అంతే... తెలియని ఈ అంతం

ఆంతులేని ఆకాశంలో స్వేచ్చగా ఎగిరిన విహంగం
హరివిల్లు తాకిన వేల పులకరించెను ప్రతి అంగం
గూడు విడిచి పోయినా అది అంబరం అందిన సంబరం
లోకం లోని అందం కోసం అది మరిచెను గత బంధం

సరికొత్త పరిచయం లోని కల్మషం
ఎరుగక చేసెను అది స్నేహం
కల్లాకపటం తెలియని ప్రాణి
మార్చుకో ఇక నీ బాణి

నీ మాటలోని తియ్యదనం ఉంటుందా ఈ లొకాన ?
నీ ఆలోచనలోని గొప్పతనం సరితూగేనా ఎవరికైన ?
నీ అనురాగం నిశ్వార్ధం ! అడివిగాచిన వెన్నలేనా ?
నీ చెలిమే ఒక యోగం ! ఆగుమిత్రమా ఇకనైన

నీ గూడు లోన పరికించు,
తరగిపొని ఆస్థి దాగుంది.
ఈ స్వప్నాన్ని ఇక కరిగించు,
తిరిగిరమ్మని గుండె అంది.

ఓ బాటసారి ! నీ ప్రస్థానంలో చివరి మజిలి ఏది?
చూడు ఒక్కసారి ! ఈ ప్రపంచంలో అసలు నకిలి ఏది?
ధుఖ్ఖాన్ని సైతం దరహాసంతో స్వాగతించె సఖ్యము నీది ,
హృదయం లోన నిన్ను గెలిచే మనుషుల్లో ఔన్నత్యం ఏది?

నిజము కాని కల ఇది
కలలో అస్సలు నిజము లేనిది.
తీరని మృగతృష్న ఇది
ప్రయాస చేసినా ఫలితం లేనిది.

సూర్యుడి కోసం ఆరాటమా ! రెక్కలు కాలి అలమటించేనా !
కరున చూపిన వరుణుడు కన్నీటి జడివాన కురిపించేనా !
వెలుతురు కన్నా వేగంగా చీకటే పయనించేనా !
చావు బ్రతుకుకి భేదం లేక అంతా ఒకటే అనిపించేనా.

నీ గూడు మాత్రమే నీ సొంతం ,
జాడ మరువకు ఏ మాత్రం.
ఎవరికొసమే నీ పంతం ?
అంతే
తెలియని ఈ అంతం