నీ నవ్వుల వెల్లువ చూసే
నా హ్రుదయం స్పందిస్తుంది
నీ అడుగుల సవ్వడి తోటె
నా ప్రాణం స్వాసిస్తుంది
నీ చల్లని చూపులు తాకే
నా పెదవులు వికసిస్తొంది
నీ మాటల మధురిమ తోటే
నా అణువణువూ పులకిస్తొంద
వీటన్నిటికి దూరంగా నేను
ఊహించటమే చాలా కష్టం
నా కన్నీటికి పని కల్పించే
అవివర్ణ ప్రాణ సంకటం





నేను నేనుగా లేని నాలో నిలిచిన నీతో
నా లో నీ లా నేను కూడా నీలొ ఉన్నానా అని అడిగితే
మౌనమే నీ సమాధానమైతే
మౌనం అర్ధంగీకారమనుకునేనా
అసలు అర్ధవంతమైన అభిప్రాయమేదీ లేదనుకునేనా!

ఎటు చూసినా నీవే కనిపిస్తున్నా
 నీ చెంత లేదనే భాధ ఎందుకని
నా మనస్సు ని ప్రశ్నిస్తే
ఎంతైనా అది ఊహేగాఅని తిరిగి ప్రశ్నిస్తే
నీ సమాధానం కోసం ఎదురుచుస్తున్నాను
కోటి వరాల ఆ సంతోషం కోసం నిరీక్షిస్తున్నాను




నిన్ను చూసినప్పుడు తప్ప
నా కన్నులు చూసేది శూన్యం
 నువ్వు విన్నప్పుడు తప్ప
నా పెదవి పలికేది మౌనం

నీ మాట మధురిమ తప్ప
నా చెవిని చేరేది నిశబ్ధం


నీ చల్లని చూపే తప్ప
నను తడమదు ఏ స్పర్శ

నీ పెదవికి చిరునవ్వు తప్ప
నా మనస్సు కు లేదానందం

నువ్వుండే ప్రాంతం తప్ప
నాకేదీ వేరే స్వర్గం…




ఏవరు నువ్వు

స్వప్నం లో కనిపించి నిదురలేపినావు
నవ వసంత కోకిలవా

సంవత్సరం వరకు వేచిచూడాలేమో
పున్నమి వెన్నల జాబిలివా

పక్షం రోజుల వరకు రావేమో
అందమైన సంధ్యాసమయానివా

పన్నెండు గంటలు గడపాలెమో
మిరుమిట్లు గొలిపే మెరుపువా

క్షణ కాలమే కనిపిస్తావేమో
ఎండమావి లోని నీరువా

ఎప్పటికీ కనిపించవేమో






మోయలేని ఈ మాయ హాయిని
కనుల క్రింద కలల వాకిలిలో
బంధించాలని కనులు మూస్తే
మూసుకుంది కనురెప్పలే కాని
విచ్చుకుంది నా హ్రుదయ నేత్రం
ఇంద్రధనస్సు రంగులలో
వర్తమానం భవిష్యత్తు
కలగలిపి కనిపించే క్షణం
చిరుధరహాసానికి కారణం
తర్కించలేని తరుణం
చిలిపి ఊహలకు బంధనం
వేయలేని నిస్సహాయం
మౌనంలో మాటలు వినిపించే వైనం
మాటలలో అమృత భాండాగారం
శూన్యం లో వెన్నెల సాక్షాత్కారం
వివాహ సుముహూర్తానికి ముందు
వివాహ నిశ్చయానికి తరువాత
అనుభవించే అనుక్షణం ప్రీతిప్రాయం
అద్భుతం అమోఘం అనన్యం అసామాన్యం
అవివర్ణం అనిర్వచనీయం అసాధారణం
నిర్వ్యక్తం నిగూఢం నిత్యనూతనం
ఆ సుందర సుమధుర క్షణం