ఈ దూరం గాయం నువ్వే నా ప్రాణం

నీకు అస్సలు నాజ్ఞాపకాలు గుర్తేలేవుకదా...?

నువ్వు నవ్వితే నాకు ఆనందం కానీ ఆ నవ్వు వేరొకరి సమక్షంలో ఐతే, నేను బాధ పడతాను. ఆ నవ్వుని నేను కోల్పోయానే అని, నువ్వు నడుస్తుంటే చూస్తూనే ఉంటాను. కానీ, తర్వాత ఏడుస్తాను ఆ నడక నీ నుండి నన్ను దూరం చేసిందని. నువ్వు నా తో మాట్లాడుతుంటే నాకు ఏమీ అర్ధం కాదు. ఎందుకంటే, నీ తీయ్యని స్వరం వింటూ లోకాన్ని మైమరచిపోతాను నా చెవులు వినటం మానేస్తాయి. . నువ్వు గమనించావో లేదో , కవులందరూ ప్రకృతిలోని అందాన్ని వర్ణిస్తారు. కానీ నేను నీలోనే ప్రకృతిని చూస్తాను. ప్రకృతిలో జరిగే అలజడిని నాలో చూస్తాను. నువ్వు కలల్లో కనపడితే నా కళ్ళు వర్షిస్తాయి కనపడకపోతే మళ్ళీ వర్షిస్తాయి ఒకసారి ఆనందంతో అయితే, మరోసారి దుఃఖంతో.............. నీకు అస్సలు నాజ్ఞాపకాలు గుర్తేలేవుకదా...? అందుకే అలా ధీమాగా హేపీగా ఉన్నావు నా లాంటి ప్రెండ్స్ నీకు ఎందరో కాని నాకు మాత్రం నీవు ఒక్కదానివే ..

నువ్వు సమాదానం దొరకని ప్రశ్నవు మనసా..?

నువ్వు నాకు ప్రశ్నవు మనసా నువ్వు సమాదానం దొరకని ప్రశ్నవు మనసా నా అడుగులతో నిన్ను కలుపుకొవాలని నిరంతరమూ నా గుండే తపిస్తూవుంటుంది, దానికెన్నిసార్లు చెప్పినా... నిన్ను నమ్మమంటూనే వుంటుంది, నా గుండెలపై నువ్వు సేద తీరాలని... నా ఆశలను నువ్వే నింపుతూ ఉండాలని... నా గతాన్ని ఙ్ఞాపకాలుగా నువ్వే నిలచి ఉండాలని... నన్ను నీలా ఇప్పుడు మార్చినప్పుడూ... నాకొసమే నువ్వు రేపు మిగులుతానన్నప్పుడూ... అనంతాన్నీ ప్రశ్నించినా సమాధానం నువ్వే వచ్చినప్పుడూ... పిచ్చిగా నీగురించి ఆలోచిస్తూ..ఆవేశపడిపోతుంటాను మనసా ఈ ప్రపంచంలో నువ్వెక్కడా? అని ప్రశ్నించే నా మనస్సుకు సమాదానం చెప్పుకోలేక జరుగుతున్న వాస్తవాన్ని తట్టుకోలేక గతి తప్పి మతిచెడి బ్రతుకుతున్నా ఇలా

నా హ్రుదయం గదిలొంచి రక్తం చిమ్ముతూ..

నా ప్రేమకు రెక్కలొచ్చాయి ఏగిరిపొయింది దూరంగా నా పిలుపు వినిపించనంత గా, నా చేతిలొ తన చేతిని విదిలించుకుని, నా ప్రేమను కాదని, కొత్త రెక్కల మొజులొ .... నన్ను మరిచిపొయి .. కలిసి కన్న కలలు అన్ని కలలు గా మిగిల్చి, కొత్తస్నేహాన్ని వెతుక్కుంటూ వెళ్ళీపోయింది దయ అనేది లేకుండా..మనస్సు లేని మనిషి ఒంటరి గా నడక సాగించమని ఒంటర్ని చెసి, ప్రేమ లేదని బంధం తెంచుకొని , ప్రేమించానా అని వెటకారంచేస్తూ నాకు తొడుగ నా కన్నిరుని నాకు పరిచయం చేసి, జ్ఞాపకాల మూటను ఒడిలొ విడిచి , జ్ఞాపకాల జాబిల్లి ఎగిరిపోయింది నన్నొదిలి జ్ఞాపకాల నే ఉపిరి గా మలిచి భ్రతకమని ... నా గుండె కు ఏడబాటు చూపుతూ.. నా మనసుకు గాయం చేస్తూ... గడిచిన కాలం మరువమని, నేవెవరంటూ ప్రశ్నిస్తూ వెల్లిపోయింది తన రెక్కలతొ విసిరికొడుతూ .. నా హ్రుదయం గదిలొంచి రక్తం చిమ్ముతూ... నా హ్రుదయం పడ్డ గాయాన్ని కూడ లెక్క చేయక ... తన స్వార్ధని వెతుక్కుంటూ ... కొత్త రెక్కల మొజులొ ....... ఏగిరిపొయింది నా ప్రేమ.....నన్నొదిలి దూరంగా .. చావుకి దగ్గర చేసి ..చచ్చిపో అంటూ మరణ శయ్యపై నన్నొంటరిగా వదలి జాబిళ్ళీ వెళ్ళి పోయింది ఆ జాబిల్లి ఎక్కడ ఉన్నా సంతోషంగా ఉండాలటూ లోకాన్ని వీడుతున్నా

నీవు నాపేరు తలస్తుంటే నీపై " నా మనస్సు విరిగింది అంది "

ఓ నలిగిన జ్ఞాపకం ఓ నలిగిన కాగితం అప్రయత్నంగా జారి పడింది.... వీలైనంత చదును చేసి చదువుదామంటే కన్నీళ్ళ కొలనులైన కళ్ళు మసగబారిపోయాయి..... ఒక చేత్తో కళ్ళు నలుపుకుంటూ మరో చేతి చూపుడు వేలుతో అలుక్కుపోయిన అక్షరాలు విడదీస్తుంటే చెమ్మగిల్లిన కాగితం మరి కాస్త చిరిగి మనసుని చిత్తడి చేసింది... మనసును మాయసేసింది .. ప్రేమిస్తున్నా అని చెప్పి..నేమాట అన్నాన్నా అంది స్నేహం పేరుతో ప్రేమను అపహాస్యిం చేస్తున్నా అంది నా పేరు పదే పదే తలవద్దని వార్నిగ్ ఇచ్చింది నా పేరు తలస్తుంటే నీపై " నా మనస్సు విరిగింది అంది " ఒకప్పుడు మనుషులు ఆంటే భయం.. ఆమె ఇచ్చిన వార్నింతో మనసులు అన్నా భయమేస్తుంది ఒకప్పుడు మనిషిలా బ్రతికా ఇప్పుడు జీవచ్చవంలా జీవిస్తున్నా అందుకేనేమో ఒక్కోసారి ,...నా దగ్గర చచ్చిన శవం వాసన వేస్తుంది అంటే నేను ఎప్పుడో చచ్చిపోయాను బ్రతికున్న శవాన్ని నేను మనసా

కాటుక కన్నుల వాలు చూపుల్లో చిక్కుకున్నా ఎప్పుడో

ప్రియా తడి ఆరని ముంగురుల జల జలా జారు నీటి బిందువులు ముత్యాల వలె మోముపై మురిపెముగా చేరి నెమ్మదిగా జారి మయమవ్వగా , ప్రియా కాటుక కన్నుల వాలు చూపుల్లో చిక్కుకున్నా ఎప్పుడో సోయగాల దాటిని బిందువులు కొన్ని , మెరిసే నుదుటన వడివడిగా ప్రియా ఆధారాల జాలువారే బిందువులు కొన్ని, నును బుగ్గల సిగ్గులు తాకి మురిసి ఆవిరి అవ్వాలనుకునే బిందువులు కొన్ని , ఆధారాల వోమ్పులలో ఆగి అవిరవ్వాలని ప్రియా ఆశపడే పడే బిందువులు కొన్ని , అన్నీ కలసి నిన్ను ప్రేమగా తాకుతుంటే , అర విరిసిన కన్నులతో నా ముందర నిలిచి విరిసీ విరియని చిరునవ్వులు విసిరితే ప్రియా నిన్ను తాకి ధన్యమైన బిందువులను చూసి నా మనసు రగిలిపోతున్నది ప్రియతమా !! అలక తీర్చు భారము మాత్రము నీదే ప్రియా!!

నమ్మిన ప్రేమ నాకు మిగిల్చిన చేదుజ్ఞాపకాలు

నమ్మిన ప్రేమ నాకు మిగిల్చిన చేదుజ్ఞాపకాలు ప్రతి క్షణం గుర్తుకోస్తూ.. అనుక్షణం నా ప్రాణాలని నిలువునా చిల్చేస్తూంటే చితిమంటల జాడని అన్వేషిస్తు.. జీవితాన్ని ద్వేషించుకుంటూ..వెలుతున్న క్షనాన నమ్మిమోసపోయిన మనసును అసహ్యించుకుంటు మరణం వైపు మౌనంగా నే అడుగులేస్తుంటే అనుకోకుండా అప్యాయంగా పట్టపగలు మిట్ట మద్యాన్నం ఓ తీయని స్వరం ఒక మనసు నన్ను పలకరించింది.. తన చిలక పలుకులతో మనస్సు పులకరించింది తన జ్ఞాపకాల తోటల్లో విహరించేలా చేసింది తన మాటలతో చినుకల్లే నా మదిని తాకి ఆవిరైపోతున్న నా ఆశలకి ఊపిరోసింది మరణమే శరణ్యమనుకొంటు, రాయిలా మారినా నా మనసుకి కల్మషం ఎరుగని ఆ పరిచయం ప్రాణంపోసి మరుజన్మనిచ్చింది మనిషిగా మళ్లీ నన్ను నిలబెట్టింది కన్నీటీలో కరిగిపోతున్న నా ఆశయాలని గతి తప్పిన నా గమ్యాన్ని అనుక్షణం నాకు గుర్తుచేసి ఊరించి ఉడికించి మాయచేసి మాయం అయింది తనూ అందరిలాగా గుండెకు గాయం చేసింది వంటరిని చేసి మౌనంగా వెల్లిపోయింది జాబిల్లి కొండంత ధైర్యం ఇస్తూ అండగా ఉండి నన్ను ముందుకు నడిపిన నిన్నూ,నీ స్నేహాన్ని మరువలేను మిత్రమా.... నే మరణించేదాకా....

నీ పేరు పలకొద్దు అన్నా దొంగచాటుగా పేరు మార్చి ఇలా..?

నా ప్రతి పలుకులో నీ పేరే తలచుకున్నామనసా పెదవుల అంచుల్లో అనుచుకున్నా మౌనముతో నీ మదిని బంధించా మన్నించు మనసా నీ పేరు పలకొద్దు అన్నా దొంగచాటుగా ఇలా తప్పైతే క్షమించు మనసా నీవు ఈజీ గా మర్చిపోగలవు నేను కాదు మనసా మనసా తరిమే వరమా తడిమే స్వరమా ఇదిగో ఈ జన్మ నీదని అంటున్నా వింటున్నావా వింటున్నావా వింటున్నావా కొత్త స్నేహితులతో బిజీగా ఉన్నావా నన్ను మర్చిపోయావా మనసా మనసా విన్నా వేవేల వీణల విషాద సంకీర్తనలు నా గుండెల్లోవిషాద గీతాలు ఇప్పుడే వింటున్నా.. తొలిసారి నీ మాటల్లోకరకుదనం.. నేనైమైనా పట్టిచుకోనంత ద్వేషం ఎందుకు మనసా.. ఇప్పుడు నేను నీ ఆలోచనలతో కాలిపోతున్న గుండెను అన్నీ నీకు తెల్సు ప్రియా మౌనంతో నాకు శిక్షవేశావు అనుభవిస్తున్నా

మనసా నీవు నాతో లేవన్న వాస్తవాన్ని జీర్నించుకోలేకపోతున్నాను

మనసా నీవు దూరమైన గడియలు నాకు క్షనమెక యుగంలా గడుస్తున్నాయి కనీసం అప్పుడప్పుడూ మాట్లాడుతూ అయినా ఆ కాస్త పలకరింపుకే పులకించిపోయేవాడిని.. నిర్దయగా అదీ లేకుండా చేశావు ఎమిసాదించావు... మనసా నీవు నాతో లేవన్న వాస్తవాన్ని జీర్నించుకోలేకపోతున్నాను ఏం జరగనట్టు ఎంత హాయిగా లైఫ్ లీడ్ చేసున్నావు.. కొత్త పరిచయాలు..కొత్త ఆలోచనల తో నీవు ఎప్పుడు బిజికదా.. మనసా ఎందుకో ఒక్కీసారి మనసు మారాంచేస్తుంది.. ఎందుకంటే ఆమనిషి ఇంకా మనసులోనె ఉందికదా.. ఒక్కోసారి నిదుర పట్టనీయదు...కారణం ..? మనసా కనుల ముందు కదిలాడే పాత జ్ఞాపకాలు.. కంట కన్నీరు వరదలా పారేట్టు చేసి.. జ్ఞాపకం మనసు మీద కసి తీర్చుకుంటోంది మనసా.. నలిగిపోయిన నామనసుతో నీకేం పనిలే.. నీ జ్ఞాపకాలు .తలచుకొంటూ .. నీవు ఎక్కడ వున్నా హేపీగా వుండాలని కోరుకుంటా మనసా

మనసా గుండె గదిలో ఏ మూలో తచ్చాడుతూనే ఉంటావు

నా గుండె గదిలో ఏ మూలో ప్రతిక్షనం తచ్చాడుతూనే ఉంటావు మనసా వెలుగులు నింపుతూనే వుంటావు నీ ఆలోచనలు నన్ను గిలిగింతలు పెడుతూనే ఉంటాయి నీ వాలు చూపుల్లో చిక్కుక పోయిన నేను నన్ను నీకు బందీగా మార్చాను ఏమారి పోయాను మనసు తలుపులు తెరిచి నిన్ను పంపించలేను..మది అంధకారం చేసుకోలేను ఏకాంతంలో నిన్ను తలచి మైమరచిపోతుంటాను నీతో ముచ్చట్లు చెపుతూంటాను నీవు నా ఎదురుగా లేకపోయినా నీవు పిచ్చి అనుకున్నా ఎవరు ఏమనుకున్నా నాలో ఎప్పటికీ ఆరని జ్యోతివి నువ్వు మది నిండిన జ్ఞాపకాల హారతి నువ్వు అందుకేనేమో నా ఆత్మీయ నేస్తమా….. నిన్ను గుండె గదిలో ఓ మూల బంధించాను! నువ్వెప్పటికీ నాలోనే వుంటావుకదా... అప్పుడు ప్రేమజ్యోతివై వెలుగులు నింపుతావో ఆరని అగ్నికీలవై మదిని దహిస్తావో నీ ఇష్టం మనసా

మనసా ఈ క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ

మనసా ఈ క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ రేగిన గాయాన్ని మాపే కాలం తో జతకట్టలేను నన్ను తనలో పొదుగుకున్న రాత్రి కరిగిపొతున్న భయం నీడ చూడాల్సిన వెలుగుజాడ లో నే కరగలేను ఈ క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ..నన్ను నాలొ చూసుకునే అద్దం లాంటి రాత్రి చీకటీ వాకిట్లోని మసక వెలుతురే నీకై తపించిన నా నన్నును నాకు దూరం చేస్తుందన్న దిగులుఎన్నాళ్ళో ఎన్నేళ్ళో తెలీదు మనసా గతం లోతుల్లో నేను నా లానే ఉండిఉంటా క్షనం క్షనం నేను కాలిపోతున్నా నీ ఆలోచనలతో నన్నే నేను పోగొట్టుకున్నా మనసా. సాయంత్రాలు నీజ్ఞాపకాలను మనస్సులో వెతుక్కుంటున్నా మనసా నన్నే నేను ఏమార్చనీ మనసా నేనంటూ మిగిలుండాలన్న నీ జ్ఞాపకాల నీడల్లో అనుక్షణం నీకై పరితపిస్తున్నాను మనసా ఎందుకింత కాంక్ష ..ఎన్ని సార్లు మానసునడిగినా సమాదానం లేదు మనసా జన్మ జన్మల బంధమా నువ్వే గెలవాలి కానీ ఈ తిమిర సమరం లో ఈ ఒక్క క్షణం ఇలా ఆగి పోనీ నన్ను నాలో నిలిచి పోనీ మనసా, నా చివరికోరిక నీవే ఎప్పుడూ గెలవాని నేనోడినా పర్లేదు నీగెలుపు నాకు ముక్ష్యిం నేనైమైనా పర్లేదు మనసా

నీ పేరును పలుకడానికి అర్హుడిని కానా...?

మౌనంలో అర్ధాలు వెతకమనకు నేస్తమా దాన్ని అర్ధం చేసుకునే భాష నాకు రాదు వేదాలు నాకు అర్ధం కావు....... కళ్ళలో కాదు నా హ్రుదయంలో చోటిచ్చాను..... సరిపోలేదని మౌనంగా కన్నీరై పోతున్నావు...... నీ పేరును పలుకడానికి అర్హుడిని కానా .. పలుకొద్దని అంత ఖటినంగా ఎలా చెప్పగలిగావు అవుని నీకు ఏదైనా సాద్యిమే కదా..? దాన్ని అర్ధం చేసుకునే భాష నాకు రాదు...... మౌనంలో అర్ధాలు వెతకమనకు నేస్తమా వేదాలు నాకు అర్ధం కావు....... భావుకతతో వర్నించలేను... నాకు తెల్సింది నాకు నచ్చింది రాస్తున్నాఇలా.. కళ్ళలో కాదు నా హ్రుదయంలో చోటిచ్చాను..... సరిపోలేదని మౌనంగా కన్నీరై పోతున్నావు...... నవ్వుతో మనసులోని భావాల్ని నొక్కివేయకు నేస్తమా దాన్ని అర్ధం చేసుకునే భాష నాకు రాదు...... మౌనంలో అర్ధాలు వెతకమనకు నేస్తమా వేదాలు నాకు అర్ధం కావు....... భావుకతతో వర్నించలేను...నాకు తెల్సింది నాకు నచ్చింది రాస్తున్నాఇలా.. నా నరనరాన జీర్నించుకుపోయిన నీమీద ఇష్టాన్ని చెబుతున్నా ఇలా నేను నీలో వున్నాను అని చెబుతుంది నా మనసు..... అయితే ఏంటంటా అని అంటావు నీవు ....నాకు తెలుసు.... మౌనం అనే ముగులో నీవెదుకున్నావో తెలియక...పిచ్చెక్కుతోందినాకు. ఈ మౌనం ముసుగులో ఉంది నేను మాత్రమేకాదు నీవుకూడా.... ఇద్దరి మద్యి మౌనం నరకం అని తెల్సి ఎందుకిలా ఎన్నాళ్ళిలా..? నా నరనరాన జీర్నించుకుపోయిన నీమీద ఇష్టాన్ని చెబుతున్నా ఇలా.. నేను నీలో వున్నాను అని చెబుతుంది నా మనసు..... అయితే ఏంటంటా అని అంటావు నీవు ....నాకు తెలుసు.... మౌనం అనే ముగులో నీవెదుకున్నావో తెలియక...పిచ్చెక్కుతోందినాకు. ఈ మౌనం ముసుగులో ఉంది నేను మాత్రమేకాదు నీవుకూడా... ఇద్దరి మద్యి మౌనం నరకం అని తెల్సి ఎందుకిలా ఎన్నాళ్ళిలా...? నా నరనరాన జీర్నించుకుపోయిన నీమీద ఇష్టాన్ని చెబుతున్నా ఇలా.

కొత్తరకం క్రైం ష్టోరీ...?.."అమ్మాయిలు చేస్తున్న హత్యలు"

మనుషులు హత్యిలు చేస్తున్నారు నవ్వుతూనే చంపేస్తున్నారు వీరు చేస్తున్న ఈ హత్యలకు రక్తం పారదు కాని గుండెళ్ళో గురిచూసి గుచ్చుతారు.. స్నేహం, ప్రేమ తో దగ్గరౌతారు ప్రేమగా మాట్లాడుతారు.. మనం బిజీలో మర్చిపోయిన వాళ్ళే ఫోన్ చేసి తీయ్యగా పలుకరిస్తారు అంతే అంత అందంగా పలుకరిస్తుంటే పులకరించి పోయి ప్రేమలో పడతాం భరించలేనంత ప్రేమ గా మాట్లాడుతారు.. ఆ ప్రేమలో పడి ..గుండెల్లొ గూడు కట్టుకున్న ఆమె రూపంతో ప్రపంచంలో నా అంత అదృష్ట వంతుడు లేడని ఫీల్ అవుతాం గంటలు నిమిషాల్లా కరిగిపోతున్న అర్దంకానంతగా వాళ్ళతో కబుర్లు క్షనం తీరికదొరికినా వాళ్ళ ఆలోచనలే వాళ్ళు అంతే గుర్తొస్తున్నావు అంటారు ప్రతినిమిషం అంటారు... మన మనసులో మాట చెప్పినట్టు ప్రపంచంలో ఆనందాన్ని గుండెల నిండా నింపుకొని ఆనందిస్తాం... తనే లోకంగా బ్రతుకుతాం అంత నిజం అనేలా చేస్తారు కారనం చెప్పరు.మౌనం వహిస్తారు.. మౌనం అనే పదునైన కత్తిని గుండెళ్ళో గురి చూసు గుచ్చుతారు అంత ఇష్టం అన్న మనిషి ఇలా చేస్తుందేమిటాని మొదట అర్దంకాదు..గుండెల్లో కత్తి దిగిన భాద తెలీదు తనతో మాటలు లేక.. అర్దంకాక విలవిల్లాడతాం.. ఇలా మన మనస్సును హత్యి చేసి తాను మాత్రం చాలా హేపీగా తన స్నేహితులతో నవ్వుతూ ఉంటుంది తను హేపీగా ఉన్నందుకు సంతోషించాలా మనల్ని మోసం చేసినందుకు .. ఏడ్వాలో తెలీక మనిషిగా చచ్చిపోతాం ..? ఇలాంటి హత్యిలు రోజుకి ప్రపంచంలో ఎన్ని జరుగుతున్నాయో అందమైన అమ్మాయిలు నవ్వుతూ చేస్తున్న ఈ హత్యలకు కత్తులు అవసరం లేదు.కదా..? రక్తం పారదు..కాని మనస్సు చచ్చిపోతుంది కదా..?