నీ పిల్లలే
ధిక్కరిస్తారు నిన్ను అనంతంలోకి నెట్టి వేసే తమ చేతులతో
నువ్వొకస్మృతని
నువ్వొక
గోడపై మిగిలే నిన్నటి చారికల ధూళి పటం అనీ తెలియదు నీకు
అప్పటిదాకా-
కళ్ళంత భారంతో
కళ్ళంత కన్నీటితోఆ వెన్నులో దిగిన
పిల్లల బాల్యపు పెదవులతో, చేష్టలతో అరచేతులతో
నీ చీకటింట శరీరం
యిక రాత్రిలో వొణుకుతోంది నువ్వు మోయలేని కాలపు స్పృహతో
వయో భారంతో-
ఇలాగేనా, నాన్నా
నువ్వూ నేనూ చచ్చిపోయేదీ ఒకరినొకరు వదిలి వెళ్లిపోయేదీ తిరిగి
ఎన్నటికీ కలవనిదీ?
ధిక్కరిస్తారు నిన్ను అనంతంలోకి నెట్టి వేసే తమ చేతులతో
నువ్వొకస్మృతని
నువ్వొక
గోడపై మిగిలే నిన్నటి చారికల ధూళి పటం అనీ తెలియదు నీకు
అప్పటిదాకా-
కళ్ళంత భారంతో
కళ్ళంత కన్నీటితోఆ వెన్నులో దిగిన
పిల్లల బాల్యపు పెదవులతో, చేష్టలతో అరచేతులతో
నీ చీకటింట శరీరం
యిక రాత్రిలో వొణుకుతోంది నువ్వు మోయలేని కాలపు స్పృహతో
వయో భారంతో-
ఇలాగేనా, నాన్నా
నువ్వూ నేనూ చచ్చిపోయేదీ ఒకరినొకరు వదిలి వెళ్లిపోయేదీ తిరిగి
ఎన్నటికీ కలవనిదీ?
No comments:
Post a Comment