ఏళ్ళు గడిచినా

ఏళ్ళు గడిచినా అతడు పాటై వెంటాడుతూనే ఉన్నాడు బహుశా ఇంత గొప్పగా కదిలించటం అంటే జీవితాన్ని గొప్పగా అర్థం చేసు కోవటం కానే కాదు బతుకు యుద్ధంగా మార్చుకోవటం బతికింది కొన్ని ఏళ్ళు మాత్రమే కానీ ..అతడు జనం పక్షాన నిలబడ్డాడు .. వారి కోసం పాటలు అల్లాడు ప్రజలు బాగుండాలని కోరుకున్నాడు అందుకోసం తనను తాను మలచుకున్నాడు ప్రపంచ పాటల తోటల వనమాలిగా తన గొంతును.. అర్పించుకున్నాడు .. శాంతి కోసం ఆరాటపడ్డాడు బాబ్..ఎప్పటికి వెంటాడుతూనే ఉంటాడు

నీ సమయాన్ని నేను కొనగలనా?

ఒక వ్యక్తి చాల ఆలస్యం గా ఇంటికి వచ్చాడు. గుమ్మం ముందు తన కోసం ఎదురు చూస్తున్న తన కుమారుడిని చూసాడు. కొడుకు: నాన్న నేను నిన్ను ఒక ప్రశ్న అడగొచ్చా? తండ్రి: హ తప్పకుండ అడుగు.. ...కొడుకు: నాన్న నువ్వు గంటకి ఎంత సంపాదిస్తావ్? ...తండ్రి: అది నీకు అనవసరమైనది. అయిన నీకు ఎందుకు? కొడుకు: నాకు తెలుసుకోవాలని ఉంది , దయచేసి చెప్పండి నాన్న, నువ్వు గంటకి ఎంత సంపాదిస్తావ్? తండ్రి: సరే, నేను గంటకి 1000 రూపాయలు సంపాదిస్తాను. కొడుకు: అవునా, అని తన తలదించుకొని , నాన్న నాకు 500 ఇస్తావా? తండ్రి: కోపంతో నీకు ఎందుకు అంత డబ్బు... నీకు కావాల్సిన ఆట బొమ్మలు, నీకు ఏది కావాలంటే అన్ని తెచ్చాను గా! ఇంకా ఏంటి ? నోరుముస్కోని నీ గదిలోకి వెళ్లి పడుకో. ఆ పిల్లాడు బాధతో తన గదిలోకి వెళ్లి పడుకున్నాడు. ఆ తండ్రి కాసేపు కూర్చొని, ఇంకా కోపంతో ఎందుకు నా కొడుకు ఇలాంటి ప్రశ్నలు అడుగుతున్నాడు. అయిన వాడికి ఎంత దైర్యం నన్నే డబ్బు అడుగుతున్నాడు అది 500 రూపాయలు.

ఒక గంట తర్వాత ఆ వ్యక్తి కొంచెం శాంత పడి , ఆలోచించటం మొదలెట్టాడు... వాడికి బాగా అవసరమైతేనే ఇంత డబ్బు అడుగుతాడు. లేకపోతె అడిగేవాడు కాదు కదా.. అయిన నేను సంపాదిస్తుంది వాడి కోసమే కదా... ఛ అనవసరం గా నా పనిలోని కోపం అంతా వాడి మీద చూపించాను. అని వాడి గదిలోకి వెళ్లి , తండ్రి: నిద్రపోతున్నావా నాన్నా!!! కొడుకు: లేదు నాన్న మేలుకువతోనే ఉన్న. తండ్రి: నన్ను క్షమించు రా నా పని లో కోపాన్ని నీ మీద చూపించ.. ఇదుగో నువ్వు అడిగిన 500 తీసుకో... కొడుకు: ఆనందంతో, థాంక్స్ నాన్న.. అని తన దిండు కింద నలిగిపోయిన డబ్బులుని తీసి లేక్కపెడుతున్నాడు. తన దగ్గర డబ్బులుండి కూడా అడిగిన తన కుమారుడి ఇంకా కోపం వచ్చి... తండ్రి: అయిన నీ దగ్గర డబ్బు ఉండి కూడా నను ఎందుకు అడిగావు??? కొడుకు: నాన్న ఇప్పుడు నా దగ్గర మొత్తం 1000 రూపాయలు ఉన్నాయి. ఇప్పుడు " నేను నీ గంట సమయాన్ని కొనగలనా! దయచేసి మీరు రేపు కొంచెం తొందరగా వస్తే నేను మీతో భోజనం చేద్దాం అనుకుంటున్నా.... వెంటనే తండ్రి కొడుకుని తన చేతులతో కొడుకుని హత్తుకొని, తండ్రి: నన్నూ క్షమించురా!! నేను ఇంకా ఎప్పుడు ఇలా చేయను... అప్పటి నుండి తన కొడుకుతో కొద్ది సమయం గడుపుతూ ఉన్నాడు ప్రియ మిత్రులారా, మీలో ఎంత మంది మీ కొడుకులతో సమయం గడుపుతున్నారు???

గుప్పెడుమల్లెలు

1. ఆయన శృంగారం ఒలికించేది... డి"వైన్" మూడ్స్ లోనే 2. ఎన్ని కలలో... ఎన్నికలొస్తే మద్యతరగతి మనసు 3. ఏ మహానదికైనా, జన్మస్థలం జానెడే, ఒకటితోనే అనంతం 4. చైతన్యానికి పదునుపెట్టే ఖర్మాగారం, మౌనం 5. తారురోడ్డుపై కూడా కాళ్ళు చిక్కుకుంటాయ్. నిరాశ గుండెనంటితే 6. రంగునిబద్ధత లేనిది రక్తం, వర్ణ వివక్ష లేనిది సత్యం 7. అగ్రరాజ్యమైనా ఆకాశం ఆగ్రహిస్తే అదోఃగతే 8. నిద్రపోతున్న గుండె తట్టిలేపేది జ్ఞాపకం 9. ఫోర్జరీ విద్య మొదలయ్యేది ప్రొగ్రెస్ కార్డులనుంచే 10. గుండెబరువు తెలిసేది ప్రేమించిన గుండెకే.

రాత్రికొస్తా ..... రెడీగా ఉండు...!!

ఏమిటో, రాకపోతే రాలేదంటావ్ వస్తేనేమో వదలనే వదలవు ఇలాగైతే కష్టం సుమీ... వచ్చిన దగ్గరనుండి అదే పనా?? మరే పనీ చేసుకోనీకుండా... అని నన్ను నిందించొద్దు మరి నేనొచ్చాక ... సుఖమిచ్చాక... నీ మనసుకెంత హాయిగా ఉంటుందో తెలుసా?? అందుకే వేళ కాగానే వేచి చూడమనేది... పగటి పూట వచ్చినప్పుడు నీకిచ్చే సుఖం వేరు... అదొక రకమైన హాయి.. కానీ నన్ను నువ్వు ఎక్కువసేపు ఉండనిచ్చేది రాత్రి వేళల్లోనే కదా... రోజూ వచ్చినట్టే వస్తా కానీ.. దేనికో కలతపడి కూర్చుంటావు ఇక నేనొచ్చినా నీకేం సుఖం? నాకేం సుఖం చెప్పు? పట్టుమని ఒక రెండు గంటలైనా ఉండలేనప్పుడు... అందుకే, మనసు ప్రశాంతంగా ఉంచు నేనొచ్చాక నిన్నెంచక్కా మరో లోకానికి పట్టుకెళ్తా... మందేసి కూర్చుంటే ఆ మత్తులో ఉంటావు నేనొచ్చిన సంగతి కూడా గుర్తుపట్టలేనంత... ఇక నా విలువేముంది?? నేను నిద్రని... నువ్వు పిలిచినప్పుడు రాను నీ మనసు, శరీరం అలసినప్పుడు నా అంతట నేనే వస్తాగా... ఎటూకానివేళ అలా పిలవకు రాత్రికి కచ్చితంగా వస్తా రెడీగా ఉండు... (ఉదయం నుండి తెగ అలిసిపోయి ఉన్నా.. నిద్దురని రమ్మంటే రాకుండా నాకు చెప్పిన ముచ్చట్లివి... ఇప్పుడు తనొచ్చే వేళయింది... ఇక నేనుంటానే.... ఏదో అనుకుని చదివి నిరాశకి గురైన వాళ్ళతో పాటు, అందరికీ శుభరాత్రి..) - శతఘ్ని.... !! ( వినీల కాంతి కుమార్ )

తెగ నరికిన చంద్రుడు

తెగ నరికిన చంద్రుడు చక్కగానే నవ్వుతున్న వేళ గుంటవూరులో “గుంటగ్రౌండ్”నుండి నత్త నడకతో “బస్టాండ్” కు బయలుదేరాను, పడమటి గుంటలో చంద్రుడు పడిపోతే చీకటి నడక తర్వాత “ఎర్ర బస్” ఎక్కాను... చేతు లెత్తి ఆగమనే చిన్న ఊళ్ళను మన్నిస్తూ దారి కడ్డమై నిలిచే విష సర్పాలను నలిపేస్తూ నా పయనం బస్సులో జనం... ఆలోచనలతో తలను తగలబెట్టేసుకుంటున్నాను చలి “చెర్నకోల” దెబ్బలు పులిని చీమ కుట్టినట్లు... “మంగళ”గిరి చేరేసరికి మసక వేకువ మొలుస్తోంది కుర్రవాళ్లమ్మే “డైలీ” పేపర్లలో ఎర్రక్షరా లింకా కనబడటం లేదు... విజయవాడ దగ్గరపడింది విజయం సాధించినట్లే, బ్యారేజీ మీదుగా పోతూ నేను తలలోని మంటల్ని నదిలోకి విసిరాను, అపుడు “కృష్ణ నది”లా లేదు కృష్ణానది- అరుణ ఉష్ణ జ్వాలా ప్రవాహం అది... సహస్రానేక కరాలతో పరస్పరం కౌగిలించుకుంటూ కలిసి ప్రయాణిస్తూ అదిగో! కనబడటం లేదా! సూర్యుడు- మండుతున్న నది హృదయంలో... నది- ప్రహించే సూర్యుని దేహంలో...

ఒకరి గుర్తింపు

ఒకరి గుర్తింపు కోసం పాకులాడటం ఒక బలహీనత! మనపైన మనకు నమ్మకం ఉంటే అలాంటి భావం తలెత్తదు! ఎవరో ఏదో అన్నారని మంచి పని మానేయ్యడం తెలివితక్కువ! ఏ మంచి కార్యమూ ఒక్కరి కోసం, ఒకనాటి కి పరిమితం అవదు! పోరాటం మొదలు పెట్టి సహాయం కోసం ఎదురుచూడడం, వీరుల లక్షణం కానే కాదు! అది భీరువుల తత్వం! ఎవ్వరూ అర్థం చేసుకోని గొప్పతనాన్ని దేవుడు చూస్తాడు! ఆ నమ్మకం తో వెనుదిరగని పయనం లో వేగం ప్రవాహం! నమ్మిన విలువలకు పట్టం గట్టే వారిని లోకం గమనిస్తుంది! విశాలంగా కనిపించే విశ్వవీక్షణం ఒక గమ్మత్తైన విషయం! చప్పుడు చెయ్యకుండా సాధించే ఎన్నో విజయాలకు అదే మూలం! వేలెత్తి చూపినప్పుడు కంగారు పడకపోతే భుజాలమీద మోస్తుంది! నోటి వాటం, కంటి చూపు లతో కాటేసే సాటి వారికి వెరవకు! పోరాడు, గెలుపు తథ్యం!బలమంటే సైన్యం కాదు నేస్తం! స్థైర్యం!

తేనె చుక్కలు

ఆ. . ఇది విరహమే. . కాకపోతే నాకు ఆకలెయ్యడమేంటీ. . ? దేవ దానవ యుద్ధం. . నువ్వు కొరికిన జాంపండు కోసం. . నువ్వు సగం నేను సగం. . కలిసి. . అర్ధనారీశ్వరుల్లా రెండు జంటలం కదూ. . రేపు నీకో ముద్దిస్తా ఓకే నా? రాగానే నాకో ముద్దిచ్చి ఆ విషయం గుర్తు చెయ్.. నా కనురెప్పలు షికారెళ్ళాయ్. . కళ్ళేమో నీ నవ్వుకి కాపలా. . ఈరోజు నా అడ్రస్ మారింది. . సొట్ట బుగ్గల్లోంచి తేనెలూరే అధరాల్లోకి. . నా కలల్ని పాజ్ లొ పెట్టేస్తూ. . నీ నవ్వు. . ముత్యాల ముగ్గు. . పొద్దున్న వాకిట్లొ నించుని నవ్వేవా. . ? చీకటి అనాధైంది. . నీ నవ్వుతో. . నక్షత్రాలు నయనాలయ్యాయ్. . నువ్వొచిన స్వప్నానికి. . అరవై నిముషాలొక సెకెను. . నీ కౌగిట్లో ఉన్నప్పుడు నా లెఖ్ఖే వేరు. . నేనొక రిప్ వాన్ వింకిల్. . నీ ఒడిలో తలవాల్చిన ప్రతిసారీ. . వస్తావనుకోలేదు. . నేనొదిలేసిన ప్రాణంతో నాదగ్గరకే. .

ఒకే ఒక్క జీవితం!

ఒకే ఒక్క జీవితం! మనిషి కి దేవుడిచ్చే అవకాశం! ఆద్యంతాలు రెండు! పుట్టుక, చావు!! మలుపులు మూడు! బాల్యం, యవ్వనం, వార్ధక్యం! ఉండకూడనివి నాలుగు!అహం,అజ్ఞానం, అవివేకం,అసమర్థత! కావలసినవి ఐదు! మంచి, మమత, సత్యం, సహనం, నిజాయితీ! ఆరు గుణాలు వదిలిపెట్టు.. కోపం, మోసం, అబద్దం, దౌర్జన్యం, అవినీతి, స్వార్థం! ఏడు అడుగుల పెళ్ళి బ్రతుకులో చాలా ముఖ్యమైన దశకు శ్రీకారం! ఎనిమిది నిముషాల సహనం నీ జీవితానికి ప్రతి ఆవేశం లోనూ అవసరం! తొమ్మిది మంది మోసపుచ్చినా, తొక్కిపెట్టినా, కష్టపెట్తినా ... పదవవారికోసం ఎదురుచూసే నిబ్బరమే నీకు శ్రీరామరక్ష! నేర్చుకున్న ఎన్నో లెక్కలకన్న ఈ లెక్క మనిషికి ఎంతో అవసరం నేస్తం!

ఎవడి పాపాన వాడే పోతాడు!

ఎవడి పాపాన వాడే పోతాడు! అనుకుని.. అన్యాయాలను భరించడం పెద్ద బలహీనత! ఎవడు తీసిన గోతిలో వాడే పడతాడు అనుకుని.. మోసగాడ్ని వదిలెయ్యడం దిద్దుకోలేని నేరం! ఎవరు ఎలాపోతే నాకేమిటి! అనుకుని.. కళ్ళెదురు అక్రమాన్ని ఆపకపోవడం ఘోరం! ఎవరేమన్నా నా మంచి నన్ను కాపాడుతుంది! అనుకుని నోరు మూసుకోవడం అసమర్థత! ఎవరో ఒకరు రాకపోరా అని ఎదురుచూడడం! మనలో గుప్తమైన ప్రయత్నలోపం! ఎవరో ఎదగనీయడం లేదు అనుకోవడం.. ఒకరి మీద పడి ఏడిచే చేతగానితనం! ఎవడు వాడు నాకు ఎదురొచ్చేది అని.. అహంకరించడం పేరుకున్న పొగరు కు రూపం! బ్రతకడానికి అవసరమైన దినుసు ఒకటుంది! దాని పేరే విచక్షణ. విద్య కన్న అదే ముఖ్యం! నలుగుర్ని అంటూ, అనుకుంటూ బ్రతికేస్తే చాలదు! జనం మధ్య, జనం కోసం,జనం వెంట నువ్వూ వుంటావ్! మనిషి సంఘజీవే! జనం తో కలిసే బ్రతకాలి! కానీ ఎవరి జీవితం మాత్రం వారే బ్రతకాలి నేస్తం!

ముళ్ళకు పూలు పూయించు

ముళ్ళకు పూలు పూయించు, భారతీ, ముళ్ళకు పూలు పూయించు... ముళ్ళ కళ్ళల్లో పరిమళాలు ప్రసరించు... మేం పెంచుకున్న కుక్కపిల్ల మా పాలిట దొంగ నక్క అవుతుంటే మేం నమ్ముకున్న దేవుడు మా బలి కోరే రాక్షసు డౌతుంటే కుక్కల్ని ఎలా పెంచను! దేవుళ్ళను ఎలా వేడను! అందుకే ఇపుడు మా చూపంతా... పులుల మీద, రాక్షసుల మీద, పులులూ రాక్షసులలాంటి పస గలిగిన ముళ్ళ మీద... మమ్మల్ని నిట్టనిలువునా ముంచుతా యనుకొన్న సుడిగుండాలకు గుండెల్ని ప్రసాదించు, భారతీ, సుడిగుండాలతో రసరమ్య వసంత గీతాలు పాడించు... చీకటి వెలుతుర్ని ప్రసవించేలా చూడు, భారతీ, చీకటి కళ్ళల్లోంచి వెన్నెలల్ని నడిపించు, చీకటి చేతుల్లోంచి సూర్య గోళాన్ని విడిపించు, చీకటి మనసులో ఉషోదయాలు పండించు... బండలకు మన సివ్వు, భారతీ, బండలను పూల చెండులుగా మార్చు, దండల్లాంటి మెత్తని దిండుల్లాగా మార్చు... పాముల కోరల్లో పాలు కూర్చు, భారతీ, పాముల్ని అమృతం పంచేలా తీర్చు, పాముల్ని దేవదూతలుగా మార్చు... కాలం ఉరితాడును పూల దండ చెయ్యి, భారతీ, కాలం పూల దండను మా మెడలో వెయ్యి, నువ్వన్నా మా కింత నమ్మకాన్ని మా మనస్సులో పొయ్యి, తెచ్చి మా నెత్తిన పెట్టుకున్న వాళ్ళను లాగి పారేసే ధైర్యాన్నియ్యి...

ప్రతి నిత్యం

ప్రతి నిత్యం తూరుపున పుట్టే వెలుగును చూస్తూ.. మనిషి కెందుకు చీకటి అంటే గిట్టదు? ప్రతి రోజూ మృత్యువు ఒడిలో ఒరిగే వాళ్ళని చూస్తూ.. మనిషి కెందుకు చావు అంటే భయం? ప్రతి యుద్ధ భూమీ గెలుపును మొయ్యడం చూస్తూ.. మనిషి కెందుకు పోరాటమంటే జడుపు! ప్రతి మోడూ వసంతం లో చిగురించడం చూస్తూ.. మనిషికెందుకు శిశిరమంటే నచ్చదు? ప్రతి శైశవం ఎదగడాన్ని చూస్తూ.... మనిషికెందుకు గతమంటే అయిష్టం? ప్రతి నిట్టూర్పూ ఎదుగురుతిరగడం చూస్తూ.. మనిషికెందుకు నిరాశలంటే అసహనం? ప్రతి నిముషం కరగిపోవడం చూస్తూ.. మనిషికెందుకు కాలమంటే కోపం? ప్రళయాలు ముంచెత్తుతున్నా..యుగాలు కబళిస్తున్నా.. సృష్టి అన్నీ చూస్తూ ఎంత రాటు తేలిందో! పున:పున: ప్రభవించే జగాలను చూడు! విశ్వం లో అత్యున్నత జీవి మనిషే! గమనించాలి నేస్తం! నేర్చుకోవాలి అదే!

చీకటి బీజం

ఒంట్లో రోగ బీజం ఉంటేనే వర్షంలో తడిస్తే జలుబు మొలుస్తుంది, క్రమంగా అది జ్వరం మొక్క కావచ్చు, భయంకర వ్యాధుల ముళ్ళ చెట్టుగా ముదరొచ్చు... బాధతో నువ్వేదో ఔషధాల ఆయుధాలు అందుకొని రోగ నిర్మూలన ప్రయత్నాలు చేస్తావు, తగ్గితే బతుకుతావు... తగ్గక పొతే పోతావు... దురాలోచనే రోగబీజం మనిషి కైనా... మనసు కైనా... మనసులో చీకటి బీజం లేనప్పుడు ఎన్ని కష్టాలు కురిసినా ఎన్ని నష్టాలు తడిపినా రోగాలు మొలవవు దేహంలో నైనా... దేశంలో నైనా...

వంగిపోయిన ఆకాశం

మెరుపులు తగ్గుతున్నా మనసు మాత్రం మహోజ్జ్వల తేజో రాసిగ వెలుగుతూనే ఉంది... చేతి కర్ర వణుకుతున్నా సంకల్పం అణుమాత్రం వంగిపోలేదు... దేహం కృశించి పోతున్నా నాటిన విత్తనాలు మొక్కలై నిటారుగా ఎదుగుతూనే ఉన్నాయి... వయసు మీద బండ రాళ్ళు పేరుకుపోతున్నా మనసు రాజహంసలా మానస సరోవరంలో విహరిస్తూనే ఉంది... అయినా తన వాళ్లకు తా నిప్పుడు చెరుకు పిప్పి... తన దగ్గరి కొచ్చి కూర్చొని మాట్లాడే వాళ్ళే లేరు మనసు విప్పి ... రాళ్ళను వజ్రాలుగా చెక్కలేక పోయాడట! మట్టిని బంగారంగా మార్చలేక పోయాడట! కాగితాల్ని పచ్చ నోట్లుగా ముద్ర లేయలేక పోయాడట! భూముల్ని కొని వాటిమీద పిల్లల పేర్లు రాయలేక పోయాడట! నలుగుర్ని గురించి ఆలోచించి బుర్ర పాడు చేసుకున్నాడట! బుర్రలో కలుపు తప్ప పిల్లలకు పనికొచ్చే పంట లేవీ పండించ లేదట! కొడుకులు, కూతుళ్లు... కోడళ్ళు, అల్లుళ్లు... మనవళ్లు, మనవరాళ్ళు... అందరి పుట్టిన రోజులు మరిచిపోకుండా శుభాకాంక్షలు చెబుతూనే ఉన్నాడు, తన పుట్టిన రోజుకు శుభాకాంక్షలు చెప్పే వాడే లేడు, కనీసం కట్టుకున్న పెళ్ళా మైనా శుభాకాంక్షలు చెప్పదు... పైగా పిల్లలకు శుభాకాంక్షలు గాని మన కెందు కంటుంది ! అయినా తన పిచ్చి గాని పిల్లల పుట్టిన రోజులు, పెళ్లి రోజులు వగైరా గుర్తు పెట్టుకొనే తిరుగు లేని పనిలో తా నెపుడు పుట్టాడో ఎవరికీ పుట్టాడో మరిచిన వాడు ... తన కెందుకు శుభాకాంక్షలు... తాను ఎండిపోయిన మోడు కూడా కాదు కాల్చి చలి కాచుకోటానికి... కాటిలో కాల్చటానికి తప్ప దేనికి పనికి రాడు పిల్లల దృష్టిలో ... ముసలితనంతో పోల్చటానికి ముసలితనం తప్ప మరే ఉపమానం దొరకదు ఈ సృష్టిలో... గాయపడినప్పుడే పెరటి మొక్క గుర్తుకొచ్చేది... తుఫాను వేళల్లోనే లైట్ హౌస్ అవసరం తెలిసేది... ప్రమాదం జరిగినప్పుడే ఆసుపత్రి సేవ లవసర మయ్యేది... షాక్ కొట్టినప్పుడే ఎర్త్ వైర్ విలువ తెలిసివచ్చేది... వృద్ధాప్యం నవతరానికి విలువైన సుమబంధం... చదవగలిగే వారికే తెలుస్తుంది పెద్దల బతుకులలోని సుగంధం... చీకటిలో దారి తప్పే కుటుంబాలకు పెద్ద తలకాయలు వెలుతురు పంచే అద్భుత సందేశ సూర్యగ్రంథాలు.

మనసు కి మనసుకు మధ్య పరదా!

మనసు కి మనసుకు మధ్య పరదా! మనిషికి మనిషికి మధ్య పరదా! ఒకటికొకటి కనపడనీయని దట్టమైన తెర! ఒకరికొకరు కనపడతున్నా పేరుకున్న పొర! చిక్కటి చీకటి పేర్చే దూరం ఒకటైతే, చీల్చి దూరాలుపెంచే అహం ఒకటి! నన్ను, నేను, నాది, నాకు.. స్వార్థం! నిన్ను, నువ్వు, నీకు, నీది..దూరం! మనం, మనకు, మనది ..సంగమం! మొదటిది అహం, రెండోది ఇహం.. ముచ్చటైన, ముఖ్యమైన మూడోది పరం! ఆ మూడోదానికే జ్ఞాని ఆరాటం! వినడానికి నచ్చిన సత్యం ఆచరణకు కష్టం! బంధాలు ఆనందాలు కావు బంధనాలు.. అన్న వాస్తవం గ్రహించేలోపు ఆవిరయ్యే జీవితం! అద్దంలో బింబంలా.. క్షణికమైన, అందమైన.. బ్రతుకుని చూసి ఆనందపడిపోకు నేస్తం! కాలం పేరిట కలిసొచ్చిన జన్మను సార్థకం చేసుకో!