తీరికలేని క్షణం
నా హృదయం సరిహద్దుల చుట్టూ
వసంతాన్ని నాటుకున్నాను
అడపా దడపా సోకే వడగాలి దెబ్బకు
వాలి సోలి పోకుండా నీడనిచ్చేపున్నాగల వటవృక్షాలు
సుఖదుఃఖాల కిరువైపులా పెంచుకున్నాను తొలకరి జల్లులా ఆగి ఆగి పూల పరిమళాలు
బాటబాటంతా పరచుకుంటాయి
శిశిరం మంచు గుప్పిట్లో చిక్కి అప్పుడో ఇప్పుడో కళ్ళు తేలేసినా
నీటి చుక్కలు అమృత ధారలై గొంతు తడుపుతూనే కొత్తఊపిరి పుంజుకునే
ఊహల గరికపూల చిరు మొక్కలు
నాచుట్టూ చేదుకున్న కొద్దీ ఊరే అక్షరాల
తేనె సముద్రాలు
క్షణం తీరికలేదు ఎన్ని కావ్యాలు ఆవిష్కరించుకోవాలో
ఇహ కన్నీళ్ళెందుకు?
No comments:
Post a Comment