ఇవి కూడ బాగున్నాయి

ఉప్పెనై వస్తావు ఊహలకేమీ మిగల్చక ఊడ్చుకెళతావు
అంతటా నీవే ఆవహిస్తావు ఆసాంతం ఆక్రమిస్తావు
గుర్తుకు వచ్చినప్పుడల్లా గుండెను గాయపరచి వెళుతుంటావు

అయినా నా పిచ్చి గానీ...
నీవు లేనిదెప్పుడనీ నా ఊహల్లో!?
వెలుపల వెలుగై కనిపించేదీ నువ్వే
అంతరాన ఆరని మంటైనదీ నువ్వే!
అంతగా ఆక్రమించావు నన్ను

అయినా అమాయకంగా అనుకుంటాను...
నిన్ను నా గుండె గదిలో బంధించేశానని...
ఇక బయటకు రాలేవని...
నా ఊహలకు అడ్డు రావని...

ఈ కుల మతాల కుట్రకు బలియై పోయాను
చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచానికి భయపడి
పిరికి వాడిలా మిగిలిపోయాను నీదృష్టిలో...

పిచ్చి వాడినే కదా మరి..!?
నీ ప్రేమను అందుకో లేక పోయిన కుల పిచ్చివాడిని

అయినా ఏ మంత్రం వేశావో తెలియదు
నా మది తలపుల తలుపులు ఛేదించుకు వచ్చినప్పుడల్లా
నీ ఊహలు ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తాయి
ఉవ్వెత్తున ఎగసే అలలై కల్లోలం సృష్టిస్తాయి

లోకం దృష్టిలో నిన్ను కాదనుకున్నా
నా వరకు నెటికీ నీతోనే ఉంటున్నా
బహుశా అందుకేనెమో!?
ఎవ్వరికీ అందంకుండా నాలోనేనే ఒంటరిగా మిగిలిపోతున్నా

కులం గొప్పదా? ప్రేమ గొప్పదా? అన్న చిన్న ఆలోచనవచ్చి అది ఆవేశమై ఏదో రాశేశా..







అరుణుడు అస్తమించేది
వెన్నెల వెలుగును చూపడానికే.....

కడలి ఆవిరైనది తిరిగి
చిరుజల్లై కురవటానికే....

రాలే ఆకులు చెబుతున్నవి
వసంతమై మరలి వస్తామని....

పరుగిడు కాలం తెలుపుతున్నది
మరచిన మానవత్వాన్ని మరల ఆశ్రయిస్తావని....

ఇవి అన్నీ అస్తమయంతో ఆగిపోవు
నవ నవోన్మేషమై ఉదయించే వరకూ ఊరుకోవు ...

గతించిన వన్నీ పునరాగతమౌతున్నవి

పడిన చోటే ఆపకు నీపరుగు
లేచి నడిచావంటే ఉండరు నీసాటి ఇంకెవరూ

అని మరోమారు మనకు తెలుపుతున్నవి .







మనిషిని అని మాత్రమే గురుతుచేసే ఈ లోకం లో ..
ఎవరిని నేను ?
మనసు వుందని వుహించు కున్నాను...
అది స్నేహానికి స్పందిస్తుందని తలచాను ...
మనిషి లో స్నేహాన్ని చూసాను అని అనుకున్నాను....
అది కేవలం ఒ ఆట అని వుహించలేక పోయాను ...
మనసుని పరీక్షించే ఈ లోకాన్ని మరిచి స్నేహ హస్తాన్ని అందుకున్ననని ఆనందించాను ...
మోసాన్ని చూసాను...
మనసుని చంపుకున్నాను....
మౌనంగా మిగిలను...
దూరం గా వెళుతున్నాను